Αν ρωτήσουμε έναν βέρο αριστερό, με μαρξιστική παιδεία, θα μας πει ότι το 163 στην πολιτική είναι μεγαλύτερο από το 74.285. Διότι ως γνωστόν στον μαρξισμό - λενινισμό η πλειοψηφία δεν είναι μια ποσοτική έννοια, αλλά μια ποιοτική. Δηλαδή σημασία δεν έχει το πόσοι, αλλά το ποιοι! Συνεπώς, τα 163 «μπαρουτοκαπνισμένα» μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ έχουν πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα από τον «όχλο» των 74.285 ψηφοφόρων που ψήφισαν τον Στέφανο Κασσελάκη, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω θα πρέπει να είναι και ευχαριστημένος που δεν του έχουν κόψει κανένα αυτί. (Μέχρι στιγμής).
Η απόφαση να μην είναι υποψήφιος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ο Κασσελάκης είναι οριστική, όπως ισχυρίζονται οι «σωματοφύλακες» του Α. Τσίπρα. Ο ίδιος ο Κασσελάκης διαμηνύει ότι θα είναι υποψήφιος και καλεί τους φίλους του να πάνε να ψηφίσουν μαζικά στις εκλογές για τους συνέδρους. 230.000 είναι τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης ότι και οι μισοί να προσέλθουν την Κυριακή στις κάλπες, ο Κασσελάκης θα καταγάγει έναν θρίαμβο. Οι μηχανισμοί της Αριστεράς δε μπορούν να αντιπαρατεθούν ευθέως στο πλήθος. Τσακίζονται.
Όμως έχουν άλλα όπλα στα χέρια τους που είμαι σίγουρος ότι θα ενεργοποιήσουν για να νοθεύσουν τη θέληση των μελών του ΣΥΡΙΖΑ. Σε τέτοιες μεθοδεύσεις κουβαλούν σωρεία διδακτορικών τίτλων. Όταν μια «φράξια» στην Αριστερά - διότι οι «σωματοφύλακες» αποτελούν φράξια - αποφασίσει να δράσει, δεν ορρωδεί μπροστά σε τίποτα.
Αυτά ο Κασσελάκης δεν τα γνωρίζει γιατί είναι χθεσινός και δεν διετέλεσε ποτέ αριστερός. Πιστεύει ότι - όπως ακριβώς γίνεται, τις περισσότερες φορές, στις ψηφοφορίες των αστικών κομμάτων - οι περισσότεροι θα επικρατήσουν. Στις διαδικασίες της Αριστεράς επικρατούν πάντα, στο τέλος, οι μηχανισμοί. Τι είναι όμως αυτοί οι μηχανισμοί;
Δεν είναι καμιά υπερβατική οντότητα που καθορίζει τις εξελίξεις, ρυθμίζει τις διαδικασίες και κυρίως πάντα καταφέρνει αυτό που επιδιώκει. Τους μηχανισμούς τους συγκροτούν άνθρωποι με κοινή αντίληψη για την πορεία του κόμματος και τελικό σκοπό τη δική τους ισχύ. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι ένα έχουν κατά νου: τον έλεγχο της κατάστασης. Να μην τους ξεφύγει τίποτα. Και αυτό το πετυχαίνουν βάζοντας φίλτρα σε κάθε στάδιο της ιεραρχικής κλίμακάς τους. Κανένας δεν ανέρχεται, αν δεν περάσει μέσα από τα φίλτρα τους.
Αυτή είναι μια πρακτική ενός αιώνα και βάλε, που μεταβιβάζεται από τη μια κομματική γενιά στην άλλη. Συνήθως αυτές οι σκοτεινές διαδικασίες αυτών των σκοτεινών ανθρώπων αφυδατώνουν μέχρι θανάτου την εσωκομματική ζωή, αλλά αυτό ελάχιστα τους ενδιαφέρει. Το παν είναι ο έλεγχος.
Σήμερα, σε έναν ναυαγισμένο ΣΥΡΙΖΑ, οι «σωματοφύλακες» έχουν τη χρυσή ευκαιρία να ελέγξουν πλήρως το κόμμα. Και να μην έχει καμιά αμφιβολία ο αναγνώστης πώς θα τα καταφέρουν. Με τον Κασσελάκη απέναντι είναι σα να κλέβουν εκκλησία. Αυτός πιστεύει πως επειδή έχει τον κόσμο με το μέρος του, αυτό αρκεί για να του δώσει τη νίκη.
Δεν έχει καταλάβει ότι στο σημείο που έφτασαν τα πράγματα θα ηττηθεί με κάθε τρόπο. Άλλωστε, στη μαρξιστική αριθμητική το 163 είναι μεγαλύτερο από το 74.285. Να το διατυπώσω και στη γλώσσα των μαθηματικών: 163>74.285.
