Το να προσπαθήσει πολιτικός να λύσει τον γόρδιο δεσμό της αυθαίρετης δόμησης ισοδυναμεί με απόφαση διαζυγίου με την πολιτική. Η θέσπιση κανόνων στην εκτός σχεδίου δόμηση και οι κατεδαφίσεις αυθαιρέτων δεν φέρνουν σταυρούς στις εκλογές, αλλά αναθέματα. Ο κ. Σκυλακάκης μπορεί να εκλέχτηκε με το Επικρατείας, έχοντας την απόλυτη εμπιστοσύνη του πρωθυπουργού, αλλά δεν φαίνεται να νοιάζεται ιδιαίτερα για την επανεκλογή του. Τον ενδιαφέρει, όμως, να βάλει μία τάξη στη ζούγκλα της εκτός σχεδίου δόμησης.
Αν τα καταφέρει θα είναι ένας άθλος που οι μελλοντικές γενιές θα τον μνημονεύουν διαρκώς, όταν θα αναφέρονται σε φαινομενικά άλυτα προβλήματα που θα αναζητούν τον Σκυλακάκη τους. Αυτή είναι η μία πιθανότητα. Η άλλη πιθανότητα είναι να κάνει μία μεγαλειώδη τρύπα στο νερό, όπως έκαναν και οι προκάτοχοί του. Διότι κι άλλοι προσπάθησαν να λύσουν τον γόρδιο δεσμό. Μόνο που δεν κρατούσαν στα χέρια τους σπαθί, όπως ο μέγας Αλέξανδρος, αλλά καλάμια που τα κουνούσαν στον αέρα σαν να επρόκειτο για κοφτερά σπαθιά…
Η διαφορά είναι ίσως τούτη: Ο Θόδωρος Σκυλακάκης είναι έτοιμος να γράψει ιστορία, όπως είχε κάνει κάποτε ο αείμνηστος Αντώνης Τρίτσης. Δεν πρόκειται πάντως να μας εγκαταλείψει στα μέσα της διαδρομής. Διότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι έτοιμος να πάρει το όποιο πολιτικό κόστος, κάτι που δεν τολμούσε ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Ο κ. Σκυλακάκης, λοιπόν, έχει εντολή από τον κ. Μητσοτάκη να ξεκαθαρίσει το τοπίο, κάνοντας απλούς και κατανοητούς τους κανόνες του παιγνιδιού. Έτσι ώστε να μην μπορεί κανείς να ισχυριστεί στο μέλλον ότι κακώς κατεδαφίζεται το αυθαίρετό του.
Το νέο νομοσχέδιο «τιμωρεί» μόνο εκείνους που μετά το 1985 δεν πήραν στα σοβαρά τις διάφορες προσπάθειες της Πολιτείας να βάλει ένα τέλος στην αναρχία στην εκτός σχεδίου δόμηση και πίστεψαν ότι στην πράξη θα ανέτρεπαν τους νόμους. Οπότε όλοι ξέρουμε (από λίγο ως πολύ) αν η περιουσία μας «κινδυνεύει» ή δεν «κινδυνεύει». Επίσης το νομοσχέδιο προσπαθεί να περιορίσει την εκτός σχεδίου δόμηση, χωρίς όμως να είναι εξοντωτικό ή προφανώς άδικο για την ιδιοκτησία.
Από την άλλη υπάρχουν πολλά και διαφορετικά συμφέροντα που θα προτιμούσαν να μην συμβεί το παραμικρό. Οι μηχανικοί για τους δικούς τους λόγους, οι συμβολαιογράφοι για άλλους δικούς τους επίσης, λόγους και φυσικά οι τοπικές κοινωνίες για τους δικούς τους, πάλι, λόγους. Τα συμφέροντα αυτά άλλοτε συναντώνται και άλλοτε αλληλοσυγκρούονται. Όποιος πάντως ποντάρει στο ενδεχόμενο να κάνει πίσω ο κ. Σκυλακάκης, λόγω πιέσεων στο Μαξίμου ή και στον ίδιον προσωπικά, κάνουν λάθος. Όχι μόνο γιατί ο κ. Σκυλακάκης έχει πάρει την σχετική εντολή από τον πρωθυπουργό.
Αλλά και γιατί είναι αυτό που λέμε «αγύριστο κεφάλι»! Δεν υπολογίζει το κόστος, δεν τον ενδιαφέρει το πολιτικό κόστος. Αυτό δεν τον κάνει απαραίτητα καλό υπουργό. Είναι όμως ο κατάλληλος άνθρωπος για να κατορθώσει το ακατόρθωτο. Ή καλύτερα, για να έχει μια κάποια πιθανότητα επιτυχίας αυτή την φορά το σχέδιο να μπει οριστικά τάξη στην εκτός σχεδίου δόμηση.
Θανάσης Μαυρίδης
