Η χειρότερη στιγμή του λαϊκισμού ήταν το «Τσοβόλα δώστα όλα». Ο Τσοβόλας τα έδωσε, αν και ο ίδιος ισχυρίστηκε χρόνια μετά το εντελώς αντίθετο, η χώρα με αυτά και με εκείνα χάραξε πορεία προς τα βράχια και ο ελληνικός λαός τίμησε τον γιο του Αγωγιάτη για τους αγώνες του με την είσοδο του δικού του κόμματος στη Βουλή. Στον αντίποδα εκείνοι που έλεγαν πάντα την αλήθεια, όπως ο Στέφανος Μάνος, τιμωρήθηκαν από τον ελληνικό λαό. Θα έπρεπε να συμβαίνει το εντελώς αντίθετο. Αλλά δεν έγινε έτσι…
Η αλήθεια είναι ότι οι κακές ειδήσεις δεν είναι αρεστές. Για παράδειγμα, είναι πιο εύκολο να πιστεύει κανείς ότι θα βρει τα χρήματα που λείπουν από την αγορά στα θησαυροφυλάκια των τραπεζών, χρησιμοποιώντας απλά έναν λοστό, από το να εισάγει στην Οικονομία κανόνες για την φιλελευθεροποίησή της. Γι αυτό άλλωστε και οι θεωρίες συνωμοσίας σε βάρος των τραπεζιτών ανθούσαν σε εποχές κρίσης.
Θα μου πείτε ότι η Ελλάδα δεν βρίσκεται σε κατάσταση μεσοπολέμου, όπως βρισκότανε το 2012 ή το 2015. Θα λέγαμε ότι αυτή είναι μία μεγάλη πλάνη που ενισχύεται από την πραγματική πρόοδο των αριθμών. Η κρίση στην Ελλάδα είναι μια κρίση διαρκείας που έχει να κάνει με μια βαθιά πολιτισμική κρίση που βιώνει η ελληνική κοινωνία τις τελευταίες δεκαετίες. Όσο για την πρόοδο των αριθμών; Πρόκειται αναμφισβήτητα για ένα σημαντικό επίτευγμα της κυβερνητικής πολιτικής, αλλά δεν είναι αρκετή από μόνη της να θεραπεύσει τις παθογένειες της οικονομίας. Κι ακόμη, είναι αποτέλεσμα της χρήσης της τεχνολογίας στη μάχη κατά της φοροδιαφυγής και όχι το μέρισμα από την ανάπτυξη της Οικονομίας.
Τα θυμηθήκαμε όλα αυτά με αφορμή την πίεση που ασκείται από διάφορους κύκλους προς την κυβέρνηση να αλλάξει το προφίλ της και να γίνει περισσότερο φιλολαϊκή. Με άλλα λόγια καλούν την κυβέρνηση να ακολουθήσει ένα δόγμα που έχουν πολλές φορές αντιμετωπίσει στο παρελθόν. Και ναι μεν όσοι αντιτάχτηκαν σε αυτό ηττήθηκαν πανηγυρικά και μάλιστα δύο φορές. Μία στην διάρκεια της «σύγκρουσης» και μία στη συνέχεια μαζί με όλο τον ελληνικό λαό. Ναι μεν δικαιώθηκαν, αλλά η κρίση δεν έκανε διακρίσεις μεταξύ εκείνων που είχαν δίκιο και εκείνων που είχαν άδικο.
Το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι να γίνει η κυβέρνηση περισσότερο φιλολαϊκή, αλλά περισσότερο χρήσιμη. Κάτι που μπορεί να σημαίνει ότι θα γίνει και περισσότερο δυσάρεστη σε μια μερίδα του ελληνικού λαού. Ξέρουμε, αυτό δεν θέλει να το ακούει ο πολιτικός κόσμος. Αλλά είναι η αλήθεια. Μερικές φορές πρέπει και να προηγείται το συμφέρον της πατρίδας από εκείνο της επανεκλογής του. Αφήστε που δεν είμαστε και τόσο σίγουροι ότι η επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων θα έχει τελικά αρνητικό αντίκτυπο στην κυβέρνηση, όπως το θέλουν οι κινδυνολόγοι. Τα ποσοστά στις δημοσκοπήσεις δεν υποχωρούν επειδή η κυβέρνηση έκανε επίπονες μεταρρυθμίσεις. Αλλά επειδή δεν τις έκανε…
Είμαστε σίγουροι ότι ο κ. Μητσοτάκης έχει την πολιτική ευφυία να δει την «παγίδα». Άλλωστε, νέος άνθρωπος είναι, δεν θα ήθελε να τον συνδέσει η ιστορία με κάτι ανάλογο του «Τσοβόλα δώστα όλα». Νομίζουμε ότι θα ήθελε να περάσει ως ο άνθρωπος που άλλαξε την Ελλάδα. Αυτός άλλωστε είναι και ο μόνος τρόπος να κρατήσει δίπλα του το Κέντρο. Να το πείσει ότι ο ίδιος δεν έχει ξεχάσει ούτε μία λέξη απ’ όσα έχει υποσχεθεί στο παρελθόν και ότι είναι αποφασισμένος να το πάει μέχρι τέλους. Ακόμη κι αν χρειαστεί να συγκρουστεί με τις βαρονίες του ίδιου του κόμματός του.
Θανάσης Μαυρίδης
