Μία παλιά ανατολίτικη ιστορία λέει ότι υπάρχουν εποχές που ο άνθρωπος θέλει ή πρέπει να κρυφτεί βαθιά μέσα σε μια σπηλιά, στην οποία καλό θα είναι να υπάρχει και ένα δέντρο, έτσι ώστε να βλέπει κανείς και χωρίς να «εκτίθεται» τι γίνεται στον έξω κόσμο. Το κακό είναι ότι δεν υπάρχει σπηλιά να «κρύψει» μια ολόκληρη χώρα. Ή αλλιώς, μπλέξαμε και μάλιστα άσχημα. Η νέα αντίληψη της αμερικανικής κυβέρνησης για τις διεθνείς σχέσεις και το δίκαιο δεν κλονίζει μόνο την εμπιστοσύνη μεταξύ φίλων. Εγκαινιάζει μία νέα εποχή χωρίς κανόνες. Μια εποχή που χώρες όπως η Ελλάδα έχει μόνο να χάσει.
Πόσο μάλλον όταν βρεθούν απέναντι στον εχθρό αποδυναμωμένες από εσωτερικές έριδες. Εμείς οι Έλληνες το γνωρίζουμε καλά αυτό. Αν υπήρχε ολυμπιακό άθλημα εθνικής αυτοχειρίας δεν θα χρειαζότανε να κατέβουμε καν στους αγώνες. Θα μας έστελναν το χρυσό μετάλλιο κατευθείαν στο σπίτι και πριν ξεκινήσει καν η διαγωνιστική διαδικασία.
Το πρόβλημα είναι γνωστό. Το θέμα δεν είναι αν θα επιδιώξει η Τουρκία να μας αρπάξει έδαφος, αλλά το πότε αυτό θα συμβεί. Αυτό δείχνει η πρακτική της. Και φυσικά το πότε εξαρτάται από το πόσο δυνατή αισθάνεται η ίδια και πόσο αδύναμα πιστεύει ότι είναι τα υποψήφια θύματά της. Είναι μια πρακτική που της έχει βγει και δεν έχει λόγο να την αλλάξει.
Όσες φορές δοκίμασε να αλλάξει τα δεδομένα στις σχέσεις της με την Ελλάδα το έκανε σε περιόδους που εμείς βρισκόμασταν σε κάποια μεταβατική περίοδο ή σε φάση εσωστρέφειας. Κοινώς σε κάποιου είδους κρίση. Και σήμερα βρισκόμαστε αντικειμενικά σε πολιτική κρίση. Η κοινωνία φαίνεται να είναι για άλλη μια φορά διαιρεμένη. Με αφορμή τα Τέμπη, αλλά με αιτίες που είναι πιο βαθιές και που μας έρχονται από το παρελθόν. Θαυμάσια αναταραχή για την Τουρκία!
Το πώς φτάσαμε ως εδώ, αν ήταν τυχαίο ή όχι, είναι κάτι που δεν μπορούμε να το κρίνουμε εμείς που είμαστε τόσο κοντά στα γεγονότα. Αντικειμενικά το κλίμα που έχει δημιουργηθεί δεν βοηθάει την ίδια χώρα. Το πώς δημιουργήθηκε αυτό είναι κάτι που έχει έτσι ή αλλιώς ενδιαφέρον, αλλά δεν ξέρουμε πώς η απάντηση θα μας βοηθήσει πρακτικά να αποφύγουμε και αυτόν το σκόπελο. Ή αν τελικά μπορούμε πλέον να τον αποφύγουμε…
Ήταν στραβό το κλίμα και το έφαγε και ο τραμπισμός! Ανεξάρτητα από το τι στάση θα κρατήσει τελικά ο Τραμπ στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, η αλήθεια είναι ότι το πότισμα του δέντρου του αναθεωρητισμού δεν είναι προς όφελος μας. Την Τουρκία ωφελεί! Αν μέχρι χτες ήταν εξαιρετικά δύσκολο για τον Ερντογάν να στηρίξει τη θεωρία των … συνόρων της καρδιάς του, ποιος μπορεί να τον σταματήσει μετά την πολιτική Τράμπ με τη Γροιλανδία; Ποιος μπορεί, δηλαδή, να βρει «παράλογη» μια απαίτηση για το Καστελόριζο, όταν έχει προηγηθεί η καουμπόϊκη λογική των ΗΠΑ; Η Ευρώπη σίγουρα όχι…
Θανάσης Μαυρίδης
