Η κυβέρνηση δέχεται επίθεση διότι αυτή τη στιγμή είναι αδύναμη λόγω δικών της επιλογών. Ποτέ όσοι θέλουν να πλήξουν μια κυβέρνηση δεν το κάνουν ενόσω αυτή είναι πανίσχυρη. Και για να το ξεκαθαρίσω και στο εξωτερικό συγκροτήματα Τύπου επιτίθενται σε κυβερνήσεις. Είναι ένα παιχνίδι εξουσίας.
Έχει γραφτεί κατ' επανάληψη πως τα αγκάθια που πλήγωσαν την κυβέρνηση, δηλαδή διέρρηξαν τη σχέση της με ένα σημαντικό τμήμα της Νέας Δημοκρατίας, είναι το μεταναστευτικό, τα ζητήματα τάξης και ασφάλειας και φυσικά ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών και τα όσα επακολούθησαν. Η κυβέρνηση πέτυχε να τη χειροκροτούν αυτοί που δεν πρόκειται να την ψηφίσουν και απομακρύνθηκε από ένα μέρος των παραδοσιακών ψηφοφόρων της. Δεν το λες κι επιτυχία!
Και ενώ φαινόταν πως ο πρωθυπουργός βρισκόταν σε δύσκολη θέση, και λόγω της επιστροφής στην επικαιρότητα της τραγωδίας των Τεμπών, αίφνης εμφανίστηκε ο από μηχανής θεός, στο πρόσωπο των δύο γνωστών χορηγών του. Του Νίκου Ανδρουλάκη και του Στέφανου Κασσελάκη. Ως άτομο με σημαντικά αποθέματα κατανόησης αντιλαμβάνομαι το άγχος και των δύο. Η κατάστασή τους μου θυμίζει τους μονομάχους που τους έχουν κλειδώσει σε ένα κλουβί και θα βγει έξω αυτός που θα εξοντώσει τον άλλον. Σε τέτοιους αγώνες επιτρέπονται όλα τα κτυπήματα και προς πάσα κατεύθυνση.
Μόνο που τελικά τα κτυπήματά τους ενισχύουν τον Μητσοτάκη. Ο ένας κατέθεσε πρόταση μομφής υιοθετώντας ξαναζεσταμένες «αποκαλύψεις» που σε καμιά περίπτωση δεν αναιρούν το βασικό αφήγημα των ατομικών ευθυνών και ο άλλος ζήτησε την παραίτηση του και μάλιστα αυτή να γίνει εντός 24 ωρών και με ήρεμο τρόπο, όπως είπε. Δε διευκρίνισε τι θα γίνει αν δεν παραιτηθεί ο Κυριάκος εντός 24 ωρών. Ή αν παραιτηθεί, αλλά δε θα είναι ήρεμος. Για τις εκλογές με διεθνείς παρατηρητές, πάμε παρακάτω.
Πάντως, οι 24 ώρες πέρασαν και ο Μητσοτάκης, μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές παραμένει πρωθυπουργός.
Όντας καθημερινά στο Διαδίκτυο, διαπίστωσα πως χρήστες του, οι οποίοι όλο αυτό το διάστημα είχαν αποστασιοποιηθεί από τη Νέα Δημοκρατία για διάφορους λόγους, βλέποντας ποιοι αποτελούν τη διάδοχη κατάσταση και τα μέσα που χρησιμοποιούν, σκέφτονται σοβαρά την επιστροφή τους στα πατρώα εδάφη. Όταν διαπιστώνουν πως γίνεται προσπάθεια, κυρίως με αφορμή την τραγωδία των Τεμπών, να αναβιώσει ένα μέτωπο «αγανακτισμένων», ψεκασμένων, αντιεμβολιαστών και ξεδιάντροπα πουτινόφιλων, προτιμούν, όπως οι ίδιοι γράφουν, να ξαναψηφίσουν τον Κούλη.
Και δύο λόγια για την κυβέρνηση. Η τραγωδία των Τεμπών, λόγω των ιδιομορφιών της, απευθύνεται στο θυμικό των πολιτών. Συνεπώς, η αντιμετώπισή της δεν μπορεί να εξαντληθεί στο νομικό επίπεδο. ‘Όταν οι άλλοι μιλούν για εξαϋλωμένα βαγόνια και για ανύπαρκτες εύφλεκτες ουσίες, εσύ δε μπορεί να τους αντιμετωπίσεις με την επίκληση των νόμιμων διαδικασιών. Θα πρέπει να παίξεις μπάλα σε άλλο γήπεδο. Τα μπαζωμένα μυαλά θέλουν ειδική αντιμετώπιση. Αν δε βρεις τρόπους να το κάνεις, έχεις χάσει το παιχνίδι. Και μέχρι στιγμής η κυβέρνηση το χάνει.
