Το αδιέξοδο στις τηλεφωνικές επαφές Μακρόν-Σολτς με τον Βλαντίμιρ Πούτιν προϊδεάζει για μία κλιμάκωση των πολεμικών επιχειρήσεων από τις ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις στην Ουκρανία. Παρά τις ισχυρές δυτικές κυρώσεις, το ρωσικό καθεστώς φαίνεται αποφασισμένο να συνεχίσει την «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» μέχρι την επίτευξη των πολιτικών στόχων του.
Οι άκαρπες τηλεφωνικές συνομιλίες του Πούτιν με τους ηγέτες της Ευρώπης φανερώνει την αδυναμία της Δύσης να επηρεάσει την κατάσταση στο έδαφος. Η αύξηση των αμερικανικών ενισχύσεων καθώς και το νέο πακέτο οικονομικής βοήθειας από τις ευρωπαϊκές χώρες στοχεύουν να δείξουν τη βούληση να στηριχθεί η κυβέρνηση Ζελένσκι που παραμένει στην Ουκρανία. Η μεγάλη ανησυχία βέβαια στο βραχυπρόθεσμο μέλλον είναι να αποφευχθούν τα χειρότερα, όπως για παράδειγμα η χρήση όπλων μαζικής καταστροφής από τη Μόσχα ή η ισοπέδωση αστικών κέντρων.
Αν και οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη Μόσχα είναι πολύ πιο εκτεταμένες από κάθε άλλη φορά, το Κρεμλίνο θέλει να εκμεταλλευθεί τη στρατιωτική υπεροπλία του στην Ουκρανία. Απ’ ότι φαίνεται άλλωστε, ο σχεδιασμός της Μόσχας βασιζόταν στον ευρύτερο αιφνιδιασμό, ώστε να επιβάλει τετελεσμένα στο έδαφος, προτού μπορέσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Δύση να αντιδράσουν. Οι δυτικές κυρώσεις απέναντι στη Ρωσία θα χρειαστούν χρόνο για να πλήξουν την οικονομία της Ρωσικής ομοσπονδίας. Μέχρι τότε στο Κρεμλίνο θεωρούν πως θα έχει επιτύχουν τους σκοπούς τους.
Απ’ ότι φαίνεται από τον μηχανισμό της προπαγάνδας του Κρεμλίνου, η Μόσχα προσπαθεί να παρουσιάσει ως κανονικότητα τις ρωσικές επιχειρήσεις στην Ουκρανία και ως συνέχεια της διαμάχης της με την ουκρανική κυβέρνηση. Βέβαια, ανάλογα με τις περιστάσεις, η κυβέρνηση Ζελένσκι στο Κίεβο παρουσιάζεται ως «ναζιστική» ή ένας συνομιλητής για διαπραγμάτευση, το οποίο δείχνει τις αντιφάσεις του Κρεμλίνου.
Το ζήτημα βέβαια είναι ποιοι είναι οι στόχοι του ρωσικού καθεστώτος, τους οποίους ο Πούτιν κρατά ως εφτασφράγιστο μυστικό. Θα περιοριστεί δηλαδή στην κατάκτηση θυλάκων σε ουκρανικό έδαφος, το οποίο θα της επιτρέψει να δημιουργήσει έναν χερσαίο διάδρομο που θα ενώσει τη χερσόνησο της Κριμαίας με τη Ρωσία ή και να φτάσει μέχρι και το φιλορωσικό τμήμα της Υπερδνειστερίας; Ή από την άλλη μεριά θα επιδιώξει την ολική κατάρρευση της ουκρανικής κυβέρνησης Ζελένσκι στο Κίεβο και την αντικατάσταση της με ένα φιλικό καθεστώς;
Όση και αν είναι η υπεραριθμία των στρατευμάτων της επιτρέπει στη Μόσχα να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων, οι τακτικές του ουκρανικού ανταρτοπόλεμου θα συνεχίσουν να επιφέρουν κόστος στις ρωσικές δυνάμεις. Βέβαια, η ρωσική προσέγγιση της αδιαλλαξίας στις διπλωματικές διαβουλεύσεις, όπως γίνεται κατανοητό από τις απαιτήσεις της Μόσχας, δείχνει πως το Κρεμλίνο αισθάνεται ισχυρό ακόμα ή ενδεχομένως δεν έχει φτάσει ακόμα εκεί που θέλει στην Ουκρανία.
Από τη μεριά του, ο Ζελένσκι από το Κίεβο εμφανίζεται περισσότερο ανοικτός σε συνάντηση με τον Πούτιν, με τη μεσολάβηση του Ισραήλ, δηλώνοντας πως οι αποστολές έχουν ξεκινήσει να συζητούν συγκεκριμένα θέματα παρά να ανταλλάσσουν τελεσίγραφα. Φαίνεται πως ο αρχικός στόχος του Κρεμλίνου να καταρρεύσει η κυβέρνηση Ζελένσκι υπό το βάρος της ρωσικής προέλασης δεν επιτεύχθηκε και παρά τις δυσκολίες, με τη στήριξη της Δύσης, ο Ουκρανός πρόεδρος έχει παραμείνει ως αντίπαλος της Ρωσίας. Ωστόσο, οι ανησυχίες του Κιέβου είναι πως, ακόμα κι αν επιτευχθεί μία συμφωνία, θα αποτελέσει απλά μία πλατφόρμα για να συνεχίσει το σχέδιο του Βλαντιμίρ Πούτιν περί ενθυλάκωσης όλης της Ουκρανίας.
