Τα έσοδα του δημοσίου εκτοξεύονται στα ύψη, ως αποτέλεσμα της χρήσης της τεχνολογίας για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Το κράτος εισέπραξε 1,8 δισεκατομμύρια ευρώ που δεν τα ανέμενε! Να λοιπόν που «πιάνεται» η φοροδιαφυγή. Απλά, άλλοι δεν θέλησαν να πειράζουν την εκλογική τους πελατεία και προτίμησαν τη μέθοδο των φοροεπιδρομών. Η διασύνδεση των POS με τις ταμειακές μηχανές και η εφαρμογή του my data ήταν τα «μυστικά» της συνταγής Χατζηδάκη. Δεν υπάρχει δεν μπορώ. Υπάρχει μόνο δεν θέλω!
Πόσες και πόσες φορές δεν ακούγαμε στο παρελθόν εξαγγελίες για την «πάταξη της φοροδιαφυγής». Τελικώς το θέμα περιορίστηκε κάθε φορά σε μία δύο κινήσεις εντυπωσιασμού, για να επιστρέψουμε στη συνέχεια στο σημείο της αφετηρίας. Δηλαδή, στο απόλυτο μηδέν ως προς την αποτελεσματικότητα της κρατικής μηχανής.
Σκεφτείτε πόσα ακόμη πράγματα μπορούμε να κάνουμε από εκείνα που όλοι λένε πως «αποκλείεται» να τα καταφέρουμε. Κι αυτή είναι η μεγαλύτερη αξία από την επιτυχία Χατζηδάκη στα έσοδα. Όχι ότι δεν έχουν σημασία τα 1,8 δισεκατομμύρια ευρώ. Αλλά το σημαντικότερο είναι ότι σπάει η βεβαιότητα ότι δεν μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα. Μπορούν να αλλάξουν. Το ζητούμενο είναι κατά πόσο υπάρχει γι αυτό η βούληση. Στα φορολογικά έσοδα υπήρξε…
Ας δοκιμάσουν, για παράδειγμα, να ξεκινήσουν την περίφημη μεταρρύθμιση στο χώρο της Δικαιοσύνης και θα δουν για πότε αλλάζει το επενδυτικό κλίμα. Ας δοκιμάσουν να εισάγουν μια ουσιαστική μέθοδο αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων και θα δουν για πότε αναμορφώνεται ο δημόσιος τομέας.
Η χώρα πρέπει να αλλάξει και αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος που μπορεί να εξασφαλίσει ευημερία στους πολίτες της. Εκείνοι που δεν θέλουν να αλλάξει κάτι είναι όσοι κερδίζουν από τη σημερινή χαοτική λειτουργία των πάντων ή ακόμη χειρότερα όσοι νομίζουν ότι κερδίζουν.
Ναι μεν οι ολιγάρχες έχουν κάθε λόγο να θέλουν ένα περιβάλλον που υπερισχύει ο νόμος του ισχυρότερου, δηλαδή ο δικός τους νόμος, αλλά όλοι οι υπόλοιποι δεν έχουν να κερδίσουν κάτι ουσιαστικό. Το αντίθετο! Μπορεί να πιστεύουν ότι βρίσκονται σε πλεονεκτικότερη θέση από πολίτες που δεν έχουν τη δυνατότητα να κερδοσκοπήσουν στην πλάτη των ασθενέστερων, αλλά στο τέλος είναι όλοι χαμένοι. Κι αυτό ακόμη που θεωρούν ότι είναι κέρδος, στην πράξη θα το είχαν κερδίσει έτσι ή αλλιώς σε μια ισχυρότερη και πλουσιότερη χώρα και χωρίς να χρειαστεί να κυλιστούν στο βούρκο.
Θανάσης Μαυρίδης
