Ήταν αναμενόμενο. Το καθεστώς των αγιατολάδων χαρακτήρισε την Αχού Νταριάι ως άτομο διαταραγμένο ψυχικά. Λίγο - πολύ το είχαν πει και οι εγχώριοι αντιιμπεριαλιστές, υπερασπιστές των μουλάδων. «Κάτι δεν πάει καλά με την κοπέλα» είπαν. Μάλιστα, οι πιο πονηροί, διέκριναν στα μάτια της και στις κινήσεις της συμπτώματα κάποιας ψυχικής νόσου. Κάποιοι αριστεροί σύντροφοι, το τονίζω όχι όλοι, είναι διαπαιδαγωγημένοι με την πολιτική χρησιμότητα των ψυχιατρείων. Μια πρακτική που κρατά από τα πρώτα χρόνια της μπολσεβίκικης επανάστασης, όταν στη «φιλανθρωπική» οργάνωση Τσεκά προΐστατο, ο μέγας ανθρωπιστής, Πολωνός πρίγκιπας Φέλιξ Ντζερζίνσκι. Στη συνέχεια, επί αλήστου μνήμης Α. Βισίνσκι*, στη δεκαετία του 1930, ιδρύθηκαν ειδικά ψυχιατρικά νοσοκομεία για τη θεραπεία των πολιτικών κρατουμένων που δεν μπορούσαν να αντεπεξέλθουν στις συνθήκες της καταναγκαστικής εργασίας. Αυτά τα ιδρύματα υπάγονταν στο Λαϊκό Κομισαριάτο Εσωτερικών Υποθέσεων, ανεξέλεγκτα από την ιατρική επιστήμη.
Στις 10 Οκτωβρίου 1961, επί Νικήτα Χρουστσόφ, εκδόθηκε «η οδηγία για την κατεπείγουσα νοσηλεία ψυχικά ασθενών οι οποίοι αποτελούν δημόσιο κίνδυνο». Ποιοι αποτελούν δημόσιο κίνδυνο λόγω ψυχικής διαταραχής, το είχε περιγράψει, λίγες μέρες πριν, ο ίδιος ο Χρουστσόφ σε άρθρο του στην εφημερίδα «Πράβντα»: «Μπορούμε να πούμε πως και στις μέρες μας υπάρχουν πολίτες οι οποίοι πολεμούν τον κομμουνισμό…προφανώς δεν βρίσκονται σε καλή ψυχική κατάσταση». Τόσο απλά το σοσιαλιστικό καθεστώς, ένα βήμα πριν από την αταξική κοινωνία, τακτοποιούσε τους λογαριασμούς του με την πολιτική διαφωνία.
Διότι, όταν επαγγέλλεσαι τον επίγειο παράδεισο μόνον ένας ψυχικά άρρωστος θα διαφωνούσε με αυτόν τον υψιπετή στόχο. Ποιος άνθρωπος με σώας τα φρένας του θα διαφωνούσε με τη Βιβλική ρήση του Μαρξ «από τον καθένα ανάλογα με τις δυνατότητές του, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του»; Συνεπώς, το πρόβλημά του δεν ήταν πολιτικό, αλλά αμιγώς ιατρικό. Ο σ. Νικήτα έθεσε το ζήτημα στις σωστές του βάσεις.
Τι ποιο λογικό αυτές τις απάνθρωπες πρακτικές να τις έχει υιοθετήσει το θεοκρατικό καθεστώς του Ιράν. Μια κοπέλα που ευτέλισε με μια κίνησή της ένα ολόκληρο καθεστώς, ένα νεαρό κορίτσι που διαμαρτυρήθηκε με αυτόν τον τρόπο, αψηφώντας τη θρησκευτική αστυνομία, σύμφωνα με την παράλογη λογική των αγιατολάδων είναι σίγουρα ψυχικά διαταραγμένο άτομο. Πολύ φοβούμαι πως οσονούπω θα πληροφορηθούμε πως η ηρωίδα μας «αυτοκτόνησε». Τουλάχιστον μάθαμε το όνομά της.
Να υποθέσω πως η Διεθνής Αμνηστία θα πειστεί από τις διαβεβαιώσεις του ιρανικού καθεστώτος. Άλλωστε, οι εκπρόσωποί του είναι «αξιόπιστοι» συνομιλητές.
* Είναι γνωστό το δόγμα Βισίνσκι στις δίκες της Μόσχας: για να μη βρίσκουμε στοιχεία σε βάρος του κατηγορουμένου, αυτό σημαίνει πως τα έκρυψε άριστα.
