Το μεγαλύτερο στοίχημα της ελληνικής Οικονομίας είναι το ταμείο Ανάκαμψης. Το αν καταφέρουμε να απορροφήσουμε τους πόρους και την ίδια ώρα υπάρξει μία χρήσιμη παρακαταθήκη για το μέλλον σε θέματα τεχνογνωσίας, εμπειρίας. Τα μηνύματα που υπάρχουν αυτή την στιγμή δεν είναι ιδιαίτερα αισιόδοξα. Η γραφειοκρατία είναι πανταχού παρούσα και η απορροφητικότητα θα είναι το ζητούμενο για το 2024. Να το πούμε με δύο λέξεις: Κίνδυνος ατυχήματος!
Το οικοδόμημα δεν ήταν τόσο καλά κτισμένο, όσο είχαμε πιστέψει αρχικά. Απ' έξω έχει φτιαχτεί μία καλή πρόσοψη, αλλά όταν κάποιος εισέρχεται στο εσωτερικό έρχεται αντιμέτωπος με λαβύρινθους που αντί για τοίχους έχουν στοίβες από χαρτιά και που εξοντώνουν όλους τους καλόπιστους «παίκτες» που πίστεψαν ότι αυτή την φορά θα ήταν αλλιώς.
Εκείνο που συνέβη είναι αυτό που συνήθως συμβαίνει στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Κάτω από το βάρος της υπόνοιας για διαφθορά, κάποιοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι κάνουν όλο και πιο δύσκολες τις διαδικασίες, προσθέτοντας διαδικασίες. Στο τέλος δημιουργούνται ανυπέρβλητα εμπόδια, που αν κάποιος θέλει να τα ξεπεράσει πάει στο ακριβώς αντίθετο άκρο, στην έλλειψη κάθε διαδικασίας. Με άλλα λόγια, είτε τα έργα δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ λόγω της γραφειοκρατίας, είτε θα γίνουν παρακάμπτοντας ακόμη και στοιχειώδες κανόνες. Καλά το καταλάβατε, η μέση οδός δεν είναι το καλύτερό μας στοιχείο.
Το επιπλέον πρόβλημα που υπάρχει με το ταμείο Ανάκαμψης είναι το μεγάλο ύψος των διατεθειμένων κεφαλαίων! Η κυβέρνηση πάνω στην αγωνία της να πετύχει την μέγιστη δυνατή απορρόφηση στηρίχτηκε σε πολύ μεγάλες επιχειρήσεις που ανέλαβαν να παίξουν τον ρόλο του εργολάβου. Κι αναφερόμαστε στις περίφημες ξένες εταιρείες συμβούλων και σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους που διακρίνονται για την ρευστότητά τους. Το αντικειμενικό πρόβλημα είναι ότι οι «εργολάβοι» δεν μπορούν να εκτελέσουν από μόνοι τους το σύνολο των έργων που έχουν αναλάβει και επιπλέον επιχειρούν να πετύχουν το μέγιστο οικονομικό αποτέλεσμα. Έτσι, αναζητούν συνεργάτες σε ένα πεδίο που έρχονται όλο και πιο κοντά σε ατύχημα στην εκτέλεση των έργων. Κι ακόμη δεν αφήνεται ζωτικός χώρος να αναπτυχθούν με αυτό τον τρόπο μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που θα μπορούσαν να αποκτήσουν εύρος εργασιών και τεχνογνωσία για την περαιτέρω ανάπτυξή τους στην εγχώρια αγορά, αλλά και σε αγορές του εξωτερικού.
Η κατάσταση δεν είναι ακόμη στο στάδιο του «μη αναστρέψιμου». Κι αυτό προσπαθεί να θεραπεύσει αυτή την στιγμή το Υπουργείο Οικονομίας. Να μπορέσει να βάλει το τραίνο στις ράγες, έτσι ώστε να μην χαθεί άλλη μία ευκαιρία. Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα στοιχήματα που έχει δώσει η χώρα τις τελευταίες δεκαετίες. Και θα είναι κρίμα να χαθεί και αυτή η ευκαιρία. Πολύ απλά, δεν πρόκειται να υπάρξει άλλη τέτοια στις επόμενες δεκαετίες.
Θανάσης Μαυρίδης
