Όντως η ριζοσπαστική Αριστερά ως κυβερνώσα Αριστερά έχει τελειώσει. Χθες μπήκε και τυπικά η ληξιαρχική πράξη θανάτου της. Ουσιαστικά ετελεύτησε μετά το 17,5%. Θα υπάρξουν κόμματα και κομματίδια που θα εκφράζουν αυτόν τον χώρο, ανάξια σχολιασμού. Ποιος ασχολείτο με τον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου και ποιος ασχολείτο με τον ΣΥΡΙΖΑ του 5%;
Από το 1996, σε όσες εκλογές διεξήχθησαν μέχρι το 2012, η ριζοσπαστική Αριστερά εκινείτο μεταξύ 3,5-5,5%, σταθερά στην τέταρτη θέση, πίσω από το ΚΚΕ. Η φορά των πραγμάτων και σήμερα προς τα εκεί οδηγεί. Μια παρένθεση που αποσταθεροποίησε το πολιτικό μας σύστημα έκλεισε. Και αυτή την παρένθεση την έκλεισαν οι πολίτες με την ψήφο τους, τον Ιούνιο 2023.
Τώρα μπαίνουμε πλέον στη συνήθη φάση, για τη μη ορθόδοξη Αριστερά, των πολυδιασπάσεων. Η συγκολλητική ουσία της εξουσίας δεν υπάρχει, άλλωστε για κάποιους από αυτούς η εξουσία ποτέ δεν ήταν κάποιο κίνητρο. Χαβαλέδες, ήθελαν να πορεύονται μακριά από τις ευθύνες και τα ζόρικα διλήμματα που θέτει η άσκηση εξουσίας.
Από εδώ και εμπρός θα γίνουμε μάρτυρες πολλών μικρών εμφυλίων συγκρούσεων μέσα κι έξω από τη Βουλή. Συγκρούσεις που θα αφορούν έναν μικρόκοσμο. Ποιος ειλικρινά ασχολήθηκε με τις διασπάσεις του ΚΚΕ εσωτερικού στη δεκαετία του 1980; Την ίδια εποχή που έδιναν επικούς αγώνες το πανίσχυρο ΠΑΣΟΚ με την αναγεννημένη Νέα Δημοκρατία.
Οι πολίτες δεν συγκινούνται με το περιθώριο. Η συντριπτική πλειοψηφία τους περιστρέφεται γύρω από τα κόμματα εξουσίας. Μόνο σε περιόδους συνολικής κρίσης ανατρέπεται αυτός ο κανόνας, όπως συνέβη στις καταστροφικές εκλογές του Μαΐου 2012, όταν κινδύνεψε με κατάρρευση ολόκληρο το μεταπολιτευτικό πολιτικό μας σύστημα.
Σήμερα, βαδίζουμε σε ένα πρωτόγνωρο πολιτικό τοπίο, του ενός κόμματος. Ένα τοπίο που αν θα αντέξει ή όχι, αυτό θα εξαρτηθεί αποκλειστικά από τις ικανότητες του Κυριάκου Μητσοτάκη να προχωρήσει στις απαραίτητες τομές σε κρίσιμους τομείς της κοινωνίας μας και στο πώς θα διευθετήσει μερικά ζητήματα ισορροπίας του χώρου που υπηρετεί.
Και η αντιπολίτευση; Είναι πολύ νωρίς να μιλήσουμε για αυτήν. Το βασικότερο ερώτημα είναι αν κάποιοι Συριζογενείς θα συνεργαστούν με το ανερχόμενο ΠΑΣΟΚ. Βλέπετε πώς αλλάζουν οι καιροί! Εκεί που για μια δεκαετία μιλούσαμε για τους Πασοκογενείς του ΣΥΡΙΖΑ, σε λίγο μπορεί να μιλούμε για τους Συριζογενείς του ΠΑΣΟΚ.
Πολλοί σχολιαστές θεωρούν σημαντικές τις ευρωεκλογές. Αυτό θα εξαρτηθεί πρωτίστως από τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Αν θα προσδώσει σε αυτές χαρακτήρα εθνικών εκλογών ή αν θα εμμείνει στον χαρακτήρα που έχουν. Υποθέτω πως αυτό θα το αποφασίσει, ανάλογα με την τρέχουσα συγκυρία.
Και μια προσωπική εξήγηση με τους φίλους που διαβάζουν τα κείμενα μου επί σχεδόν μια δεκαετία. Ίσως το σημερινό να είναι το τελευταίο άρθρο μου με αντικείμενο τον ΣΥΡΙΖΑ. Πλέον δεν αποτελεί, για εμένα, αντικείμενο σχολιασμού. Η ριζοσπαστική Αριστερά ως δύναμη της κεντρικής πολιτικής σκηνής, μετά από μια 11ετή παρουσία, έχει τελειώσει. Πάω παρακάτω.
