Πριν από λίγες ημέρες οι Ισραηλινοί εξόντωσαν τον νούμερο 2 της Χεζμπολάχ, τον Ιμπραχίμ Ακίλ, τον οποίον οι ΗΠΑ είχαν χαρακτηρίσει «παγκόσμιο τρομοκράτη» και τον είχαν επικηρύξει με 7 εκατομμύρια δολάρια. Τι έκανε ο μακαρίτης; Στις 23 Οκτωβρίου 1983 ανατινάχθηκαν, με διαφορά λίγων λεπτών, τα αρχηγεία των Γάλλων και των Αμερικανών πεζοναυτών στη Βηρυτό. Αποτέλεσμα: 58 Γάλλοι νεκροί και 241 κυρίως Αμερικανοί. Εγκέφαλος των δύο επιθέσεων αυτοκτονίας ήταν ο Ακίλ.
Ξέρετε πώς υποδέχθηκε την είδηση ο Εμανουέλ Μακρόν; Αντί να πανηγυρίσει για την εξόντωση ενός τρομοκράτη υπεύθυνου για τον θάνατο 58 συμπατριωτών του, αυτός εξέφρασε την ανησυχία του για την κλιμάκωση του πολέμου στον Λίβανο, εξισώνοντας για μια ακόμα φορά τον δολοφόνο με τα θύματά του.
Πριν από ένα μήνα, Βρετανία και Γερμανία αποφάσισαν να παγώσουν μέρος των εξαγωγών πολεμικού υλικού προς το Ισραήλ. Ανησύχησαν ο Στάρμερ και ο Σολτς και αυτοί για την παγκόσμια ειρήνη. Στο σημείο αυτό να υπενθυμίσω ότι η πολεμική βιομηχανία του Ισραήλ εξήγαγε το 2023 οπλικά συστήματα αξίας 13 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Φυσικά, δίπλα σε όλους αυτούς, έχουμε και τον «καλό φίλο» αυτής της στήλης τον Ισπανό Ζοζέπ Μπορέλ, τον άτυπο υπουργό Εξωτερικών της ΕΕ. Ως γνωστόν το Ισπανικό Σοσιαλιστικό Κόμμα είναι από τα πιο σκληρά αντι-ισραηλινά και φιλοπαλαιστινιακά κόμματα στην Ευρώπη. Οι Ισπανοί σοσιαλιστές διάγουν την ελληνική δεκαετία του 1980, όταν ο αραφατισμός του Ανδρέα Παπανδρέου κυριαρχούσε στην πολιτική σκηνή.
Δε θα αναφερθώ στον Ιρλανδό πρωθυπουργό, Σάιμον Χάρις, που βαδίζει στα αντισημιτικά βήματα του προκατόχου του Λίο Βαράντκαρ, ο οποίος μόλις άρχισε η εισβολή των ισραηλινών στρατευμάτων στη Γάζα μίλησε για «πράξη εκδίκησης.» Ούτε επίσης στον Σκωτσέζο πρωθυπουργό Χάμζα Γιουσάφ, μουσουλμάνο, πακιστανικής καταγωγής, τον πρώτο και μοναδικό μουσουλμάνο πρωθυπουργό σε ευρωπαϊκό κράτος.
Μέσα σε αυτό το κλίμα ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, Μπενιαμίν Νετανιάχου, ακολουθεί τη μοναχική πορεία του. Ξέρει τι θέλει και ξέρει και πώς θα το πετύχει. Στην αρχή πολλοί αναρωτιόντουσαν πού το πάει ο Νετανιάχου, επισημαίνοντας τα αδιέξοδα στην πολιτική του. Τελικά, φαίνεται ότι είχε μια ξεκάθαρη στρατηγική.
Πρώτα εκκαθαρίζει τη Γάζα από τη Χαμάς –κάτι που πέτυχε– και ακολούθως ασχολείται με τη Χεζμπολάχ το μακρύ χέρι του Ιράν στην περιοχή. Και μέχρι στιγμής τα καταφέρνει και σε αυτόν τον τομέα καλά. Έχει εξοντώσει όλη την ηγεσία της και έχει παραλύσει τη λειτουργία της τρομοκρατικής οργάνωσης. Και μετά θα ασχοληθεί και με τους Χούθι.
Αν δεν το έχετε καταλάβει, ο Νετανιάχου καθαρίζει την μπουγάδα για όλον τον υπναλέο δυτικό κόσμο. Και για αυτό τον μισεί το μπλοκ των αριστερών με τους ισλαμιστές.
Το Ισραήλ έχει ένα πλεονέκτημα. Διδάσκεται από τις αποτυχίες του και επανέρχεται καλύτερο. Και το κυριότερο, σχεδόν πάντα είχε μια πολιτική και στρατιωτική ηγεσία που έπαιρνε αποφάσεις. Δεν ήταν παρατηρητής των εξελίξεων. Αυτοί οι άνθρωποι έγραφαν Ιστορία. Το απόλυτο όπλο τους ήταν η συλλογική επίγνωση ότι δεν έχουν πού αλλού να πάνε, όπως έλεγε η μεγάλη Γκόλντα.
