Εδώ και αρκετό καιρό φαινόταν πως οι σταλινικές μεθοδεύσεις κατά του Στέφανου Κασσελάκη ήταν μέρος ενός σχεδίου που η κατάληξή του θα ήταν η επανεμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα, με τη μορφή του Κιγκινάτου. Του απόμαχου, που το πλήθος τον καλεί να επιστρέψει για να σώσει την παράταξή του. Ήταν τόσο κραυγαλέος αυτός ο σχεδιασμός που και ένας ελάχιστα ενημερωμένος θα τον υποψιαζόταν.
Πρώτα ο Α. Τσίπρας δημιούργησε, ως πρώην πρωθυπουργός, το Ίδρυμά του, στη συνέχεια οι πολιτικοί του υπήκοοι μεθόδευσαν κάποιες βραβεύσεις για το πρωθυπουργικό έργο του από φορείς που προέκυψαν από το πουθενά και χθες το Ίδρυμα διοργάνωσε μια συζήτηση με θέμα την Ελληνική Οικονομία. Το ξέρω, στο σημείο αυτό πέφτει πολύ γέλιο. Αλλά η εκδήλωση έγινε, σήμερα έχει εξασφαλισμένο ένα ακόμα ολοσέλιδο της πρώτης σελίδας, ενώ οι γνωστοί σχολιαστές θα αναλύουν τις εμβριθείς εισηγήσεις των ομιλητών της εκδήλωσης.
Το ερώτημα είναι ένα: δεν βλέπουν οι φίλοι του πως δεν υπάρχει πλέον χώρος για αυτόν; Δεν βλέπουν πως το μαγαζί έχει χρεοκοπήσει; Δεν βλέπουν πως η χρεοκοπία δεν είναι μόνο πολιτική, αλλά κυρίως ηθική; Δεν βλέπουν πως οι αντικαταστατικοί αποκλεισμοί, οι παράτυπες ψηφοφορίες* και όλα τα φαιδρά που συμβαίνουν σε αυτό που αποκαλείται ΣΥΡΙΖΑ έχουν οδηγήσει στην έξοδο όλους όσοι διαθέτουν ακόμα μια κριτική σκέψη και ψήγματα πολιτικής ευαισθησίας;
Κάποιοι είναι τόσο τυφλωμένοι που δεν τα βλέπουν όλα αυτά και κάποιοι άλλοι είναι τόσο κυνικοί που δεν τους ενδιαφέρει. Τους ενώνει η νοοτροπία να ελέγχουν το μαγαζί, ακόμα και αν είναι χρεοκοπημένο. Άλλωστε, δεν είναι λίγοι που κερδίζουν και από τις χρεοκοπίες.
Καλά, όλοι αυτοί της φρουράς του ναού που λέγεται Τσίπρας είναι πωρωμένοι. Ο ίδιος δεν μπορεί να δει την κατάσταση και να την εκτιμήσει με καθαρό μυαλό; Υποτίθεται πως η απόσταση από τα δρώμενα μας επιτρέπει να τα βλέπουμε με πιο ψύχραιμη ματιά. Και ο Α. Τσίπρας θεωρητικά τουλάχιστον –διότι παρασκηνιακά βυσσοδομεί – έχει αποστασιοποιηθεί από την πρώτη γραμμή του πυρός μετά το στραπάτσο που υπέστη, τον χειμώνα, στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ.
Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τις κινήσεις τόσο του ίδιου όσο και αυτών που θέλουν να τον κρατήσουν στην κεντρική πολιτική σκηνή, μέσα στο νέο περιβάλλον που διαμορφώνεται μετά τη θεαματική ανασύνταξη του ΠΑΣΟΚ. Πλέον, ο κύριος αντιπολιτευτικός πόλος σχηματίζεται στην Κεντροαριστερά και όχι στη ριζοσπαστική Αριστερά που καταρρέει. Συνεπώς, και ο ρόλος που προορίζεται για τον Α. Τσίπρα εκ των πραγμάτων, δεν μπορεί να είναι πρωταγωνιστικός. Στην καλύτερη περίπτωση ένας δεύτερος ρόλος, στη χειρότερη ρόλος κομπάρσου.
*Χθες, και ο Χρ. Βερναρδάκης παραδέχτηκε πως στην επίμαχη Κ.Ε. ψήφισε τηλεφωνικά και παράτυπα καθώς απείχε από τις εργασίες της πέραν του εξαμήνου. Να υπενθυμίσω πως υπέρ της καθαίρεσης Κασσελάκη επιστρατεύτηκε και πρώην στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ που είχε ήδη προσχωρήσει στη Νέα Αριστερά.
