© AP Photo/Evan Vucci
Από τη Martha Lufkin
O αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ υπέγραψε στα τέλη Δεκεμβρίου νόμο για φορολογικές περικοπές, μια νίκη των Ρεπουμπλικανών που επέσυρε την κριτική πολλών για την εύνοια που δείχνει προς τις μεγάλες εταιρείες και τους πλουσίους, καθώς και για το ότι εκτιμάται ότι θα έχει κόστος 1,5 τρισ. δολάρια για τα ομοσπονδιακά έσοδα. Παρακάτω παρουσιάζεται το πώς οι αλλαγές, πολλές από τις οποίες θα ισχύσουν ήδη από αυτόν το μήνα, θα επηρεάσουν τον κόσμο της τέχνης.
Φορολογικές περικοπές στο εισόδημα
Ο νέος νόμος μειώνει τους εταιρικούς και ατομικούς φορολογικούς συντελεστές, συμπεριλαμβανομένης μίας μείωσης της τάξεως του 2,6% για τους πιο πλούσιους Αμερικανούς. Παρόλα αυτά, οι ατομικές φορολογικές μειώσεις θα εξαφανιστούν το 2025.
«Με αυτές τις αλλαγές ευνοείται το κομμάτι της αγοράς τεχνης που περιλαμβάνει τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών, τις μεγάλες, πολύ γνωστές γκαλερί, τις βασικές φουάρ τέχνης, τους επιφανείς συμβούλους τέχνης και τους αγαπημένους καλλιτέχνες της αγοράς», λέει ο σύμβουλος τέχνης Todd Levin, της Levin Art Group. Παρόλο που σταμάτησαν κάποια φορολογικά οφέλη που είχαν οι συλλέκτες τέχνης -για παράδειγμα, τη δυνατότητα να πωλούν τέχνη χωρίς να υποβάλουν φόρο, εάν χρησιμοποιούσαν τα έσοδα για να αγοράσουν ένα έργο «παρόμοιου είδους» τέχνης-, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώςοι νέοι κανόνες θα μπορούσαν να επηρεάσουν αρνητικά «τα ανώτατα στρώματα της αγοράς της τέχνης», προσθέτει.
Ξεσκίστηκε ο φόρος ακίνητης περιουσίας
Για πολλούς, ο αμερικανικός φόρος για την ακίνητη περιουσία ξεσκίστηκε από το νέο νόμο, ο οποίος ανέβασε το όριο απαλλαγής στα 11 εκατομμύρια δολάρια ανά άτομο, ή, με άλλα λόγια, στα 22 εκατομμύρια δολάρια για τα παντρεμένα ζευγάρια, μέχρι το 2025. Πριν από την αλλαγή, πολλοί συλλέκτες παρακινούνταν να δώσουν έργα τέχνης σε μουσεία για να αφαιρέσουν την αξία τους από το φόρο ακίνητης περιουσίας που έπρεπε να υποβάλουν.
Τώρα, «η αναθεώρηση του φόρου περιουσίας σημαίνει ότι θα έχουν μικρότερο κίνητρο οι πολύ πλούσιοι -δηλαδή εκείνοι των οποίων η ακίνητη περιουσία είναι έως 22 εκατομμύρια δολάρια- να μειώσουν το μέγεθος της ακίνητης περιουσίας τους με εφ όρου ζωής δωρεές και κληροδοτήματα», λέει ο John Cahill, ένας δικηγόρος από τη Νέα Υόρκη, ειδικός σε θέματα τέχνης. «Αλλά για τους πάρα πολύ πλούσιους, ένας αριθμός των οποίων έχει υπάρξει εξαιρετικά γενναιόδωρος προς τα μουσεία -όπως ο David Rockefeller, η Agnes Gund και πολλοί άλλοι-, το κίνητρο παραμένει ακόμα.»
Ο φορολογικός νόμος κάνει, επίσης, ένα πολύ καλό δώρο σε όσους έστησαν τις επιχειρήσεις τους ως νομικές οντότητες «pass-through», δηλαδή συνεργασίες και εταιρίες περιορισμένης ευθύνης. Αυτές οι επιχειρήσεις που δεν είναι μεγάλες απέδιδαν έσοδα στους κατόχους τους όχι ως μερίσματα, αλλά ως προσωπικό εισόδημα. Τώρα (ανάλογα τους περιορισμούς) 20% αυτού του εισοδήματος θα έχει φοροαπαλλαγή. Οι ιδιοκτήτες επιχειρήσεων τέχνης που τις έστησαν κατά αυτόν τον τρόπο, για παράδειγμα έμποροι τέχνης, συμβουλευτικές εταιρίες τέχνης, εκτιμητές και άλλα εγχειρήματα, θα μπορούσαν να δρέψουν τα οφέλη. Αλλά αυτά δε θα είναι διαθέσιμα για εταιρίες που προσφέρουν «εξειδικευμένες υπηρεσίες», το οποίο μπορεί να ισχύσει και για διάφορες υπηρεσίες τέχνης. Προς το παρόν, οι λογιστές ελπίζουν σε διευκρινίσεις από τις ομοσπονδιακές αρχές.
Ο νόμος περιορίζει το ποσό των καταβαλλόμενων κρατικών και τοπικών φόρων που οι ιδιώτες μπορούν να αφαιρέσουν από το εισόδημά τους κατά τον υπολογισμό του φόρου. Για άτομα με υψηλό εισόδημα σε πολιτείες με υψηλή φορολόγηση, αυτό σημαίνει ότι οι ομοσπονδιακοί φόροι εισοδήματος μπορεί να ανέβουν -το οποίο μπορεί να ασκήσει πίεση σε εκείνες τις πολιτείες να κάνουν περικοπές φόρων, το οποίο με τη σειρά του μπορεί να σημαίνει απώλεια για το εισόδημα της εκάστοτε πολιτείας. Εάν αυτό συμβεί, μπορεί να έχει επιπτώσεις στα κεφάλαια των πολιτειών που πηγαίνουν στα μουσεία.
«Θα παρακολουθούμε στενά τι κάνουν οι πολιτείες και οι δήμοι, ιδιαίτερα επειδή αρκετά μέλη μας έχουν δεσμούς με την κυβέρνηση», λέει ο Andy Finch της Ένωσης Διευθυντών Μουσείων Τέχνης. «Ο κόσμος μόλις ξεκίνησε να σκέφτεται για το πώς πολιτείες με υψηλή φορολόγηση συγκεκριμένα, μπορεί να αλλάξουν τα συστήματα εσόδων και δαπανών τους υπό το πρίσμα του νέου νόμου.»
