Σε μια παγκόσμια αλλά «ατελή» συμφωνία για την επιτάχυνση της μάχης κατά της υπερθέρμανσης του πλανήτη, προϊόν συμβιβασμών, υποχωρήσεων και χαμηλότερων των περιστάσεων, κατά κοινή ομολογία των ίδιων των πρωταγωνιστών, κατέληξαν οι κυβερνήσεις στη Σύνοδο της Γλασκώβης.
Η συμφωνία, έπειτα από πιέσεις της Ινδίας, μιλά για «σταδιακή μείωση», αντί για «σταδιακή κατάργηση» των επιδοτήσεων άνθρακα και ορυκτών καυσίμων, θέτοντας υπό ευθεία αμφισβήτηση πως θα επιτευχθεί ο στόχος στον οποίο δεσμεύονται οι χώρες για περιορισμό της παγκόσμιας υπερθέρμανσης στον 1,5 βαθμό Κελσίου.
«Αντιλαμβάνομαι τη βαθιά απογοήτευση, αλλά είναι ζωτικής σημασίας να προστατεύσουμε τη συμφωνία», δήλωσε ο ίδιος ο πρόεδρος της COP26, βρετανός υπουργός Περιβάλλοντος, Αλοκ Σάρμα, έπειτα από δύο εβδομάδες επίπονων διαπραγματεύσεων. Είχε προηγηθεί η δήλωση στο Reuters του κινέζου απεσταλμένου Σίε Ζένουα «έχουμε συμφωνία».
Την απογοήτευση του για τις αλλαγές της τελευταίας στιγμής στις διατυπώσεις, εξέφρασε, σύμφωνα με τον Guardian, ο εκπρόσωπος της ΕΕ Φρανς Τίμερμανς, ενώ ανάλογες είναι και οι δηλώσεις του εκπροσώπου της Ελβετίας, μιλώντας για περαιτέρω αποδυνάμωση του στόχου και για αδιαφανείς διαδικασίες.
Απογοητευμένες, αλλά για διαφορετικούς λόγους απ’ ότι η ΕΕ, εμφανίζονται, σύμφωνα με το βρετανικό δημοσίευμα και οι φτωχότερες χώρες, καθώς, δεν αντιμετωπίζει τις ανησυχίες τους σχετικά με τις «απώλειες και τις ζημιές» που συνεπάγεται η δράση κατά της κλιματικής αλλαγής.
Το έγγραφο που ονομάζεται «Σύμφωνο της Γλασκώβης για το Κλίμα» και άλλαξε μετά από τις αντιδράσεις από την Κίνα και την Ινδία, δύο από τους μεγαλύτερους ρυπαντές στον πλανήτη, εμπεριέχει αμφιλεγόμενες προτάσεις, σύμφωνα με το Bloomberg.
Αν και οι χώρες συμφώνησαν σε μια σειρά σαρωτικών κανόνων για το διεθνές εμπόριο άνθρακα, εντούτοις κατέληξαν σε συμβιβασμούς πάνω ζητήματα όπως το πώς θα διασφαλιστεί ότι ένα μερίδιο των εσόδων θα διατεθεί για να δοθεί βοήθεια στα πιο φτωχά κράτη να προσαρμοστούν σε έναν πλανήτη που θερμαίνεται ολοένα και περισσότερο. Σύμφωνα με περιβαλλοντικές οργανώσεις, οι παραχωρήσεις αυτές θα καθυστερήσουν τις προσπάθειες για τη μείωση των εκπομπών ρύπων και την ανάσχεση της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
Σε κάθε περίπτωση, η φράση που πυροδοτεί τις μεγαλύτερες κόντρες είναι αυτή που αφορά τη «σταδιακή εγκατάλειψη του άνθρακα» στην οποία προστέθηκε και η φράση για «δίκαιη μετάβαση». Αυτό σημαίνει ότι κάποιες χώρες μπορούν να αρνηθούν να ακολουθήσουν τις νέες προβλέψεις εάν νιώθουν ότι τέτοιες ενέργειες καθιστούν τους πολίτες τους φτωχότερους.
Για κάποιους αυτό συνιστά περαιτέρω υποχώρηση από τις αρχικές δεσμεύσεις, άλλοι όμως μιλούν για μία δίκαιη εξέλιξη και για έναν τρόπο να διασφαλιστεί ότι η άνευ προηγουμένου διατύπωση (περί σταδιακής κατάργησης του άνθρακα) θα παραμείνει, τελικά, στο σχέδιο της οριστικής συμφωνίας.
Έτερο φλέγον θέμα η χρηματοδότηση των αναπτυσσόμενων κρατών από τις πλουσιότερες. Οι φτωχότερες ζητούν περισσότερη ρευστότητα ώστε να βοηθηθούν στην προσαρμογή των προβλέψεων κατά της κλιματικής αλλαγής. Ένα από τα κείμενα που έχει διαρρεύσει ζητά τον διπλασιασμό του ποσού των χρημάτων που θα διατεθούν προς τον σκοπό αυτό. Άλλο κείμενο ωστόσο αναφέρει ότι ο διπλασιασμός αυτός «θα εξεταστεί». Εφόσον παραμείνει αυτή η διατύπωση, τότε ναι μεν οι αναπτυσσόμενες χώρες μπορούν να ελπίζουν σε περισσότερα χρήματα, ωστόσο οι πλούσιες χώρες δεν σημαίνει και ότι υποχρεούνται να τα παράσχουν…
