Robin Rhode, Evergreen (2017) © Robin Rhode & Stevenson Gallery & Art Basel
Της Sarah P. Hanson
Με τα εκλογικά αποτελέσματα των εκλογών σε Γαλλία και Αγγλία να είναι ακόμα νωπά, αλλά και τις ανοιξιάτικες δημοπρασίες στη Νέα Υόρκη να φέρνουν καθησυχαστικές τιμές για κορυφαία έργα, οι συλλέκτες μπορεί να αισθάνονται ότι η πολιτική και οικονομική αστάθεια που τάραζε την αγορά τέχνης της Δύσης κατά το πρώτο εξάμηνο του έτους έχει αρχίσει να μειώνεται. Οι 291 έμποροι τέχνης στη φετινή φουάρ Art Basel, η οποία βρίσκεται πλέον στο 48ο έτος της, είναι έτοιμοι να ανταποκριθούν στη συνεχιζόμενη ζήτηση για εξαιρετικό, ανεξερεύνητο υλικό, αλλά επίσης έρχονται εφοδιασμένοι με έργα που μιλούν για την παρούσα στιγμή.
Η νέα ομάδα των εκθετών φέτος περιλαμβάνει 17 ολοκαίνουργιες γκαλερί στη φουάρ. Οι Salon 94, Susanne Vielmetter Los Angeles Projects και Kraupa-Tuskany Zeidler είναι ανάμεσα στις γκαλερί που επιστρέφουν στην κύρια ενότητα Galleries. Η ενότητα Statements με τα ατομικά πρότζεκτς καλωσορίζει οκτώ ανερχόμενους χώρους, για πρώτη χρόνια στην Art Basel, συμπεριλαμβανομένης της Gypsum Gallery του Καΐρου, της Hopkinson Mossman του Ώκλαντ και του Antenna Space της Σαγκάης, η οποία παρουσιάζει την αισθητηριακή-καταστασιακή εγκατάσταση του Guan Xiao, Air Freshener, Spray (2017).
Η πολιτική είναι ένα κυρίαρχο θέμα του προγράμματος της ενότητας Film. Φέρνοντας τα νερά του Ειρηνικού Ωκεανού πιο κοντά στο ηπειρωτικό ελβετικό καντόνι, η καλλιτέχνιδα Martha Atienza από τις Φιλιππίνες, -η οποία εκθέτει στην γκαλερί Silverlens στην ενότητα Statements-, παρουσιάζει την οικολογική βίντεο εγκατάσταση Our Islands. Η Arratia Beer έχει στήσει μια εγκατάσταση σε δύο μέρη του Omer Fast, η οποία δείχνει μια ζωντανή αποστολή ρίψης πυρών από ένα χειριστή αμερικανικού drone. Στην ενότητα μνημειακής γλυπτικής Unlimited, η Andrea Bowers έχει καλύψει έναν τοίχο με μια πανοπλία από φεμινιστικές πινακίδες διαμαρτυρίας σε χαρτόνι (ευγενική χορηγία των Andrew Kreps, Kaufmann Repetto και Vielmetter).
Μεταξύ των βασικών εμπόρων μοντέρνας τέχνης, ο γερμανικός εξπρεσιονισμός είναι το επίκεντρο του περιπτέρου της Galerie St Etienne, όπου ένα πορτρέτο σε φυσικό μέγεθος της τραγουδίστριας της όπερας Elisabeth Stuntzner (1932) από τον Otto Dix κυριαρχεί, υποστηριζόμενο από το Πορτρέτο της Irma Simon (1924) του Max Beckmann, που βγαίνει στην αγορά για πρώτη φορά. Τυπώματα του Beckmann από τις δεκαετίες του 1910 και 1920 είναι το επίκεντρο στη Jorg Maass Kunsthandel, ενώ η Galerie Thomas του Μονάχου έχει έργα των Emil Nolde, August Macke και Max Pechstein.
Η Borzo Gallery του Άμστερνταμ προσφέρει επτά παραλλαγές για μονόχρωμους πίνακες του 20ού και του 21ου αιώνα από καλλιτέχνες όπως οι Bram Bogart, Ewerdt Hilgemann, Jan Schoonhoven και Esther Tielemans. Περισσότεροι μονοχρωματικοί πίνακες μπορεί να βρει κανείς στην ενότητα Feature στην Peter Blum Gallery, με έργα του Robert Ryman.
Συνεχίζοντας τη συμμετοχική τάση που παρουσιάστηκε στη Frieze New York, η Sadie Coles HQ παρουσιάζει το The Kiss του Urs Fischer, ένα αντίγραφο του διάσημου γλυπτού του Ροντέν για τα εκατό χρόνια μετά το θάνατό του. Η μεγάλης κλίμακας εκδοχή του Fischer προσκαλεί τους θεατές να αφήσουν το σημάδι τους -κυριολεκτικά- στο γλυπτό από λευκή πλαστελίνη, μια άλλη εκδοχή του οποίου παρουσιάστηκε νωρίτερα φέτος στην γκαλερί του Λονδίνου. Σε αντίθεση με προηγούμενα έργα σε πηλό ή κερί, τα οποία τελικά αλλοιώνονται, τα γλυπτά από πλαστελίνη, (που ο Fischer είχε ξανακάνει με ένα αντίγραφο του Τhe River του Maillol) υποβάλλονται σε συνεχή μορφοποίηση στα χέρια των θεατών.
Έξω, η Claudia Comte θα μεταμορφώσει τη Messeplatz σε ένα λούνα παρκ επιμελημένο από την Chus Martinez, με τον παλινδρομικό τίτλο NOW I WON. Μεταξύ ανταγωνιστικών παιχνίδια όπως τα βελάκια, το μπόουλινγκ και ένα μίνι γκολφ, οι πίνακες-στόχοι και τα ξύλινα γλυπτά της Comte αποτελούν το σκηνικό για το μεγάλο βραβείο: ένα πρωτότυπο έργο τέχνης από την ίδια την καλλιτέχνιδα.
Art Basel, Βασιλεία, Ελβετία, 15-18 Ιουνίου 2017
