Δεξιοί και αριστεροί θέλουν, λέει, να μετακινηθούν προς το Κέντρο. Διότι μόνο με την σύμφωνη γνώμη των κεντρώων ψηφοφόρων μπορούν να αποκτήσουν πιθανότητες να γίνουν κυβέρνηση. Κι αν είναι έτσι, γιατί δεν γίνονται καθαρόαιμοι κεντρώοι, για να γλιτώσουμε τις ανώφελες διαδρομές; Καταρχήν δεν ξέραμε ότι εμείς οι κεντρώοι είμαστε τόσο περιζήτητοι. Κατά δεύτερον δεν ξέρουμε αν λέγοντας «κέντρο» εννοούμε όλοι το ίδιο πράγμα. Εδώ ο Στέφανος Κασσελάκης, ο αντιμητσοτάκης, ήταν πρόταση του … Παύλου Πολάκη!
Το Κέντρο είναι στην Ελλάδα ο μεγάλος παρεξηγημένος. Είναι τόσο μικρό που δεν μπορεί να υπάρξει αυτόνομα ως κόμμα και ταυτόχρονα τόσο μεγάλο που όλοι τρέχουν να βρεθούν στην αγκαλιά του. Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς με ασφάλεια ότι το πολιτικό περιβάλλον θυμίζει τόσο τον χυλό που ο καθένας μπορεί να μετακινείται με εντυπωσιακή ταχύτητα από την μία άκρη του πολιτικού σκηνικού στην άλλη και να το παίρνουν και όλοι στα σοβαρά!
Μας είπε ο κ. Κασσελάκης, ο προστατευόμενος του Παύλου Πολάκη, ότι γνώρισε και στήριξε στο παρελθόν τον Κυριάκο Μητσοτάκη μέσα από τις στήλες του εντύπου του κ. Δραμαντάρη εκ νέας Υόρκης. Δεν είναι κακό ότι ο νέος αστέρας του ΣΥΡΙΖΑ στήριξε τον κ. Μητσοτάκη, ούτε ότι τον απαρνήθηκε στην συνέχεια για τα μάτια του κ. Τσίπρα. Ούτε στην μία ούτε στην άλλη περίπτωση συγκινήθηκε το σύμπαν. Το κακό είναι ότι υπάρχουν συμπολίτες μας που νομίζουν ότι το 2015 είναι αρχαία ιστορία και ότι μπορούμε να στηρίξουμε το μέλλον μας σε μία πολιτική σαπουνόπερα. Ότι χρησιμοποιούν το Κέντρο γι αυτό δεν μας απασχολεί. Κι αυτό διότι το Κέντρο είναι περισσότερο ιδέα και οι ιδέες δεν πιάνονται. Ούτε διορίζουν αντιπροσώπους, ούτε επιθυμούν συνηγόρους. Γι αυτό και είναι εύκολο να συνομιλεί κανείς εξ ονόματός του. Επειδή δεν πρόκειται κάποιος να τον διαψεύσει ή να του ζητήσει τον λόγο.
Θέλουν να φτάσουν στο Κέντρο. Σε ποιο άραγε Κέντρο; Εδώ και ο Νίκος Παππάς για το Κέντρο μιλά. Αλλά και ο Ευάγγελος Αντώναρος. Και ο Πάνος Καμμένος. Συγνώμη, αλλά αν όλοι αυτοί αυτοπροσδιορίζονται ως κεντρώοι, τότε εμείς, όποιοι τέλος πάντων είμαστε αυτοί, ας επιλέξουμε κάτι άλλο. Ας πούμε «νεοταξικοί»! Ακόμη κι αν κινδυνεύουμε να μας την πέσει κάποια θεούσα, καθολικώς διαμαρτυρόμενη για τις νέες ταυτότητες. Θα «αγοράσουμε» αυτόν τον «κίνδυνο», προκειμένου να αποφύγουμε δυσάρεστες συνευρέσεις. Διότι καλύτερα γεροντοκόρη παρά πολύφερνη νύφη με κακές παρέες.
Θανάσης Μαυρίδης
