Το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο ήταν η φυσιολογική κατάληξη του «Μένουμε Ευρώπη» μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, που απέδειξαν πως ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας διατηρούσαν σημαντικό απόθεμα δυνάμεων στην κοινωνία. Η πρώτη μεγάλη επιτυχία αυτού του μετώπου -που το συνέθεσαν άνθρωποι που προέρχονταν από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους -ήταν η συμβολή του, καθοριστική θα έλεγα, στην εκλογή στην αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη. Όπως αποδείχτηκε ήταν μια νίκη που καθόρισε τις μετέπειτα εξελίξεις μέχρι και σήμερα.
Οι περισσότεροι του αντι -ΣΥΡΙΖΑ μετώπου ελάχιστη ή καμιά σχέση είχαν με τη Νέα Δημοκρατία. Συνέκλιναν προς τα εκεί όταν διαπίστωσαν πως ο ΣΥΡΙΖΑ, με τις πολιτικές του και τις συμπεριφορές των ηγετικών στελεχών του, απειλούσε τα δημοκρατικά κεκτημένα της Μεταπολίτευσης. Η συγκρότηση αυτού του μετώπου δεν ήταν αποτέλεσμα ενός φανατισμού ή κάποιας ψύχωσης. Κάποιοι μπορεί να διακατέχονταν από τέτοια συμπλέγματα, όμως θα ήταν αδύνατον αυτό το μέτωπο να προσλάβει τη δυναμική που προσέλαβε και να επηρεάσει τόσο σημαντικά τις εξελίξεις, αν δεν ανταποκρινόταν στους φόβους και τις ανησυχίες ενός μεγάλου κομματιού της ελληνικής κοινωνίας.
Η κεντρική διακύβευση εκείνης της εποχής ήταν η πλήρης απομόνωση του ΣΥΡΙΖΑ. Η αποκοπή του από δυνάμεις που, υπό προϋποθέσεις, θα μπορούσαν να συνεργαστούν μαζί του. Το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο κατηγορήθηκε πως δαιμονοποίησε ένα κόμμα που είχε ήδη κάνει μια θεαματική στροφή, εγκαταλείποντας τα αντισυστημικά συνθήματα και προτάγματά του. Σε αυτό την κατηγορία απαντήσαμε λέγοντας πως η υποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν στρατηγικής μορφής, αλλά μια αναγκαία τακτική κίνηση για την πολιτική του επιβίωση. Άλλωστε αυτό το υποστήριζαν και τα ίδια τα πρωτοκλασάτα στελέχη του.
Ο δε διχαστικός και τοξικός λόγος συνεχιζόταν καθ΄όλο το διάστημα της διακυβέρνησής του. Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ με τα όσα έκανε, τα όσα έλεγε και τα όσα απειλούσε πως θα κάνει στη «δεύτερη φορά Αριστερά», ήταν ο καλύτερος χορηγός του αντι -ΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Μας βοήθησε να αντιληφθούμε πως ο κίνδυνος ήταν διαρκής και πάντα παρών.
Σήμερα, αυτό το μέτωπο, καθώς εξεπλήρωσε με επιτυχία την αποστολή του, δεν έχει πλέον λόγο ύπαρξης. Ο ΣΥΡΙΖΑ ως απειλή των κατακτήσεων της Μεταπολίτευσης δεν υπάρχει, γιατί έχει πάψει να είναι κόμμα εξουσίας. Η κυβερνώσα Αριστερά ετελεύτησε.
Εμείς θριαμβολογούμε; Όπως θριαμβολογούν όλοι οι νικητές. Διότι αναμφίβολα είμαστε νικητές. Δε μας ενοχλεί να το λέμε. Απεναντίας! Ας αναλογιστούμε τι θα συνέβαινε αν ήμασταν και πάλι ηττημένοι, όπως το 2015.
Και για να μη γράφουμε ό,τι θέλουμε. Τον ΣΥΡΙΖΑ δεν τον διέλυσε ο Κασσελάκης. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποσυντέθηκε γιατί συνετρίβη στις εκλογές του Ιουνίου. Και η συμβολή του αντί -ΣΥΡΙΖΑ μετώπου σε αυτήν την πανωλεθρία ήταν μεγάλη.
Το αντι - ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο θα περάσει στην Ιστορία, διότι ήταν ένα κίνημα που συγκροτήθηκε από τη βάση της κοινωνίας, χωρίς καμιά άνωθεν στήριξη. Ήταν ένα κίνημα που χωρίς ποτέ να λάβει μια μορφή οργάνωσης με δομή και ιεραρχία, παρενέβη καταλυτικά στις εξελίξεις, κάτι που το παραδέχονται σήμερα και οι ηττημένοι.
Πλέον, ο καθένας τραβά το δρόμο του, πιστοί όμως όλοι στις αρχές που υπερασπιστήκαμε απέναντι στο κύμα του αριστερού εθνολαϊκισμού.
