Οι σφιχτές εποχές απαιτούν εναλλακτικές στρατηγικές -κυρίως για κάποιες από τις μικρότερες επιχειρήσεις τέχνης. Ο Τζοέλ Μέσλερ (Joel Mesler), επιφανής γκαλερίστας της Νέας Υόρκης, είναι ο τελευταίος έμπορος που ξανασκέφτηκε το μέλλον του. Φεύγει από το Μανχάταν, κλείνοντας σταδιακά το χώρο που μοιραζόταν με τον Ζακ Φόυερ (Zach Feuer) στην ανατολική μεριά της πόλης, για να πάει στο Ίστ Χάμπτον, στο Λονγκ Άιλαντ, όπου έχουν τα εξοχικά τους σπίτια πολλοί σημαντικοί κάτοικοι της Νέας Υόρκης, και όχι μόνο.
Μια κίνηση που ενέχει ρίσκο το να μετακινηθεί από το κέντρο του καλλιτεχνικού εμπορίου, αλλά ο Μέσλερ έχει κάνει τους υπολογισμούς του. “Το κόστος των ακινήτων αλλά και της ζωής στο Μανχάταν πρέπει να συνυπολογίζεται στην τιμή της τέχνης που πουλάς και σε μια οικονομία που επιβραδύνεται κάτι τέτοιο δεν είναι βιώσιμο. Επιπλέον, μπορώ να βγάλω τα ίδια ή και ακόμη περισσότερα λεφτά μέσα σε επτά νεκρούς μήνες στα Χάμπτονς σε σύγκριση με πέντε νεκρούς μήνες στην πόλη -και κέρδισα αρκετό χρόνο για να ξαναχαρώ με το σύστημα των γκαλερί”, λέει.
Ο νέος χώρος θα λέγεται Rental, το όνομα δηλαδή της πρώτης γκαλερί που είχε ιδρύσει αρχικά ο Μέσλερ στο Λος Άντζελες και έπειτα στο Μανχάταν το 2007. Η πρώτη του έκθεση θα ανοίξει το Μάιο και θα είναι, όπως λέει, “ένα πορτραίτο όλων των καλλιτεχνών με τους οποίους έχω συνεργαστεί,” συμπεριλαμβανομένων και των RH Κουέιτμαν (RH Quaytman) και Τζόνας Γουντ (Jonas Wood).
Οι μεγάλες εμπορικές γκαλερί, εν τω μεταξύ, εδραιώνουν τη θέση τους στη διεθνή αγορά τέχνης. Τα πιο δραματικά εγκαίνια προβλέπεται να είναι του έμπορου του Παρισιού και του Στρασβούργου Ταντέους Ρόπακ (Thaddaeus Ropac), που θα πραγματοποιηθούν στο Λονδίνο την άνοιξη, με τέσσερις εκθέσεις στους δύο ορόφους του Ely House στο Μέιφερ. Το κτίριο αυτό του 18ου αιώνα κάνει μια μεγάλη ανακαίνιση, πριν το άνοιγμά του στο κοινό στις 28 Απριλίου. “Δεν θα εκθέτουμε πάντα τέσσερις διαφορετικούς καλλιτέχνες, αλλά ήθελα να δώσω στο κάθε δωμάτιο ένα βάπτισμα στα εγκαίνια”, λέει ο Ρόπακ.
Αποκαλύπτει ότι στη μεγέθους 60 μέτρων είσοδο θα πραγματοποιείται μια περφόρμανς του Βρετανού καλλιτέχνη Όλιβερ Μπιρ (Oliver Beer), κατά την οποία τραγουδιστές θα απαντούν στις φυσικές συχνότητες του κτηρίου. Ο Μπιρ, του οποίου τα δισδιάστατα γλυπτά θα εκτίθενται επίσης, είχε ήδη κερδίσει το Παρίσι και πραγματοποιεί μια ατομική έκθεση στην Ikon Gallery του Μπέρμιγχαμ στις 15 Μαρτίου.
Μικρότεροι χώροι μέσα στη γκαλερί του Ρόπακ στο Λονδίνο θα είναι αφιερωμένοι σε έργα του Γιόζεφ Μπόυς, συμπεριλαμβανομένου και του “Backrest for a fine-limbed person (hare-type) of the 20th century AD” (1972-82, στα €2,5 εκατ.), και στα “drinking pieces” και τα γλυπτά-βίντεο των Γκίλμπερτ & Τζορτζ από το 1972-73 (£100.000-£300.00). Ο Ρόπακ περιγράφει καλλιτεχνικό δίδυμο ως “κομμάτι του βρετανικού μου DNA”.
Σε ένα μεγάλο χώρο στον πρώτο όροφο θα εκθέτει γύρω στα εννέα έργα το οποία βρίσκονταν στην εννοιολογική και μινιμαλιστική συλλογή του Ετζίντιο Μαρτζόνα (Egidio Marzona), ενός Ιταλού, γεννημένου στην Γερμανία, ιδιοκτήτη γκαλερί και κληρονόμου κατασκευαστικής εταιρείας. Τα έργα περιλαμβάνουν έναν κόκκινο-ροζ Νταν Φλέιβιν του 1964-74 (€600.000) και μια πρώιμη ατσάλινη στήλη σε έξι μέρη του Ντόναλντ Τζουντ (1981, €1,9 εκατ.). “Ξέραμε ότι έπρεπε να κάνουμε κάτι θεαματικό για να είμαστε ανταγωνιστικοί στη δυναμική καλλιτεχνική σκηνή του Λονδίνου,” λέει η Πόλι Ρόμπινσον Γκερ (Polly Robinson Gaer), η οποία θα διοικεί το χώρο του Ρόπακ στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Ενώ η αγορά τέχνης έτρεχε τόσα χρόνια στα τυφλά, προσπαθώντας να τιθασεύσει την τεχνολογία που θα αναστατώσει την αγορά, η δύναμη μιας ήδη υπάρχουσας πλατφόρμας κοινωνικής δικτύωσης, το Instagram, κάνει τη δουλειά τους για αυτούς.
Δύο χώροι, οι ιδρυτές των οποίων ανήκουν στη γενιά των millenials και έχουν πλήρη επίγνωση της δύναμης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, συνεργάζονται σε μια νέα έκθεση. Δημιουργημένη το 2014, η Avant Arte είναι μια εφαρμογή στην οποία μπορεί κάποιος να μοιραστεί τέχνη με το λογαριασμό του στο Instagram (@avant.arte), ο οποίος, τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, είχε 477.000 followers -περισσότερους από τη φουάρ Frieze ή την David Zwirner Gallery. Ανάμεσα σε αυτούς που την ακολουθούν είναι και οι ειδικοί στη σύγχρονη τέχνη Μπρετ Γκόρβι (Brett Gorvy), ο Σιμόν ντε Πουρί (Simon de Pury) και από τις αρχές του χρόνου, το διευθυντή της Serpentine Gallery, Χανς Ούλριχ Όμπριστ.
“Μας άρεσε η τέχνη, αλλά οι γκαλερί μας φαίνονταν απειλητικές. Γεννηθήκαμε μέσα στο Instagram όμως, οπότε ξέραμε πώς να προσελκύσουμε το μεγαλύτερο δυνατό κοινό,” λέει ο συνιδρυτής Κριστιάν Λουιτάν (Christian Luitan), 23 ετών.
Αλλά η τέχνη δεν είναι τίποτα αν δεν την δει κάποιος από κοντά, και η έκθεση στο Unit του Λονδίνου συνδυάζει καλλιτέχνες που εκπροσωπεί η γκαλερί με αυτούς στους οποίους έδωσε προσοχή η Avant Arte -καλλιτέχνες όπως ο Ράιαν Χιούετ (Ryan Hewett ) και ο Ιβάν Αλιφάν (Ivan Alifan) έχουν την τιμητική τους. “Είναι μια χειροπιαστή έκδοση της πλατφόρμας κοινωνικής δικτύσωης”, λέει ο Τζόνυ Μπαρτ, 27 ετών, συνιδρυτής της Unit. Τα έργα φτάνουν σε τιμές έως £25.000.
Το παραπάνω κείμενο αποτελεί απόσπασμα του άρθρου “Manhattan dealer moves on with the times”, ft.com
Απόδοση: Χρόνης Μούγιος
