Είναι δεδομένο ότι μια στρατιωτική επιχείρηση θέλει τον χρόνο της προετοιμασίας της. Ως εκ τούτου είναι λογικό το Ιράν να καθυστερεί το κτύπημα αντιποίνων προς το Ισραήλ για να το οργανώσει όσο το δυνατόν καλύτερα και πιο αποτελεσματικά, με δεδομένη την απόσταση που χωρίζει τα δύο κράτη. Επίσης, θα πρέπει οι αγιατολάδες να αποφασίσουν και την ένταση του κτυπήματος. Και από εδώ αρχίζουν τα δύσκολα.
Θα βάλουν σε αυτό το παιχνίδι και τη Χεζμπολάχ; Μόνον αν ο φανατισμός τους έχει τυφλώσει θα το κάνουν. Για έναν απλό λόγο. Αναμφίβολα το οπλοστάσιο της σιιτικής οργάνωσης είναι πολύ καλύτερο από αυτό της Χαμάς και θα προκαλέσει σημαντικές απώλειες στο Ισραήλ, όμως μια τέτοια ενέργεια θα εξαφανίσει τη Χεζμπολάχ από τον χάρτη, όπως ακριβώς συνέβη και με τη Χαμάς. Ο νότιος Λίβανος θα έχει την εικόνα της Γάζας συμπεριλαμβανομένου και εκείνου του τμήματος της Βηρυτού που ελέγχει η Χεζμπολάχ. Θα ρισκάρει η ηγεσία της μια τέτοια εξέλιξη;
Ως γνωστόν η Χεζμπολάχ συμμετέχει στην κυβέρνηση του Λιβάνου, ελέγχει πολιτικές και κοινωνικές δομές τόσο με τους ένοπλους μηχανισμούς της όσο και με την οικονομική επιφάνεια που έχει αποκτήσει λόγω της χρηματοδότησής της από το Ιράν. Αν προχωρήσει σε ένα μαζικό κτύπημα κατά του Ισραήλ, αυτό δε θα σημαίνει μόνο την πλήρη εκμηδένισή της, αλλά θα κοπούν και όλες οι επαφές με τις διάφορες κοινότητες και εθνότητες που απαρτίζουν το κράτος του Λιβάνου. Θα θεωρηθεί υπεύθυνη για την καταστροφή και από τους μετριοπαθείς μουσουλμάνους.
Από την άλλη πλευρά το Ισραήλ έχει αποδείξει πως δεν το ενδιαφέρουν οι διεθνείς αντιδράσεις για ζητήματα που αφορούν την ασφάλειά του. Είναι εκπαιδευμένο ιστορικά, ηθικά και πολιτικά να πηγαίνει μέχρι τέλους ό,τι ξεκινά. Και αυτό θα συμβεί και στον νότιο Λίβανο. Η κατάληξη της Γάζας λειτουργεί ως παράδειγμα για όσους αποπειρώνται να πλήξουν τους πολίτες του. Επιπροσθέτως, επιχειρησιακά, σε όλα τα επίπεδα, οι δυνατότητές του απέχουν παρασάγγας από τις ανάλογες του Ιράν, ενώ και οι ικανότητες της στρατιωτικής ηγεσίας είναι δεδομένες διότι είναι ένας στρατός που βρίσκεται σε διαρκή επαγρύπνηση.
Αυτά αναλογίζονται οι αγιατολάδες και πιθανόν να κάνουν δεύτερες σκέψεις, αν και κάτι τέτοιο θα πλήγωνε το γόητρό τους στον σιιτικό κόσμο. Όμως έχουν μπροστά τους ακόμα ένα ερωτηματικό: πώς θα αντιδράσουν οι ΗΠΑ που βρίσκονται σε προεκλογική περίοδο; Αν το κτύπημα του Ιράν ξεφύγει από το μέτρο του προηγούμενου κτυπήματος, τότε ίσως η Κάμαλα Χάρις, στηρίζοντας έμπρακτα και επί του πεδίου το Ισραήλ, αποσπάσει ένα σημαντικό όπλο από τα χέρια του Ντόναλντ Τραμπ. Δείχνοντας πυγμή, τον νικήσει σε ένα προνομιακό πεδίο για αυτόν.
Όπως βλέπει ο αναγνώστης η κατάσταση είναι ιδιαίτερα πολύπλοκη και αν στους αγιατολάδες πρυτανεύσει η λογική και η ασφάλεια του θεοκρατικού καθεστώτος, μπορεί να αποφύγουμε τις δυσάρεστες εξελίξεις. Πάντως, το Ισραήλ είναι εκεί και τους περιμένει. Εκτός αν…
