Πρώτα-πρώτα να ευχηθούμε να κυλήσουν ομαλά όλες οι συγκεντρώσεις, χωρίς έκτροπα και τραυματισμούς. Αυτό είναι το βασικότερο όλων. Τις συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα τις διοργανώνουν οι συγγενείς των 57 θυμάτων για να τιμήσουν τη μνήμη τους δύο χρόνια μετά την προσωπική τους τραγωδία, που έχει μετατραπεί από την πρώτη στιγμή σε τραγωδία ενός ολόκληρου λαού. Οι συγγενείς αντιλαμβανόμενοι τον κίνδυνο αυτό οι εκδηλώσεις να πολιτικοποιηθούν-κάτι που όπως λένε βρίσκεται έξω από τις προθέσεις τους-ζητούν να μην υπάρξουν κομματικά πανό και συνθήματα. Αυτό μένει να φανεί.
Όμως τα κόμματα σύσσωμης της αντιπολίτευσης, με όχημα τον πόνο αυτών των ανθρώπων και την απαίτησή τους να αποδοθεί Δικαιοσύνη, βρήκαν την ευκαιρία-και καλά κάνουν από την πλευρά τους-να φθείρουν την κυβέρνηση, δημιουργώντας ένα σκηνικό αμφισβήτησης της ικανότητάς της να κυβερνά. Δηλαδή να θέσουν θέμα πολιτικής νομιμοποίησης. Επαναλαμβάνω, μιλώντας με πολιτικούς όρους, αυτή είναι η δουλειά τους. Να αντιμάχονται την κυβέρνηση με κάθε τρόπο. Το ότι δεν το έκανε αυτό η Νέα Δημοκρατία για τους 104 νεκρούς στο Μάτι, αυτό οφείλεται σε μια διαφορετική αντίληψη που είχε η ηγεσία της για την πολιτική και στο ότι οι Νεοδημοκράτες δεν κατεβαίνουν στο πεζοδρόμιο.
Συνεπώς, δεν υπάρχει καμιά εκτροπή στις συγκεντρώσεις της Παρασκευής. Όλες βρίσκονται εντός του πλαισίου του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Αλίμονο αν μια κυβέρνηση που υπερτερεί-στην πιο δύσκολη περίοδο της θητείας της-- με διπλάσιες μονάδες από το αμέσως επόμενο κόμμα αισθάνεται πολιτικά ανασφαλής. Και εδώ ακριβώς μπαίνουμε στον πυρήνα των συγκεντρώσεων, ιδωμένο από αμιγώς πολιτική σκοπιά.
Ποίοι απειλούν την κυβέρνηση με πτώση; Οι «πουθενάδες» του 7%; ή μήπως οι Χριστέμποροι; Μήπως ο Νίκος Ανδρουλάκης με προσωπική δημοτικότητα στο 7-8%; Ή μήπως η Ζωή που ουδείς γνωρίζει τι ιδεολογία πρεσβεύει; Διότι στην κάλπη θα μετρηθούν ένας-ένας. Ο χυλός των συγκεντρώσεων μπορεί να λειτουργεί εκτονωτικά, όμως στο τέλος της ημέρας αυτό που μετρά είναι το πολιτικό δια ταύτα. Και πολιτικό δια ταύτα δεν υπάρχει.
Το 2015 την οργή ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας την εξέφραζε ένα κόμμα και ένας αρχηγός. Σήμερα τον θυμό και τη συγκίνηση ουδείς μπορεί να τη μετατρέψει σε πολιτική καύσιμη ύλη για να πυροδοτήσει εξελίξεις. Μόνον κλινικά ηλίθιοι μπορούν να φαντάζονται πως την Παρασκευή θα πέσει η «Βαστίλη» ή θα καταλάβουν εξ εφόδου την εξουσία. Δεν πήραν το μάθημά τους όταν κραύγαζαν το εξευτελιστικό για τους ίδιους «Μητσοτάκη γαμ…».
Ο Μητσοτάκης στη χθεσινή δημοσκόπηση της Interview θεωρείται ο καταλληλότερος πρωθυπουργός από το 34,1% των ερωτηθέντων που είναι και το ταβάνι της Νέας Δημοκρατίας σήμερα. Διότι στην κάλπη αυτό που συνεκτιμάται είναι και η προσωπικότητα του μελλοντικού πρωθυπουργού. Ο αμέσως επόμενος είναι ο «κανένας» με 26% και τρίτος και καταϊδρωμένος ο Ανδρουλάκης με μονοψήφιο ποσοστό. Κάπου εδώ κλείνει οποιαδήποτε σοβαρή πολιτική συζήτηση για την επόμενη μέρα.
Για αυτό ας αφήσουμε τους «πουθενάδες» στα αποκαλυπτήριά τους. Τα πυρά τους είναι άσφαιρα.
