*Γράφει ο David Henderson
«Ακόμη πιο εντυπωσιακό από τη θέληση της Ουκρανίας να πολεμήσει είναι το τεράστιο δίκτυο εθελοντών που στηρίζει τις ένοπλες δυνάμεις και την άμυνα της χώρας. Στη Σχολή Οικονομικών Επιστημών του Κιέβου, ο Πρόεδρός της Tymofiy Mylovanov μου είπε πώς τις πρώτες εβδομάδες του πολέμου η σχολή είχε δημιουργήσει μια ομάδα περίπου ογδόντα φίλων στο εξωτερικό— για παράδειγμα, συνεργατών σε παγκόσμιες εταιρείες συμβούλων. Αυτοί συγκέντρωσαν χρήματα με τα οποία το σχολείο αγόρασε αλεξίσφαιρα γιλέκα, ιατρικά κιτ και κράνη για να μοιραστούν στους στρατιώτες στο μέτωπο. Όταν τον ρώτησα πόσα άτομα είχαν προσφέρει εθελοντικά με τη μία ή την άλλη ιδιότητα σε ολόκληρη τη χώρα, είπε ότι οι αριθμοί πρέπει να ανέρχονται σε εκατοντάδες χιλιάδες, αλλά ότι ήταν αδύνατο να γνωρίζουμε με βεβαιότητα».
Το απόσπασμα αυτό προέρχεται από το άρθρο του Tim Judah, "Ukraine's Volunteers", που δημοσιεύθηκε στο New York Review of Books, στις 19 Ιανουαρίου 2023. Είναι ένα κατατοπιστικό και εμπνευσμένο άρθρο και δίνει πολλά παράδειγμα εθελοντών στην Ουκρανία που βοηθούν κάποια από τα θύματα της εισβολής του Πούτιν καθώς και τον στρατό της Ουκρανίας.
Διαβάζοντάς το, σκέφτηκα τον Φρίντριχ Χάγιεκ και το περίφημο άρθρο του από το 1945
“The Use of Knowledge in Society” (Η χρήση της γνώσης στην κοινωνία). Οι άνθρωποι στο άρθρο του Judah ενεργούν βάσει αποκεντρωμένων πληροφοριών και προσαρμόζονται γρήγορα όταν αλλάζουν οι συνθήκες. Αυτό διαφέρει πολύ από το πώς ενεργούν συνήθως οι κυβερνήσεις, είτε σε συνθήκες πολέμου είτε σε ειρήνη.
Ένα παράδειγμα:
«Ο Oleksiy Goncharenko είναι βουλευτής από την Οδησσό στο κοινοβούλιο της Ουκρανίας. Πριν από την εισβολή είχε δημιουργήσει ένα δίκτυο κέντρων με στόχο, μεταξύ άλλων, τη βελτίωση της εκπαίδευσης στις μικρές πόλεις, όπου τα παιδιά έχουν λιγότερες ευκαιρίες από εκείνα των μεγάλων πόλεων. Όταν ξεκίνησε η εισβολή, τα κέντρα αυτά προσαρμόστηκαν για να βοηθήσουν την πολεμική προσπάθεια. Στο κέντρο της Οδησσού είδα δεκάδες ανθρώπους, κυρίως ηλικιωμένους, να φτιάχνουν επιμελώς λευκά χειμωνιάτικα πλέγματα για να τα περάσουν πάνω από αποθήκες, τανκς και πυροβολικό ως καμουφλάζ. Οι οικογένειες κάποιων από αυτούς έχουν τραπεί σε φυγή και συνεπώς είναι μόνοι τους, βαριούνται και θέλουν να βοηθήσουν. Εδώ μπορούν να το κάνουν, αλλά αυτό δεν συμβαίνει με όλους. Η Polina Kolupailo, μια ογδοντάχρονη συνταξιούχος μοδίστρα που έραβε μαξιλάρια για στρατιώτες, είπε ότι είχε πολλά μέλη της οικογένειάς της στην Οδησσό, αλλά ήθελε να συνεισφέρει στη νίκη της Ουκρανίας και ερχόταν κάθε μέρα. Οι άλλες δύο γυναίκες στο τραπέζι της είχαν δουλειές και έρχονταν αφού τις τελείωναν.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ.
--
*Ο David Henderson είναι ερευνητής στο Hoover Institution και καθηγητής οικονομικών στη μεταπτυχιακή σχολή διοίκησης επιχειρήσεων και δημόσιας διοίκησης του Naval Postgraduate School στο Monterey της Καλιφόρνιας.
**Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στις 19 Φεβρουαρίου 2023 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια της Library of Economics and Liberty και τη συνεργασία του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών.
