Αυτό με την παρακολούθηση των συντρόφων του ΚΚΕ στις ημέρες του ΣΥΡΙΖΑ δεν μας ξάφνιασε. Καταγγέλθηκε από εισαγγελείς στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής και δεν επιδέχονται αμφισβήτησης. Προφανώς και αυτές τις παρακολουθήσεις τις έκανε ο … Κυριάκος Μητσοτάκης! Το ΚΚΕ έχει κάθε λόγο να διαμαρτύρεται για το θάψιμο της υπόθεσης. Το θέμα των δικαιωμάτων δεν είναι α λα καρτ. Δεν υπάρχουν καλές ή κακές «παράνομες παρακολουθήσεις». Ή είναι παράνομες ή δεν είναι…
Υπάρχει μια λογική, αυτή των δικών μας και των άλλων παιδιών. Όταν η παρανομία (οποιαδήποτε παρανομία) γίνεται από κάποιο δικό μας παιδί σκοτωνόμαστε να την «καλύψουμε». Όταν γίνεται από τους «άλλους» ζητάμε να στηθούν άμεσα οι γκιλοτίνες στην πλατεία Συντάγματος. Σαν να λύνονται όλες οι διαφορές στον δρόμο, σαν να μην υπάρχουν κράτος και νόμοι.
Οι παράνομες παρακολουθήσεις είναι παράνομες, όποιος κι αν τις κάνει. Και τα ατομικά δικαιώματα είναι αδιαπραγμάτευτα, ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο θύτης και ποιο το θύμα. Και το ζητούμενο κάθε φορά είναι να προστατεύονται τα δικαιώματα του πολίτη και όχι να αντιμετωπίζεται με βάση τι ψηφίζει στην κάλπη.
Η ουσία του προβλήματος είναι ότι η χώρα στερείται δημοκρατικής παράδοσης που θα αποτελούσε ένα τείχος προστασίας απέναντι σε κάθε είδους τυχοδιωκτισμό. Είναι μία χώρα που στο όνομα της δημοκρατίας έδωσε ανεξέλεγκτη εξουσία στον πρωθυπουργό. Μπορεί να μην έχουμε βασιλιά, αλλά έχουμε πρωθυπουργό που κυβερνά με εξουσίες που δεν είχε στο παρελθόν ο βασιλιάς! Γι' αυτό άλλωστε και λίγες εβδομάδες πριν πέσει ο κ. Τσίπρας τροποποίησε την νομοθεσία ώστε να μην θεωρηθεί στο μέλλον κακουργηματική πράξη η παρακολούθηση.
Ήταν εξαιρετικά «δυσάρεστη» η υπόθεση των παρακολουθήσεων επί των ημερών αυτής της κυβέρνησης. Αλλά από την πρώτη στιγμή είπαμε ότι δεν ήταν κάτι που συνέβη για πρώτη φορά. Χωρίς κι αυτό με τη σειρά του να σημαίνει ότι υπάρχει κάποιος συμψηφισμός που σβήνει τα πάντα στη λογική του μία σου και μία μου.
Στην χώρα αυτή έχουν γίνει απίστευτα αίσχη τα τελευταία χρόνια και όχι μόνο με τις παρακολουθήσεις. Για να μην ξεχνιόμαστε, πριν από μία δεκαετία επιχειρήθηκε να καταληφθεί η Βουλή, οι «προοδευτικοί» έστηναν λαϊκά δικαστήρια και ξυλοφόρτωναν πολίτες διαφορετικών πολιτικών πεποιθήσεων. Πριν μια δεκαετία συνέβησαν αυτά, όχι στα χρόνια του Μπαϊρακτάρη. Πριν από επτά χρόνια κάποιοι είχαν ως «σχέδιο» να βγάλουν την Ελλάδα από το ευρώ και να την σύρουν στην αυλή του Πούτιν και του Ερντογάν. Τότε όλα αυτά οι σύντροφοι της άλλης όχθης τα «ανεχόντουσαν» μια χαρά. Το πρόβλημα όμως είναι ότι συνέβησαν. Δεν μπορεί να πάρει κανείς ένα σφουγγάρι και να τα σβήσει. Όπως και η θλιβερή ιστορία των παρακολουθήσεων επί των ημερών αυτής της κυβέρνησης, συνέβη.
Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι να μην ξανασυμβούν. Να παίρνουμε κάθε φορά το μάθημά μας και να φροντίζουμε να μην ξαναμιλάμε για τα ίδια θέματα στο μέλλον και το μόνο που θα αλλάζει να είναι οι ρόλοι του θύτη και του θύματος. Θα λέγαμε ότι θα κάνουμε ένα βήμα μπροστά αν αποφασίσουμε να βάλουμε κανόνες στο παιχνίδι. Να αρχίσουμε να συζητάμε για την ποιότητα της δημοκρατίας μας και για το πως θα δημιουργήσουμε ουσιαστικούς μηχανισμούς ελέγχου της εξουσίας. Είναι αλήθεια ότι η δημοκρατία γεννήθηκε σε αυτή τη χώρα πριν πολλούς -πολλούς αιώνες. Αλλά απέχουμε πολύ ακόμη για να μπορούμε να πούμε ότι η δημοκρατία είναι σήμερα περήφανη για τους … γονείς της.
Θανάσης Μαυρίδης
ΥΓ: Με τα sms, τα βίντεο και τις κασέτες μπορεί κάποιοι να αισθάνονται σαν να βλέπουν ένα τηλεοπτικό σόου από τον καναπέ του σπιτιού τους. Φοβάμαι ότι θα ζήσουμε στιγμές απέραντης θλίψης. Όχι μόνο γι αυτά που έγιναν ή δεν έγιναν, αλλά επειδή θα διαπιστώσουμε για άλλη μία φορά ότι υπάρχει μεγάλη φθήνια γύρω μας. Ότι υπάρχει μεγάλο έλλειμμα σε αυτό που λέμε επιχειρηματική ή πολιτική ελίτ…
