«Η απόσταση του Καστελόριζου από την Τουρκία είναι 1.950 μέτρα. Το όριο κολύμβησης των υποψηφίων αξιωματικών μας στις στρατιωτικές μας σχολές είναι 2.000 μέτρα. Επομένως, το νησί βρίσκεται σε απόσταση κολύμβησης». Η δήλωση αυτή ανήκει στον τέως υπουργό Άμυνας της Τουρκίας και νυν πρόεδρο της Επιτροπής Άμυνας της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης, τον κ. Χουλουσί Ακάρ. Το τι θα κάνει η Τουρκία μας το λέει ο κ. Ακάρ. Το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς…
Να διαβάσουμε όμως όλο το απόσπασμα της ομιλίας του κ. Ακάρ σε συνέδριο, έτσι ώστε να βγουν και ασφαλέστερα συμπεράσματα: «Μας θεωρούν εριστικούς. Λένε ότι προκαλέσαμε προβλήματα στην Ανατολική Μεσόγειο. Το Καστελόριζο είναι ακριβώς απέναντί μας. Με κάποιο τρόπο έγινε μία παράκαμψη στην Ιστορία και δόθηκε στους Έλληνες. Η απόσταση του Καστελόριζου από την Τουρκία είναι 1.950 μέτρα. Το όριο κολύμβησης των υποψηφίων αξιωματικών μας στις στρατιωτικές μας σχολές είναι 2.000 μέτρα. Επομένως, το νησί βρίσκεται σε απόσταση κολύμβησης. Οι Έλληνες φίλοι είπαν: «Τότε κολυμπήστε». Εμείς είπαμε πως «Θεού θέλοντος, θα έρθει μία μέρα που θα το κάνουμε κι αυτό». Ζητούν 40 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα θαλάσσιας δικαιοδοσίας για το νησί αυτό.
Όταν λέμε «όχι» σε αυτό, μας χαρακτηρίζουν εριστικούς. Ναι, είμαστε εριστικοί. Δεν θα το δεχτούμε αυτό».Εκείνο που έχουμε να παρατηρήσουμε πρώτο είναι η ωμότητα με την οποία μιλάει ο Τούρκος αξιωματούχος. Δεν τηρεί τα προσχήματα, δεν φοβάται μην τυχόν και «εκτεθεί». Κι είναι απορίας άξιο πώς οι εταίροι μας στην ΕΕ δεν έχουν ακόμη πεισθεί για το ποιος είναι ο … ταραξίας στην περιοχή. Διαφορετικά θα ακολουθούσαν μια διαφορετική πολιτική…
Το πρόβλημα δεν είναι στις δήθεν βλέψεις της Ελλάδας, επειδή δεν υπάρχουν βλέψεις. Ούτε και υπάρχει θέμα ελληνοτουρκικής διαμάχης. Υπάρχει τουρκική επιθετικότητα που προσπαθούμε κάθε φορά να την αντιμετωπίσουμε. Στο μέτρο των δυνατοτήτων μας και όχι πάντοτε με τους καλύτερους δυνατούς όρους.
Η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, στα χρόνια της διακυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, έχει εγκαταλείψει την πολιτική του κατευνασμού που ακολουθούσαν άλλες ελληνικές κυβερνήσεις και έχει επιστρέψει στη γραμμή των Κωνσταντίνου Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου. Αύξηση της αμυντικής ικανότητας της χώρας και ταυτόχρονα ρεαλιστική θέαση της πραγματικότητας. Κι αυτή είναι η πολιτική που πρέπει να συνεχιστεί να ασκείται.
Η Τουρκία θα μπορούσε να είναι ο ιδανικός εταίρος της Ελλάδας και των υπολοίπων χωρών της Ανατολικής Μεσογείου. Δεν είναι επειδή η ίδια έχει επιλέξει την οδό της «ανασύστασης» της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η Τουρκία είναι η μοναδική υπαίτιος για της αύξηση της έντασης στην περιοχή. Και η απάντηση απέναντι σε αυτήν την έκδηλη επιθετικότητα μπορεί να είναι μόνο μία: Η αποτροπή, μέσω της αγοράς νέων όπλων και της δημιουργίας ισχυρών συμμαχιών στην περιοχή. Μέχρι η Τουρκία να πεισθεί ότι έχει περισσότερα να χάσει απ’ ό,τι να κερδίσει σε μια πιθανή αναμέτρηση στο πεδίο. Τότε ναι, υπάρχει περίπτωση να καταλήξουμε σε μία πραγματική συνθήκη ειρήνης, που θα εξασφαλίζει στους λαούς της περιοχής ευημερία και ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Μέχρι τότε είμαστε υποχρεωμένοι να λάβουμε στα σοβαρά υπόψιν τις απειλές του κ. Ακάρ…
Θανάσης Μαυρίδης
