Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα είναι η έλλειψη ενός οράματος, ενός συλλογικού στόχου. Σε κάθε περίοδο υπήρχε ένα αφήγημα, ανεξάρτητα από το αν συμφωνούσε ή διαφωνούσε κανείς με αυτό. Στη μεταπολίτευση ήταν η εδραίωση της Δημοκρατίας, το 1981 η «αλλαγή», έπειτα η είσοδος στην ΟΝΕ, μετά η επανίδρυση του κράτους. Το 2012 να ξεφύγουμε από την χρεοκοπία, το 2015 να … χορέψουμε τις αγορές με το νταούλι, το 2019 να τα αλλάξουμε όλα. Το 2025 έχουμε ξεμείνει από στόχους και κυρίως από διάθεση…
Δεν υπάρχει ένα δια ταύτα. Η χώρα κινείται χωρίς πυξίδα, χωρίς να έχει να περιμένει κάτι από τον εαυτό της και τους άλλους. Και εδώ αναρωτιέται κανείς αν είχαμε ποτέ ένα πραγματικό και ρεαλιστικό πρόγραμμα για το μέλλον ή αναλωθήκαμε σε πρόσκαιρους και ανούσιους τακτικισμούς.
Το 2019 ήταν η τελευταία ευκαιρία. Αυτή η κυβέρνηση εξακολουθεί και είναι η τελευταία ευκαιρία. Με μία διαφορά σε σχέση με το 2019: Όσο περνάει ο καιρός και εξαντλείται το πολιτικό της κεφάλαιο, χάνεται και το όποιο καύσιμο υπήρχε για να κινηθεί η μηχανή των μεταρρυθμίσεων. Θα μπορούσαν να έχουν γίνει πάρα πολλά τα τελευταία έξι χρόνια. Δεν έχουν γίνει και το ερώτημα είναι αν γι αυτό ευθύνεται η κυβέρνηση ή τελικά η εκλογή Μητσοτάκη αποτέλεσε απλά και μόνο ένα άλλοθι για μια κοινωνία που βλέπει την ανάγκη των μεταρρυθμίσεων αλλά από την άλλη πλευρά δεν είναι διατεθειμένη να τις στηρίξει.
Προσωπικά πιστεύω το δεύτερο! Όχι ότι δεν υπάρχουν υπαρκτές δυνάμεις σε αυτήν την κοινωνία που να επιθυμούν μια μεγάλη και ουσιαστική αλλαγή. Δεν είναι όμως πλειοψηφικό ρεύμα. Η πλειοψηφία των πολιτών, το 60%, διάλεξε το 2015 στο δημοψήφισμα τον δρόμο της εξόδου από την ΕΕ. Η μεγάλη εκείνη πλειοψηφία επέλεξε την σιωπή μετά την πολιτική ήττα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Αλλά είναι εδώ. Δεν έχει μετακινηθεί σε κάποιο άλλο κράτος, δεν έχει αλλάξει θέσεις.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έκανε ένα μεγάλο στρατηγικό λάθος. Φοβήθηκε και δεν προχώρησε σε βαθιές τομές στην κοινωνία και στην οικονομία. Θα έπρεπε να προχωρήσει τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις και να αδιαφορήσει για τα ποσοστά της στις επόμενες εκλογές. Ήταν και εξακολουθεί να είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να φέρει μια καινούργια και αισιόδοξη μέρα σε αυτήν τη χώρα.
Ποτέ δεν είναι αργά! Ο κ. Μητσοτάκης θα πρέπει να αγνοήσει το γεγονός ότι διάφοροι επιχειρούν να τον θέσουν υπό πολιτική ομηρία και να κάνει αυτό για το οποίο τον εξέλεξε το 41% των πολιτών. Να αλλάξει τη χώρα, κόντρα σε κατεστημένες νοοτροπίες και ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα. Έχει άλλα δύο χρόνια εξουσίας για να αφήσει ένα ισχυρό και θετικό αποτύπωμα στη χώρα. Και είναι ο μοναδικός τρόπος για να διεκδικήσει με αξιώσεις μια τρίτη τετραετία. Κι αν δεν τα καταφέρει και ηττηθεί στις εκλογές, θα έχει τουλάχιστον κάνει το καθήκον του.
Ναι, αλλά η πλειοψηφία δεν θέλει τις αλλαγές! Σύμφωνοι! Αλλά οι κοινωνίες δεν αλλάζουν από τα συντηρητικά κομμάτια της που αποστρέφονται κάθε αλλαγή. Αυτό ήταν και θα είναι πάντοτε μια αλήθεια. Οι πλειοψηφίες των κοινωνιών δεν θέλουν τις αλλαγές. Αυτές γίνονται από φωτεινές πρωτοπορίες που ρισκάρουν και ανοίγουν το δρόμο για να ακολουθήσουν στο τέλος όλοι οι άλλοι.
Θανάσης Μαυρίδης
