«Πατρίς - θρησκεία - οικογένεια». Πρόκειται περί δεξιού ή αριστερού συνθήματος; Είναι ο ακρογωνιαίος λίθος μιας ιδεολογικής σύγκρουσης δύο διαφορετικών κόσμων, όπως πιστεύαμε μέχρι χτες ή μια μεγάλη παρεξήγηση που ανέλαβε να λύσει για λογαριασμό της αριστεράς ο Στέφανος Κασσελάκης; Έτσι και υποψιαστώ, σύντροφοι, ότι ισχύει το τελευταίο, ότι αρχής εξαρχής πιστεύατε στο δόγμα «Πατρίς - θρησκεία - οικογένεια» και αφήσατε την τρισκατάρατη δεξιά να το καπηλευτεί, θα φάω τα μουστάκια που δεν έχω!
Είπαμε ότι έχουν αρχίσει να διαλύονται τα ιδεολογικά τείχη που μας κρατούσαν τόσα χρόνια φυλακισμένους σε λογικές και αντιλήψεις που έχουν περισσότερη σχέση με το ποδόσφαιρο και λιγότερη με την πολιτική και τη διαχείριση της καθημερινότητάς μας. Αλλά από αυτό το σημείο μέχρις του να καταφεύγει ο αριστερός κ. Κασσελάκης στην ιδιοποίηση συνθημάτων που στο παρελθόν έχουν συνδεθεί άρρηκτα με τη συντηρητική παράταξη, αυτό είναι πραγματικά ένα μοναδικό μάθημα οπορτουνισμού.
Προφανώς, ο κ. Κασσελάκης πετάει το καπέλο της αριστεράς και φοράει εκείνο ενός ΟΦΑ (όπου φυσάει ο άνεμος). Θέλει ο «πελάτης» - ψηφοφόρος να ακούσει ότι το κόμμα του είναι πιο θρησκόληπτο και από την Ελένη Λουκά; Τότε ανασύρεται από το ράφι του πολιτικού σούπερ μάρκετ το «πατρίς - θρησκεία - οικογένεια». Θέλει ο «πελάτης» να νιώσει ότι ζει στις μέρες της επανάστασης; Θα βγει από το μπαούλο το πορτρέτο του Άρη Βελουχιώτη. Είναι ο πελάτης ΠΑΟΚ; Ο αρχηγός θα δηλώσει ότι μικρός είχε κρυφά κάτω από το μαξιλάρι του την φωτογραφία του Κούδα, όπως οι κρυπτοχριστιανοί στα βάθη της Τουρκίας σε μυστικά υπόγεια την εικόνα του Ιησού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μεταλλάσσεται και μάλιστα με μεγάλη ταχύτητα. Όποιος περίμενε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα υποχωρούσε στο 3%, έκανε λάθος. Στο 3% θα υποχωρήσει το διάδοχο σχήμα του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό της κας Αχτιόγλου. Ο ΣΥΡΙΖΑ απλά παύει να είναι αριστερά. Είναι πλέον το κόμμα του κ. Κασσελάκη, ενός τηλεοπτικού σταρ που θυμίζει κάτι από την ταινία «η θεία από το Σικάγο». Και η πολιτική τύχη ενός τέτοιου πολιτικού εγχειρήματος; Το κόμμα του κ. Κασσελάκη μπορεί να κερδίσει μια θέση στο τραπέζι, συγκεντρώνοντας ψηφοφόρους απ’ όλο το πολιτικό φάσμα.
Αυτό άλλωστε επιδιώκει, να κερδίσει ψήφους από την άκρα δεξιά μέχρι την άκρα αριστερά. Θα είναι ένα καθαρά λαϊκιστικό κόμμα. Κι αυτό ακριβώς επιδίωξαν εκείνοι που έκαναν την επιλογή Κασσελάκη. Εκτός κι αν υπάρχουν αφελείς που πιστεύουν ότι ο Στέφανος είδε φως στην Κουμουνδούρου και μπήκε. Με άλλα λόγια, δεν έτυχε! Πέτυχε! Οπότε ας μην παραπονεθούν στο μέλλον για τις επιλογές τους…
Και η ΝΔ; Η ΝΔ με αυτά και με εκείνα παραμένει η πιο δυνατή φωνή της κοινής λογικής. Σε τέτοιο βαθμό που το Κέντρο μπορεί να της συγχωρέσει πολλά, αναγνωρίζοντας ότι πολλές φορές για να πολεμήσεις το χάος θα πρέπει να δανειστείς βέλη από το δικό του οπλοστάσιο.
Θανάσης Μαυρίδης
