Είναι η δεύτερη φορά που συναντάμε μία ανάλογη εκστρατεία μίσους σαν κι αυτή που βιώνουμε σήμερα και με αφορμή την τραγωδία των Τεμπών. Η πρώτη ήταν με τη χρεοκοπία της χώρας. Και στις δύο περιπτώσεις έχουμε κοινά χαρακτηριστικά: Καλά οργανωμένες εκδηλώσεις με τη συμβολή των social media, «αυθόρμητα» λαϊκά δικαστήρια, προσπάθεια πρόκλησης πολιτικών εξελίξεων. Και στις δύο περιπτώσεις η οργάνωση ήταν άρτια, γεγονός που σημαίνει είτε εξαιρετικές -μοναδικές ίσως- οργανωτικές ικανότητες ή διασφάλιση σημαντικών οικονομικών πόρων. Ή και τα δύο…
Την πρώτη φορά, όταν ο ελληνικός λαός πείστηκε ότι τα μνημόνια έφεραν τη χρεοκοπία, η χώρα παραλίγο να βρεθεί εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και επειδή όταν αναμετράτε κανείς με το χάος κερδίζει συνήθως το χάος, μένει να δούμε ποιο θα είναι αυτήν τη φορά το τίμημα της «αυθορμήτου αντίδρασης του πλήθους».
Τα λαϊκά δικαστήρια της πρώτης πλατείας αποφάνθηκαν ότι η χώρα προδόθηκε από τους γερμανοτσολιάδες και οι Έλληνες «πατριώτες» άρχισαν να πετροβολούν συμπολίτες τους στον δρόμο. Η πρόταση των λαϊκών εισαγγελέων ήταν «θάνατος» για τους «προδότες» και το πλήθος ψήφισε «ψόφο».
Τα λαϊκά δικαστήρια της δεύτερης πλατείας, αυτής που οργανώνεται σήμερα, αποφασίζουν αντίστοιχα ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης συγκάλυψε ένα έγκλημα μαφιόζων. Κατά το σκεπτικό τους, ο Κυριάκος Μητσοτάκης συμμετέχει στις πράξεις μιας εγκληματικής οργάνωσης και η «κάθαρση» θα επέλθει μόνο όταν πέσει ο Μητσοτάκης.
Και στην πρώτη πλατεία και στη δεύτερη κυριάρχησαν οι θεωρίες συνωμοσίας. Τότε οι ξένοι ήθελαν να αρπάξουν τα σπάνια μεταλλεύματα που έκρυβε η ελληνική γη. Σήμερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποφάσισε να παίξει την πολιτική του καριέρα κορώνα γράμματα για να αποκρύψει την παράνομη μεταφορά δύο ή τριών δεξαμενών (αν τελικά υπήρξε κι αυτό) χημικών που κατά τους συγγραφείς των σεναρίων θα τα χρησιμοποιούσαν λαθρέμποροι για να νοθεύσουν καύσιμα σε βενζινάδικα. Η ουσία παραμένει: ίδια πρακτική, ανάλογη επιχειρηματολογία, παρόμοιοι στόχοι.
Η πρώτη πλατεία εκμεταλλεύτηκε τη χρεοκοπία της χώρας. Η δεύτερη ένα τραγικό δυστύχημα. Η πρώτη πλατεία έκανε ζημιά στη χώρα, αλλά αυτή στο τέλος περιορίστηκε. Στο μέτρο του δυνατού. Οι επιπτώσεις της δεύτερης πλατείας, αν κερδίσει, που είναι και το πιο πιθανό σενάριο, θα είναι, δυστυχώς, μη αναστρέψιμες. Με βαριές επιπτώσεις, οικονομικές και εθνικές. Αυτήν τη φορά δεν υπάρχει μια ισχυρή Ευρώπη που αγωνιά για τη συνοχή της. Υπάρχει μια Ευρώπη που βρίσκεται υπό πίεση και πρέπει να αποφασίσει πού θα πάει και κυρίως με ποιους. Δεν έχει χρόνο για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες παράπλευρων απωλειών, όταν καίγεται το σπίτι της…
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
