Του Dan Mitchell
Έχω διατυπώσει πολλά επιχειρήματα εναντίον της αύξησης των φόρων, τα οποία κυρίως εστιάζουν στο γιατί οι υψηλοί φόροι αδυνατίζουν την ανάπτυξη και ενθαρρύνουν την αύξηση των κρατικών δαπανών.
Σήμερα, ας δούμε ένα πρακτικό παράδειγμα από τον πραγματικό κόσμο.
Έγραψα μια στήλη για το The Hill όπου εξέταζα τους λόγους για τους οποίους η Ελλάδα είναι ένα δημοσιονομικό και οικονομικό ατύχημα. Στο άρθρο αυτό παρουσίασα το ενδιαφέρον υπόβαθρο και την ιστορία αυτής κατάστασης, όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι η Ελλάδα μπήκε σε περιπέτειες λόγω του ότι ξόδευε υπερβολικά και εξηγούσα ότι πολιτικοί όπως η Μέρκελ ενεπλάκησαν μόνο και μόνο διότι ήθελαν να διασώσουν τις τράπεζες στις δικές τους χώρες που ανόητα δάνεισαν μεγάλα ποσά στο ελληνικό κράτος.
Αλλά το πιο εντυπωσιακό μέρος της στήλης μου αυτής αφορούσε την αποκάλυψη του γεγονότος ότι η «λιτότητα» δεν απέδωσε στην Ελλάδα γιατί ο ιδιωτικός τομέας έχει στραγγαλιστεί από γιγαντιαίες αυξήσεις στους φόρους.
«...η τρόικα... επέβαλε λάθος είδος δημοσιονομικών μεταρρυθμίσεων. Αυτό που κυρίως συνέβη είναι ότι οι Έλληνες πολιτικοί αύξησαν σε δραματικό βαθμό το ήδη τιμωρητικό φορολογικό βάρος. Η τράπεζα δεδομένων του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης καταδεικνύει μια πολύ άσχημη ιστορία... στις παραμονές της κρίσης, το φορολογικό βάρος στην Ελλάδα έφτανε το 38,9% του ΑΕΠ. Φέτος, οι φόροι προβλέπεται να φτάσουν το 52% του οικονομικού αποτελέσματος. Κάθε μείζων φόρος στην Ελλάδα έχει αυξηθεί δραματικά, συμπεριλαμβανομένων του ατομικού φόρου εισοδήματος, των εταιρικών φόρων εισοδήματος, των φόρων προστιθέμενης αξίας και των φόρων ιδιοκτησίας. Πρόκειται για ένα πανηγύρι φόρων. Τι συνέβη όμως στην πλευρά των δαπανών στον δημοσιονομικό ισολογισμό; Υπήρξαν άραγε «άγριες» και «δρακόντιες» περικοπές δαπανών;... υπήρξαν κάποιες περικοπές, αλλά το βάρος των κρατικών δαπανών είναι ακόμη μεγάλο στην ελληνική οικονομία. Οι δαπάνες ήταν στο 54,1% του ΑΕΠ το 2009 και σήμερα το κράτος δαπανά 52,2% της οικονομικής παραγωγής».
Θα πρέπει βέβαια να πούμε ότι οι αριθμοί για τις δαπάνες θα έδειχναν καλύτεροι αν η οικονομία ήταν ισχυρότερη. Με άλλα λόγια, η επίδοση της Ελλάδας δεν θα ήταν τόσο ζοφερή αν το ΑΕΠ αντί να συρρικνώνεται, αυξανόταν.
Και αυτός είναι ο λόγος που οι αυξήσεις των φόρων είναι στην λάθος κατεύθυνση. Δίνουν στους πολιτικούς μια δικαιολογία να αποφύγουν αναγκαίες περικοπές στις δαπάνες και την ίδια ώρα υπονομεύουν την ανάπτυξη, τις επενδύσεις και τη δημιουργία θέσεων εργασίας.
«Ας κλείσουμε εξετάζοντας τις επιδόσεις της Ελλάδας σύμφωνα με τον δείκτη Παγκόσμιας Οικονομικής Ελευθερίας (Economic Freedom of the World). Το συνολικό σκορ για την Ελλάδα έπεσε κάπως από το 2009, αλλά η πραγματική ιστορία είναι ότι η δημοσιονομική επίδοση της χώρας έχει επιδεινωθεί δραματικά, πέφτοντας από το 5,61 στο 4,66 σε μία κλίμακα 0-10. Με άλλα λόγια, σε μια περίοδο όπου η Ελλάδα υποτίθεται ότι θα σοβαρευόταν και θα γινόταν περισσότερο υπεύθυνη δημοσιονομικά, οι πολιτικοί επιδόθηκαν σε ένα όργιο αύξησης φόρων και η Ελλάδα πήγε από έναν βαθμό μετεξεταστέου σε ό,τι αφορά την δημοσιονομική της πολιτική, σε έναν θλιβερό βαθμό μετεξεταστέου.
Εδώ είναι το σχετικό γράφημα από την ιστοσελίδα του EFW. Όπως μπορείτε να δείτε, η επίδοση πέφτει εδώ και μία δεκαετία, όχι απλώς από το 2009. 
[Μέγεθος κράτους ανά Έτος(-η) – Παγκόσμια Κατάταξη
Επίδοση (με άριστα το 10)]
Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Οι Έλληνες πολιτικοί θα έπρεπε να προσπαθούν η επίδοση της χώρας στα δημοσιονομικά να πάει τουλάχιστον στο 7 με άριστα το 10, αν όχι στο 8. Αντιθέτως, η επίδοση πήγε προς στην αντίθετη κατεύθυνση, εξαιτίας των αυξήσεων στους φόρους.
Βέβαια, δεν περιμένω από την Χίλαρι και τον Μπέρνι να πάρουν αυτό το μάθημα.
ΥΓ1. Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να δείτε την εξήγηση που δίνω για το ελληνικό χρέος σε πέντε εικόνες.
ΥΓ2. Και αν θέλετε να ξέρετε γιατί είμαι τόσο απαισιόδοξος ως προς το μέλλον της Ελλάδας, πώς μπορεί να περιμένει κανείς καλές πολιτικές από μια χώρα που επιδοτεί παιδεραστές για την έναρξη online εταιριών;
ΥΓ3. Ας κλείσουμε ανακυκλώνοντας τη συλλογή μου από χιούμορ που σχετίζεται με την Ελλάδα.
Αυτό το σκίτσο είναι αρκετά καλό, αλλά αυτό είναι το αγαπημένο μου. Και το τελευταίο σκίτσο σ'' αυτή την ανάρτηση έχει επίσης ελληνικό θέμα.
Έχουμε επίσης δύο βίντεο. Το πρώτο είναι ένα βίντεο με θέμα... δεν είμαι σίγουρος, αλλά θα το ονόμαζα μια ευρωπαϊκή ρομαντική κωμωδία [], και το δεύτερο παρουσιάζει έναν Έλληνα κωμικό να διατυπώνει τις απόψεις του για την Γερμανία.
Τέλος, κάποιοι καθόλου πολιτικώς ορθοί χάρτες για το πώς διάφοροι λαοί – μεταξύ των οποίων και οι Έλληνες – βλέπουν τις διάφορες ευρωπαϊκές χώρες.-
*Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στα αγγλικά στις 7 Φεβρουαρίου 2017 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια του συγγραφέα και τη συνεργασία του ΚΕΦΙΜ “Μάρκος Δραγούμης”.
