Σε 300.000 ευρώ ανά επιχείρηση κατά μέσο όρο στα επόμενα τρία χρόνια εκτιμάται το ύψος των επενδύσεων που πρέπει να πραγματοποιηθούν προκειμένου να καλυφθούν οι απαιτήσεις για χρήση νέων τεχνολογιών και ειδικότερα για εφαρμογές Τεχνητής Νοημοσύνης.
Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα έρευνας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών για λογαριασμοί της Grant Thornton, η οποία παρουσιάστηκε στη διάρκεια της πρόσφατης εκδήλωσης “Future Unfold”.
Όπως ανέφερε ο καθηγητής eBusiness του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Γιώργος Δουκίδης, ο οποίος και παρουσίασε την παραπάνω έρευνα θα απαιτηθούν συνολικά πάνω από 2 δισ.ευρώ για επενδύσεις την επόμενη τριετία. Το πρόβλημα, όμως είναι ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας μόνο μία επιχείρηση στις επτά αναφέρει ότι θα επενδύσει πάνω από 300.000 ευρώ.
Η διαπίστωση αυτή οφείλεται αφενός στην απουσία κατάλληλης «κουλτούρας πειραματισμού» με τις νέες τεχνολογίες και αφετέρου οι ελλιπείς προϋπολογισμοί δείχνουν να «φρενάρουν» τις ελληνικές εταιρείες από το ψηφιακό άλμα. Αξιοσημείωτο, πάντως είναι, ότι πάνω από τις μισές εταιρείες στην Ελλάδα δηλώνουν ότι έχουν σήμερα σημαντικά επενδυτικά πλάνα για το ΙΤ.
Μάλιστα, όπως επεσήμανε ο κ. Δουκίδης, ενώ οι απαιτήσεις των επιχειρήσεων είναι ψηλά, ο προγραμματισμός τους είναι χαμηλά, καθώς μόνο 3 επιχειρήσεις στις 10 χρησιμοποιούν και αξιολογούν τα αποτελέσματα αυτών των απαιτήσεων.
Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, η χρήση της τεχνητής νοημοσύνης στις ελληνικές εταιρείες είναι περιορισμένη. Συγκεκριμένα, παρά την αυξανόμενη σημασία της TN, μόλις το 30% των εταιρειών διαθέτει κάποιο πλάνο χρήσης της, ενώ μόνο το 20% χρησιμοποιεί ήδη τεχνολογίες AI. Ακόμα, σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, χαμηλότερα είναι τα ποσοστά εκείνων που έχουν στρατηγική AI (15%) ή κατάλληλη διαχείριση δεδομένων για το ΑΙ (10%), ενώ τελικά πλήρως έτοιμο για επιτυχημένη εφαρμογή του AI είναι μόλις το 4%.
Βέβαια, όπως επεσήμανε ο κ. Δουκίδης, μπορεί το ποσοστό του 4% να κατατάσσει την Ελλάδα μπροστά από χώρες, όπως η Βουλγαρία και η Ρουμανία στην πλήρη αξιοποίηση της ΤΝ, όμως ενώ η χώρα μας βρίσκεται σε μεγάλη απόσταση από κράτη, όπως η Πορτογαλία (8%) ή η Δανία (15%).
Εκτός από την έλλειψη πόρων, σημαντικό ρόλο στην κατάσταση αυτή διαδραματίζει και η έλλειψη στρατηγικής, οι ανεπαρκείς υποδομές διαχείρισης δεδομένων και η αδυναμία των επιχειρήσεων να εκπαιδεύσουν το προσωπικό τους στις απαραίτητες δεξιότητες.
Ανεκμετάλλευτα τα πλεονεκτήματα των ψηφιακών τεχνολογιών
Η έρευνα του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών αναδεικνύει, ακόμα, ένα χάσμα ανάμεσα στην πρόσβαση των ελληνικών επιχειρήσεων στις ψηφιακές τεχνολογίες και στην τελική αξιοποίησή τους.
Αυτό σημαίνει, πρακτικά, ότι ενώ πάνω από 7 στις 10 εταιρείες χρησιμοποιούν όλα τα γνωστά πληροφοριακά συστήματα (ERP, WMS, CRM) και τα πληροφοριακά συστήματα ανθρωπίνων πόρων, η πλήρης αξιοποίηση αυτών των συστημάτων είναι χαμηλότερη: λιγότερες από 6 στις 10 έχουν ψηφιοποιήσει ή αυτοματοποιήσει διαδικασίες σε ικανοποιητικό βαθμό.
Στο μεταξύ, ενώ οι 8 στις 10 εταιρείες στην Ελλάδα χρησιμοποιούν τα ψηφιακά κανάλια, όπως website και social media, μόνο οι 4 στις 10 τα αξιοποιούν για συναλλαγές, ενώ οι υπόλοιπες απλά για προώθηση.
Πρακτικά, ενώ η πλειοψηφία των επιχειρήσεων χρησιμοποιεί τις τεχνολογίες, μόνο μία στις δύο έχει κάποια επιχειρηματικά πλεονεκτήματα από αυτές τις τεχνολογίες και μάλιστα, μόνο το 7% αποκομίζει όλα τα επιχειρηματικά οφέλη σε πλήρη βαθμό (μείωση κόστους, αύξηση παραγωγικότητας, καλύτερη λήψη αποφάσεων, αύξηση πωλήσεων και ανταγωνιστικότητας).
Σε ό,τι αφορά τον τομέα της κυβερνοασφάλειας, η ίδια έρευνα έδειξε ότι 8 στις 10 επιχειρήσεις προσπαθούν να την αντιμετωπίσουν ως μια σοβαρή πρόκληση. Ωστόσο, δεν αντιμετωπίζεται η κυβερνοασφάλεια ως μια καθολική επιχειρηματική στρατηγική από όλες τις εταιρείες, όπως θα έπρεπε. Η έρευνα έδειξε ότι 1 στις 2 εταιρείες έχει μια στρατηγική, όμως, αυτό αφορά σε μεγάλο βαθμό καθαρά τεχνολογικές πρωτοβουλίες. Όπως προκύπτει, μόνο 1 στις 3 εταιρείες αναφέρει ότι έχει στρατηγική επιχειρηματικού μετασχηματισμού που αφορά: μετασχηματισμό των διαδικασιών, μετασχηματισμό της εμπειρίας των πελατών και μετασχηματισμό του ίδιου του επιχειρηματικού μοντέλου.
