Ο τρόπος με τον οποίο λύνει τα θέματά του ο Πρόεδρος Τραμπ προκαλεί μια εύλογη ανησυχία στην Αθήνα. Την ώρα που εμείς θα μιλάμε για το διεθνές δίκαιο, ο Ταγίπ Ερντογάν θα χρησιμοποιεί ως παράδειγμα τη ρητορική Τραμπ για Ισλανδία, διώρυγα του Παναμά και Καναδά. Οι εξελίξεις στο διεθνές περιβάλλον δεν μας ευνοούν. Αν κάτι είναι υπέρ μας είναι η αντίδραση του εβραϊκού λόμπι στις ΗΠΑ για τα επεκτατικά σχέδια των Τούρκων. Εναντίον μας είναι η πολιτική αστάθεια που επιχειρείται στο εσωτερικό της χώρας.
Δεν ξέρουμε πώς ακριβώς θα εξελιχτούν οι σχέσεις Τραμπ και Ερντογάν. Τι θα κάνουν οι Αμερικάνοι για το κουρδικό κράτος. Εκείνο που αντιλαμβανόμαστε είναι ότι η Τουρκία εξακολουθεί να είναι για τη Δύση ένας σημαντικός σύμμαχος και δεν θα τον αφήσουν εύκολα να φύγει από το μαντρί. Επίσης, δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για το τι ακριβώς συνέβη στη Συρία. Ο τρόπος, πάντως, που αναπτύχθηκαν οι φιλοτουρκικές δυνάμεις από τη μία και οι ισραηλινές από την άλλη, δεν μας δείχνουν ότι η ρητορική μεταξύ των δύο κρατών είχε αντιστοιχίες και στο πεδίο…
Θεωρούμε πολύ δύσκολο να «ξεφύγουν» τα πράγματα μεταξύ των σημαντικών παικτών της περιοχής. Θα ήταν μεγάλη έκπληξη μια σύρραξη μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ, για παράδειγμα. Αντίθετα, μοιάζει πιο πιθανό σενάριο να ομαλοποιηθούν σε έναν βαθμό οι τεταμένες σχέσεις μεταξύ Τελ Αβίβ και Άγκυρας, ακόμη κι αν αυτό θα είχε προσχηματικό και πρόσκαιρο χαρακτήρα.
Και ερχόμαστε στο δια ταύτα: Τι είναι αποφασισμένη να κάνει η διοίκηση Τραμπ για να επαναφέρει την Τουρκία στο μαντρί; Η Τουρκία δεν ενδιαφέρεται να αγοράσει μερίδιο στην… Ισλανδία. Την καίει όμως το Καστελόριζο ή καλύτερα τα δικαιώματα που χάνει λόγω του Καστελόριζου.
Η ελληνική πλευρά έχει τρόπους για να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε πίεση. Με μια μεγάλη προϋπόθεση: Ότι παραμένει αρραγές το εσωτερικό της μέτωπο. Αυτή ήταν πάντοτε και η αχίλλειος πτέρνα μας…
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε ακόμη «διαβάσει» τις προθέσεις Τραμπ για την περιοχή. Ή καλύτερα, ο Πρόεδρος Τράμπ έχει άλλες προτεραιότητες αυτήν την εποχή.
Υπάρχει και μια άλλη άποψη. Ότι η πρώτη περίοδος Τραμπ είχε θετικό αποτύπωμα για τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις. Σύμφωνοι! Αυτό όμως μοιάζει λίγο και με εκείνη την σημείωση που συνοδεύει τα επενδυτικά προϊόντα, ότι οι προγενέστερες αποδόσεις δεν αποτελούν εγγύηση για τις μελλοντικές.
Και στις διεθνείς σχέσεις τα περί δικαίου πάνε περίπατο. Ή αλλιώς, το μόνο αναγνωρισμένο δίκαιο είναι εκείνο του ισχυρότερου. Η Ελλάδα δεν είναι ανίσχυρη. Έχει φτιάξει τις συμμαχίες της, έχει κάνει τους λογαριασμούς της. Μπορεί όμως στο τέλος να βρεθεί από μόνη της σε δυσκολότερη θέση από εκείνη που θέλουν να την βάλουν οι εχθροί της, αν επιστρέψει και πάλι το φάντασμα του εθνικού διχασμού. Το κακό είναι ότι η αυτοχειρία είναι ένα άθλημα στο οποίο διαπρέπουμε από αρχαιοτάτων χρόνων…
Θανάσης Μαυρίδης
