Γράφει ο Frederick M. Hess
Αυτή την εβδομάδα συμπληρώνονται 20 χρόνια από τότε που ο Chris DeMuth με έφερε στο AEI για να ξεκινήσω ένα πρόγραμμα εκπαιδευτικής πολιτικής. Αφού απέκτησα διδακτορικό στο Χάρβαρντ και πέρασα πέντε χρόνια διδάσκοντας στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, το AEI μου πρόσφερε τελικά το είδος του ακαδημαϊκού σπιτιού που φανταζόμουν όταν δίδασκα στο λύκειο στο Μπατόν Ρουζ. Το περασμένο σαββατοκύριακο με έπιασα να σκέφτομαι τις επιτυχίες, τα λάθη και τα διδάγματα που είχαμε όλα αυτά τα χρόνια. Τρία απλά συμπεράσματα ξεχώρισαν.
Μη φοβάσαι. Ο ακαδημαϊκός χώρος είναι βυθισμένος σε μια κουλτούρα εκφοβισμού και φόβου. Λόγω του τρόπου με τον οποίο κατανέμονται οι μόνιμες θέσεις, οι τιμές και οι επαγγελματικές ευκαιρίες, οι διδάσκοντες ζουν με το φόβο ότι θα προσβάλουν την ομαδική σκέψη της στιγμής. (Γι’ αυτό ακούω συχνά από έμπειρους καθηγητές να διεκτραγωδούν ιδιωτικά τις τρέχουσες τάσεις στα πανεπιστήμια, σημειώνοντας όμως στη συνέχεια, «δεν θα μπορούσα ποτέ να το πω αυτό δημόσια».) Το πρόβλημα είναι ότι ο φόβος είναι δηλητήριο για όσους υποτίθεται ότι ασχολούνται με το πεδίο των ιδεών. Θυμάμαι ότι μίλησα με τον DeMuth για αυτό στις αρχές της θητείας μου στο AEI, όταν ο Λευκός Οίκος είχε μετατρέψει την υποστήριξη για το No Child Left Behind Act ως τεστ αφοσίωσης. Ήμουν επικριτικός με πολλά στοιχεία του No Child Left Behind, αλλά ήμουν νέος στο AEI και ανησυχούσα να βάλω το AEI απέναντι στην κυβέρνηση Μπους στο εμβληματικό της πρόγραμμα. Ο DeMuth μου είπε ότι δουλειά μου ήταν να ανησυχώ για την πολιτική και όχι για τους πολιτικούς, και να μην φοβάμαι τις συνέπειες. Ήταν μια καλή συμβουλή τότε, και παραμένει καλή ακόμα και σήμερα.
Μην κυνηγάς τα πλήθη. Υπάρχει ένας τεράστιος πειρασμός να εστιάσουμε σε αυτό για το οποίο μιλούν «όλοι». Οι μελετητές που εξαρτώνται από κρατικά κεφάλαια ή από δολάρια από ιδρύματα που θέτουν προϋποθέσεις πιέζονται να εμμένουν στο καυτό ζήτημα της στιγμής. Αυτό, για παράδειγμα, έχουν πετύχει οι ιδεολόγοι των πανεπιστημίων με την Κριτική Φυλετική Θεωρία και τη ρευστότητα του φύλου. Το θέμα είναι ότι η δουλειά μας είναι συχνά πιο επιδραστική όταν εργαζόμαστε για να αλλάξουμε τους όρους της συζήτησης (όταν κινούμαστε «εκεί που πηγαίνει η μπάλα κι όχι εκεί που ήταν», σύμφωνα με τα λόγια του σπουδαίου αθλητή του χόκεϋ Wayne Gretzky). Στο AEI Education, γράφαμε βιβλία που διερευνούσαν τις προοπτικές των αποταμιευτικών λογαριασμών εκπαίδευσης το 2017, τα προβλήματα με την αχαλίνωτη πολιτική ορθότητα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση το 2009, τους κινδύνους των φοιτητικών δανείων το 2007, και βοηθούσαμε να δημιουργηθεί ο τομέας της εκπαιδευτικής επιχειρηματικότητας το 2006. Πράγματι, η σειρά «Σχεδιάζοντας ένα νέο Συντηρητικό Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα» του Δικτύου Συντηρητικής Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης έχει βαθιές ρίζες σε αυτήν την αρχική υπόθεση.
Μην είσαι αλαζόνες. Η εμπιστοσύνη μαζεύεται με τις σταγόνες και χάνεται με κουβάδες. Αυτή η αλήθεια ισχύει ιδιαίτερα όταν αντιμετωπίζει κανείς περίπλοκα, σημαντικά ζητήματα δημόσιας πολιτικής. Όταν μιλάτε με στόμφο για πράγματα που στην πραγματικότητα δεν γνωρίζετε και κληθείτε να λογοδοτήσετε γι’ αυτά που λέτε, ξαφνικά εγείρονται ερωτήματα σχετικά με το εάν οι ακροατές σας μπορούν να εμπιστευτούν όλα όσα λέτε. Αυτός είναι ένας από τους πιο γρήγορους τρόπους να υπονομευτεί η αξιοπιστία σας που μπορώ να σκεφτώ. Για παράδειγμα, φιλοξενούμε Ομάδες Εργασίας Υποχρεωτικής Εκπαίδευση για περίπου 15 χρόνια στο AEI. Θυμάμαι ακόμα, ίσως πριν από μια δεκαετία, μια συνεδρία με έναν ανώτερο αξιωματούχο μιας από τις πιο σημαίνουσες εταιρείες τεχνολογίας της χώρας. Μέσα σε μια ώρα, είχε καταφέρει να μετατρέψει ένα δωμάτιο με αστέρες υποστηρικτές, χρηματοδότες και ακαδημαϊκούς σε ένα δωμάτιο γεμάτο σκεπτικιστές, κάνοντας μια σειρά από άσχετες παρεκβάσεις.
Θάρρος. Προθυμία να αμφισβητήσετε τις συμβάσεις. Αξιοπιστία που αποκτήθηκε με κόπο. Αυτά τα πράγματα μπορεί σπανίζουν σε πολλούς τομείς αυτή τη στιγμή, αλλά χαίρομαι που τα βλέπω στην πράξη κάθε μέρα στο AEI.
--
Ο Frederick M. Hess είναι διακεκριμένο στέλεχος και διευθυντής Μελετών Εκπαιδευτικής Πολιτικής στο American Enterprise Institute.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στις 16 Αυγούστου 2022 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια του American Enterprise Institute και τη συνεργασία του ΚΕΦίΜ - Μάρκος Δραγούμης.
