Ένας Μεξικανός ποδοσφαιριστής, ο Ροδόλφος Πισάρο, επέστρεψε στην πατρίδα του και δήλωσε ότι το μεγαλύτερο λάθος του ήταν ότι έπαιξε στην Ελλάδα. «Υπάρχει μαφία χειρότερη από το Μεξικό», δήλωσε. Και για όσους αμφιβάλλουν ακόμη, είπε περισσότερα: «στην Ελλάδα έχει σημασία, ήταν πολύ… μαφία. Αν στο Μεξικό εδώ υπάρχει διαφθορά, στην Ελλάδα τα πράγματα είναι τρεις φορές χειρότερα». Εντάξει, για το ποδόσφαιρο μιλάει ο άνθρωπος. Μπορούμε, λοιπόν, να γυρίσουμε από το άλλο πλευρό.
Τελεία. Παράγραφος. Πάμε παρακάτω! Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα. Ότι δεν μπορούμε να πάμε παρακάτω. Αν μπορούσαμε θα είχαμε ήδη πάει. Προσωπικά δεν έχω τίποτα με τους ανθρώπους του ποδοσφαίρου. Ούτε με την Greek Mafia έχω κάτι. Σε μια λωρίδα γης ζούμε όλοι, είμαστε υποχρεωμένοι να μάθουμε να … συνυπάρχουμε.
Το εντυπωσιακό δεν είναι ότι ο εν λόγω κύριος είπε τέτοια πράγματα. Αλλά ότι κανείς ακόμη δεν έχει ζητήσει δικαστική συνδρομή για να αποδείξει ο «κατήγορος» ότι αυτά που λέει ισχύουν και ότι δεν πρόκειται για τα λόγια ενός ανθρώπου που απλά διαφώνησε με τους διοικούντες και θέλησε με αυτόν τον τρόπο να τους εκδικηθεί.
Και ποιος είναι αυτός που ο λόγος του έχει τέτοιο ειδικό βάρος που θα πρέπει να τον πάρουμε στα σοβαρά υπόψη; Μα, αυτό ακριβώς λέμε. Ας κληθεί ο κύριος από την Δικαιοσύνη και ας αποφασίσει τότε αν αυτά που είπε έχουν βάση ή επρόκειτο για λόγια του αέρα.
Πάντως, ο νεκρός αστυνομικός στα επεισόδια του αγώνα … βόλεϊ δεν είναι σκηνή από ταινία. Είναι μια πραγματικότητα, η οποία έχει θύματα. Μιλάμε για νεκρούς και την ίδια ώρα δεν βλέπουμε να ευαισθητοποιείται κάποιος γι αυτό το γεγονός. Μπορεί να βγάλουν μια ανακοίνωση για κάποιον νεκρό στην άλλη άκρη του κόσμου, αλλά για αυτούς του νεκρούς, που έχουμε μάθει να ονομάζουμε θύματα της οπαδικής βίας, δεν βγάζουμε άχνα.
Φόβος; Πιθανότατα ναι. Που να μπλέκει τώρα κανείς…
Θανάσης Μαυρίδης
