Θεωρώντας την άποψή μας ως τη μόνη αλήθεια του σύμπαντος, δεν μπορούμε να αποδεχτούμε εύκολα γεγονότα που διαψεύδουν την αυθεντία μας. Όταν ένα εκλογικό αποτέλεσμα δεν μας αρέσει, συνήθως τα βάζουμε με τους ψηφοφόρους. Αυτοί φταίνε για τη διάψευση των προσδοκιών μας ή ακόμη και των προβλέψεών μας. Δεν ξέρουμε αν ο Τραμπ είναι χειρότερη επιλογή από την Κάμαλα. Ξέρουμε όμως ότι εκατομμύρια Αμερικανοί ψήφισαν τον Τραμπ. Δεν μπορεί όλοι τους να είναι με IQ ραδικιού…
Το να πετάμε ένα «φασίστες» και να θεωρούμε ότι έτσι «καθαρίζουμε», είναι μεν εύκολο αλλά δεν προσφέρει στην ανθρώπινη εξέλιξη. Ούτε και με έναν τόσο αντιπαραγωγικό τρόπο εκπληρώνουμε κάποια ανώτερη αποστολή ή εξοφλούμε κάποιο χρέος απέναντι στην ανθρωπότητα. Εκείνο που πρέπει να μας απασχολήσει είναι γιατί τελικά οι Αμερικανοί ψήφισαν τον Τραμπ και όχι την Κάμαλα. Όχι με τη λογική, όμως, ότι έκαναν λάθος. Το να ξεκινούμε με μια τέτοια θεώρηση «καλού και κακού» μας οδηγεί αυτόματα σε λάθος δρόμο.
Έχουμε σκεφτεί, για παράδειγμα, ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα των εκλογών αν στη θέση του Τραμπ υπήρχε ένας πιο «συμπαθητικός» ρεπουμπλικάνος; Το πιο πιθανό είναι να είχε κερδίσει με μεγαλύτερη διαφορά. Αλλά κι αυτή είναι με τη σειρά της μια ακόμη υπόθεση. Εκείνο που είναι γεγονός είναι ότι η ατζέντα των δημοκρατικών δεν έπεισε. Ή καλύτερα, μια μεγάλη μερίδα του κοινού φαίνεται να έχει κουραστεί από πράγματα που η «προοδευτική κοινότητα» του δυτικού κόσμου θεωρεί λογικά να απασχολούν τον πλανήτη. Μόνο που ο πλανήτης φαίνεται να μην συγκινείται απ’ αυτά. Ή ακόμη χειρότερα να δείχνει κόπωση από μια ατζέντα θεμάτων που το ευρύ κοινό δεν θεωρεί ότι αποτελεί την άμεση προτεραιότητά του.
Και φυσικά η ακρίβεια και ο πληθωρισμός. Διότι στο τέλος ο κάθε ένας μετράει τι υπάρχει το μεσημέρι στο τραπέζι του. Κι αυτό θα πρέπει να ανησυχήσει και τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Ο μέσος Ευρωπαίος δεν συμπεριφέρεται με πολύ διαφορετικό τρόπο απ’ ότι ο μέσος Αμερικάνος. Τα κοινά καταναλωτικά πρότυπα έχουν φέρει και σύγκλιση και στον τρόπο με τον οποίον αντιδρούν οι άνθρωποι στα καθημερινά.
Πιστεύουμε ότι και η ελληνική κυβέρνηση έχει πάρει μία πρόγευση όλων αυτών που συζητάμε. Κι εδώ υπάρχουν δύο λύσεις, αν θέλει κανείς να αποφύγει το «μαύρο» στις εκλογές. Η επιλογή με την οποία θα συμφωνούσαμε θα ήταν να ασχοληθεί με τα απλά καθημερινά προβλήματα του κόσμου. Αυτά που τον καίνε. Η λάθος επιλογή, κατά την άποψή μας, θα ήταν να ακολουθήσει μια… τραμπική γραμμή.
Πολύ απλά διότι στο DNA αυτής της κυβέρνησης αυτό δεν ταιριάζει. Θα ήταν παράταιρο. Καλός ο Τραμπ για την Αμερική, όπως ψήφισαν οι Αμερικανοί ψηφοφόροι. Οι Έλληνες ψήφισαν πριν από λίγο καιρό και ψήφισαν κάτι διαφορετικό: Τον Κυριάκο Μητσοτάκη για να κάνει τις αναγκαίες για τη χώρα μεταρρυθμίσεις. Αν ο Τραμπ στην Αμερική «προδώσει» τους ψηφοφόρους του θα τιμωρηθεί. Έτσι γίνεται με όλες τις κυβερνήσεις. Έτσι θα γίνει και με την κυβέρνηση Μητσοτάκη: Θα κριθεί στη βάση της εντολής που έλαβε.
Θανάσης Μαυρίδης
