Ο Στάλιν είχε την Κομιντέρν του. Ο Μάο είχε τα «μαγικά του όπλα». Και το καθεστώς της οικογένειας Κιμ έχει τα δικά του κινήματα υπέρ της Βόρειας Κορέας σε πολλές ξένες χώρες – και ιδιαίτερα στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το κίνημα υπέρ της Πιονγκγιάνγκ στην Αμερική, μολονότι λίγοι του δίνουν μεγάλη σημασία ή γνωρίζουν πολλά γι' αυτό, είναι σήμερα ακμαίο.
Κάθε μία από αυτές τις «επιχειρήσεις επιρροής» εμπνεόταν από την ίδια κρίσιμη επαναστατική ιδέα. Όλες τους αναγνώριζαν την αρχή του μεγάλου κοινού τους δασκάλου Βλαδίμηρου Λένιν, ότι είναι επικίνδυνο ένα σχετικά αδύναμο ριζοσπαστικό κράτος ή φορέας να εμπλακεί σε άμεση αντιπαράθεση με πολύ πιο ισχυρούς αντιπάλους - αλλά αυτή η τεράστια επαναστατική υπόσχεση έγκειται στη δυνατότητα διείσδυσης στα εχθρικά κράτη και επηρεασμού των πολιτικών και των αποφάσεών τους από μέσα. Προσπαθώντας να πάρουν μια θέση στο τραπέζι της εσωτερικής πολιτικής των εχθρικών χωρών, τα καθεστώτα που εμπνεύστηκαν από τον Λένιν είχαν πάντα στόχο, και εξακολουθούν να στοχεύουν στο να καρπωθούν παραχωρήσεις και νίκες εναντίον εκείνων των διεθνών τους αντιπάλων τους οποίους δεν θα μπορούσαν ποτέ να κερδίσουν στο πεδίο της μάχης.
Ακριβώς όπως και με τις προηγούμενες προσπάθειες σοβιετικής και μαοϊκής εξωτερικής επιρροής, το σημερινό κίνημα για την άσκηση επιρροής υπέρ της Βόρειας Κορέας στο εξωτερικό μοιάζει με μια ορχήστρα - με διαφορετικά «όργανα» να παίζουν το δικό τους ρόλο σε μια πολιτική μουσική συμφωνία που τελικά διευθύνεται από τον επίδοξο μαέστρο. Κάθε μία από αυτές τις ορχήστρες περιλαμβάνει πάντα τα ίδια όργανα: πράκτορες/σκηνοθέτες από την πατρίδα —και από τη χώρα διείσδυσης, διάφορους πραγματικά πιστούς και φανατικούς, μαζορέτες και ακτιβιστές, συνταξιδιώτες και «χρήσιμους ανόητους».
Η συλλογή των περίεργων χαρακτήρων στις ΗΠΑ που εκδηλώνουν συμπάθεια ή ακόμα και ενθουσιασμό για την Πιονγκγιάνγκ και τους στόχους της, ή αντιστρόφως έχθρα για τους εχθρούς, τους αντιπάλους και τους επικριτές της Βόρειας Κορέας, δεν είναι απλώς μια τυχαία συλλογή από διάφορους δυσαρεστημένους και απροσάρμοστους τύπους. Μια λογική κινητοποίησης συνδέει αυτά τα διάφορα «εξαρτήματα» σε ένα είδος «λειτουργικού συστήματος». Με άλλα λόγια, αυτά τα φαινομενικά ανόμοια κομμάτια του κινήματος υπέρ της Βόρειας Κορέας στην Αμερική αποτελούν στην πραγματικότητα ένα λειτουργικό δίκτυο. Μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε «Ενωμένο Μέτωπο», για να χρησιμοποιήσω έναν πολύ γνωστό, παλιό λενινιστικό όρο.
Τον περασμένο μήνα το American Enterprise Institute βρέθηκε στην ευχάριστη θέση να διοργανώσει δύο διαλέξεις για το κίνημα υπέρ της Βόρειας Κορέας στην Αμερική από τον Lawrence Peck. Από όσο μπορούμε να πούμε, αυτές ήταν οι πρώτες διαλέξεις για αυτό το θέμα που πραγματοποιήθηκαν ποτέ σε δεξαμενή σκέψης ή πανεπιστήμιο στην πόλη της Ουάσιγκτον. Μπορείτε να ακούσετε τη διάλεξη του κ. Peck εδώ και να τη διαβάσετε εδώ.
Ο Peck παρακολουθεί το κίνημα υπέρ της Βόρειας Κορέας στην Αμερική για πάνω από δύο δεκαετίες – και πιστώνει στον αείμνηστο Χέρμπερτ Ρόμερσταϊν, τον διακεκριμένο ειδικό του Ψυχρού Πολέμου στις επιχειρήσεις σοβιετικής επιρροής στην Αμερική, ως το πρότυπο για τη δική του προσεκτική μελέτη. Με συναρπαστικές λεπτομέρειες, ο Peck παρουσίασε το υπόβαθρο, τη σύνθεση, τη λειτουργία και τους στόχους του κινήματος υπέρ της Βόρειας Κορέας στην Αμερική σήμερα. Ανάφερε και μερικά ονόματα.
Ένα από αυτά τα ονόματα είναι ο Pak Chol, ένας πράκτορας που κάποτε είχε τη βάση του στην αποστολή της Βόρειας Κορέας στον ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη. Μέλος του Τμήματος «Ενωμένου Μετώπου» της Πιονγκγιάνγκ, μπήκε στις επικαιρότητα ως μέρος της ομάδας των «χειριστών του Τραμπ» που χρησιμοποίησε η Βόρεια Κορέα για τις συνόδους κορυφής Κιμ-Τραμπ του 2019.
Πριν από αυτή την αποστολή, ωστόσο, συνέβαλε στη διοργάνωση μιας πορείας το 2015 στα σύνορα της αποστρατικοποιημένης ζώνης της Νότιας Κορέας με τον Βορρά από μια ομάδα που ονομάζεται «Women Cross DMZ»—μια φαινομενικά φεμινιστική οργάνωση οι γυναίκες της οποίας φαίνεται να παίρνουν πάντα τη θέση της Πιονγκγιάνγκ στο οποιαδήποτε κορεατικό ζήτημα.
Η επικεφαλής της ομάδας, κα Christine Ahn, έχει μια ολοένα και μεγαλύτερη παρουσία στις μέρες μας στην Ουάσιγκτον, ασκώντας πιο πρόσφατα πιέσεις για μια «ειρηνευτική συμφωνία» για τον τερματισμό του πολέμου της Κορέας. Αλλά όπως τόνισε ένας Βορειοκορεάτης δραπέτης και μέλος σήμερα του Κοινοβουλίου της Νότιας Κορέας Ji Seong-ho, το μόνο που θέλει η Ahn και το «ψευδώνυμο ειρηνευτικό της κίνημα» είναι οι Αμερικανοί να σταματήσουν να υπερασπίζονται τον Νότο – και όχι την πραγματική αποπυρηνικοποίηση ή ύφεση από τον Βορρά.
Από τη δική της πλευρά, η Ahn - και ίσως τώρα να μετανιώσει γι’ αυτό - άφησε ίχνη στο διαδίκτυο που καταδεικνύουν το πόσα πολλά οφείλει στον Pak Chol για την υλοποίηση της διασυνοριακής πορείας του «Women Cross DMZ» το 2015 — εκφράζοντας τις ευχαριστίες της σ’ αυτόν για τις συμβουλές, την καθοδήγηση και την υποστήριξή του.
Η Ahn δεν είναι σε καμία περίπτωση ο μόνος Κορεάτης ακτιβιστής που σχεδόν ποτέ δεν λέει μια άσχημη λέξη για την Πιονγκγιάνγκ στις μέρες μας. Αλλά το «ψευδώνυμο κορεατικό κίνημα ειρήνης» - το οποίο περιλαμβάνει σκληροπυρηνικούς θαυμαστές του καθεστώτος της Βόρειας Κορέας, όπως η φανατικά υπέρ της Βόρειας Κορέας (και υπέρ της Χαμάς) ομάδα Nodutdol - αξίζει την προσοχή μας λόγω της ολοένα και πιο θερμής και ολοένα και πιο σεβάσμιας υποδοχής που απολαμβάνει στην Ουάσιγκτον, τόσο σε δεξαμενές σκέψης (π.χ. στο Ινστιτούτο Κουίνσι) όσο και σε γραφεία του Κογκρέσου. Ο βουλευτής Brad Sherman (D-CA), ο φαινομενικά μετριοπαθής Δημοκρατικός εισηγητής της τρέχουσας πρότασης το Κογκρέσο να κηρύξει μονομερώς την ειρήνη στην Κορέα, δεν έχει αποστασιοποιηθεί από τους επαίνους του κινήματος υπέρ της Βόρειας Κορέας.
Το κίνημα υπέρ της Βόρειας Κορέας έχει ενισχυθεί από τη συνεργασία του με άλλες ριζοσπαστικές ή αντιαμερικανικές ομάδες που δεν εστιάζουν στην Κορέα, όπως οι ακτιβιστές υπέρ της PLO και του Ιράν, οι παλιομοδίτες μισητές του Ισραήλ και των Εβραίων όπως το Code Pink, και οι influencers του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας. Τώρα που ο Κιμ Γιονγκ Ουν ευχήθηκε στον Πούτιν μια «μεγάλη νίκη» στην εισβολή του στην Ουκρανία, μπορούμε να περιμένουμε ότι το κίνημα υπέρ της Βόρειας Κορέας στην Αμερική θα ευθυγραμμιστεί και με τους απολογητές του Κρεμλίνου.
O Nicholas Eberstadt κατέχει την έδρα Wendt Πολιτικής Οικονομίας στο American Enterprise Institute.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στις 13 Οκτωβρίου 2023 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια του American Enterprise Institute και τη συνεργασία του ΚΕΦίΜ - Μάρκος Δραγούμης.
