Διακινείται το σενάριο, το οποίο δένει και με κάποια γεγονότα, πως μετά τις πρώτες εκλογές θα επιδιωχθεί να σχηματιστεί κυβέρνηση που θα «ανασυντάξει θεσμικά» τη χώρα. Θα συμμετέχουν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ-- χωρίς να αποκλείεται και η στήριξη από τον Βαρουφάκη-- καθώς και κάποιοι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας. Πρωθυπουργός θα είναι πρόσωπο πολιτικό ή μη πολιτικό, το οποίο όπως γράφουν τα ρεπορτάζ ήδη προθερμαίνεται γι΄αυτόν τον ρόλο. ( Οι άσπονδοι φίλοι του/της, λένε πως θα παραμείνει «εξωφυλαρούχα»). Μάλιστα άκουσα πως έχουν τάξει και την Προεδρία της Δημοκρατίας σε συγκεκριμένο πρόσωπο, έναντι των παρεχομένων υπηρεσιών.
Αποκλειστικός στόχος αυτού του σχεδιασμού, στον οποίον συμμετέχουν οικονομικοί και πολιτικοί παράγοντες, είναι η περιθωριοποίηση, μετά τις πρώτες εκλογές, του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αυτός είναι το εμπόδιο στη φιλοδοξία του Α. Τσίπρα να επιστρέψει με οποιαδήποτε μορφή στην εξουσία και στα όνειρα διάφορων μωροφιλόδοξων, ανδρών και γυναικών, που ρίχνουν την τελευταία τους ζαριά στις πρώτες εκλογές.
Αν ο παραπάνω σχεδιασμός του αποτύχει, το 2027 ουδείς θα ασχολείται μαζί τους. Στην Ελλάδα του 2027 δε θα έχουν θέση περσόνες που πολιτεύονται αδιαλείπτως επί 30 και 40 χρόνια. Τι θα έχουν να μας πουν; Μόνον την ιστορία της ζωής τους.
Έγραφα πριν από μερικές ημέρες εδώ στο liberal.gr πως δεν υπάρχει μέτωπο εναντίον της Νέας Δημοκρατίας, αλλά εναντίον του Μητσοτάκη. Ένα μέτωπο ετερόκλητο που έχει ένα και μόνο κίνητρο. Την εξουσία, την οποία γνωρίζουν ότι θα τη βλέπουν με το κιάλι όσο πρωθυπουργός θα είναι ο Μητσοτάκης. Αυτός έχει καταλάβει έναν ευρύτατο πολιτικό χώρο που δεν επιτρέπει στις φιλοδοξίες άλλων να ευδοκιμήσουν. Τους πνίγει. Αυτό το άπλωμα από την Δεξιά ως τις παρυφές της Κεντροαριστεράς –και με τα αναμενόμενα νέα αμφίπλευρα ανοίγματα—τον καθιστά όχι απλώς ηγετική, αλλά ηγεμονική φυσιογνωμία της Δεξιάς, του Κέντρου και μέρους της Κεντροαριστεράς.
Συνεπώς η εξουδετέρωσή του είναι conditio sine qua non για την πολιτική επιβίωση πολλών, ανδρών και γυναικών.
Είναι γνωστό πως ο πρωθυπουργός προσέρχεται στις εκλογές με μια ξεκάθαρη στρατηγική. Αυτοδυναμία και απάντηση στο δίλημμα Τσίπρας ή Μητσοτάκης. Η άλλη πλευρά—και δε γνωρίζω ακόμα ποιοι συγκαταλέγονται στην άλλη πλευρά—έχει αδυναμία συγκροτήσεως πολιτικού αφηγήματος, γιατί αδυνατεί να πείσει πως διεκδικεί την εξουσία. Και εναλλακτική χωρίς προοπτική εξουσίας δεν υπάρχει.
Ως εκ τούτου η Νέα Δημοκρατία βαδίζει προς τις εκλογές με ένα στρατηγικό πλεονέκτημα, το οποίο επί του πρακτέου θα μεταφραστεί στην άμεση κατάθεση της εντολής που θα πάρει από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Εξ όσων υποθέτω η μόνη συζητήσιμη πρόταση, εφόσον βέβαια επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις, θα είναι μια πρόταση του ΠΑΣΟΚ για προγραμματική συμφωνία και σχηματισμό κυβέρνησης με πρωθυπουργό τον Μητσοτάκη. Είναι αυτονόητο νομίζω πως κάθε άλλη πρόταση ούτε καν θα συζητηθεί. Η Νέα Δημοκρατία θα διεκδικήσει την αυτοδυναμία στις επόμενες εκλογές στις οποίες θα δει την κοινοβουλευτική της δύναμη να αυξάνεται κατά 30-40 βουλευτές.
Και κυβέρνηση ειδικού σκοπού; Απλώς θα εκθέσει αυτούς που προθερμαίνονται, εκτός αν δημοσίως αποκηρύξουν τέτοια σενάρια και διασώσουν την εναπομείνασα υστεροφημία τους. Γιατί θα πρόκειται για μια θεσμική καρικατούρα με πολλή δόση αθλιότητας.
