Ο Ύπατος Εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ζοζέπ Μπορέλ ήταν ειλικρινής στην κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Γάλλο Υπουργό Εξωτερικών στο Παρίσι, όταν ανακοίνωνε τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας και ευχαρίστησε τη Γερμανία. Αν δεν υπήρχε η αναβολή της πιστοποίησης του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream 2 από το Βερολίνο, όπως δήλωσε ο Μπορέλ, δεν θα είχαν νόημα οι κυρώσεις που ανακοινώθηκαν.
Φυσικά οι εκπρόσωποι των ευρωπαϊκών θεσμών είναι αναγκασμένοι να δηλώσουν πως οι κυρώσεις που στρέφονται εναντίον ρωσικών τραπεζών, του αμυντικού τομέα και περιορίζουν την πρόσβαση της Ρωσίας στις ευρωπαϊκές κεφαλαιαγορές θα «πονέσουν» τη Μόσχα, ώστε να προσπαθήσουν να μεταδώσουν ένα σκληρό πολιτικό μήνυμα. Ωστόσο, αυτές ήταν λίγο ή πολύ αναμενόμενες.
Παρά την επίσημη έντονη αντίδραση της Μόσχας, με τη Ρωσίδα εκπρόσωπο Τύπου Μαρία Ζαχάροβα να τις χαρακτηρίζει παράνομες, το Κρεμλίνο φάνηκε να ενοχλείται ιδιαίτερα με την ανακοίνωση του Γερμανού καγκελάριου Όλαφ Σολτς πως σταμάτησε τη διαδικασία πιστοποίησης του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream 2. Η ανάρτηση- απάντηση του πρώην πρωθυπουργού και νυν Αντιπροέδρου του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας, Ντμίτρι Μεντβέντεφ στην ανακοίνωση του Σολτς για το πάγωμα του αγωγού Nord Stream 2, όπου ο στενός συνεργάτης του Πούτιν απειλούσε ουσιαστικά με πολλαπλασιασμό της τιμής του φυσικού αερίου για τους Ευρωπαίους, είναι χαρακτηριστική του εκνευρισμού στο Κρεμλίνο.
Οι επιπτώσεις στους πολίτες και στις επιχειρήσεις, που θα επωμιστούν τις επικείμενες αυξήσεις στο κόστος της ενέργειας, δεν επέτρεψε στον Τζο Μπάιντεν να χαρεί με την επιβεβαίωση της απειλής του προς τον Πούτιν, πως θα σταματούσε η λειτουργία του Nord Stream 2 στην πρώτη ρωσική κίνηση στην Ουκρανία. Από την πρώτη στιγμή της ανάληψης των καθηκόντων του στον Λευκό Οίκο, η Ουάσιγκτον πίεζε το Βερολίνο να σταματήσει τα σχέδια για τον αγωγό φυσικού αερίου, καθώς πρώτον θα εξασθενούσε σημαντικά την οικονομία της Ουκρανίας, ενώ θα αύξανε την εξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία για την κάλυψη των ενεργειακών της αναγκών.
Αν και τόσο καιρό ο Σολτς απέφευγε ακόμα και να αναφέρει τον αγωγό Nord Stream 2, ως μέρος των κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας, η απόφαση του Κρεμλίνου να αναγνωρίσει τις ουκρανικές επαρχίες του Ντονμπάς ως ανεξάρτητες έγειρε την πλάστιγγα στη Γερμανία. Άλλωστε, το Κρεμλίνο κατηγορούσε πως όλη η αμερικανική «προπαγάνδα» περί ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία αποσκοπούσε στον τερματισμό του γιγαντιαίου έργου, που θα άλλαζε τον ενεργειακό χάρτη στην Ευρώπη.
Βέβαια, η «ειρηνευτική» επιχείρηση με τις στρατιωτικές δυνάμεις, που σχεδιάζει ήδη η Μόσχα, στις αποσχισθείσες περιοχές και η αναθεωρητική ρητορική του Βλαντιμίρ Πούτιν, όπως ξεδιπλώθηκε στο διάγγελμά του, δείχνει ξεκάθαρα πως η ρωσική απειλή προς την Ουκρανία είναι πραγματική. Παρά την αμερικανική αποτυχία να συγκρατήσει τη Ρωσία, η οποία ακολουθεί τον ατυχή χειρισμό της αποχώρησης των αμερικανικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν, ο Τζο Μπάιντεν φάνηκε τουλάχιστον ικανοποιημένος, που επιβεβαιώθηκαν οι προβλέψεις του για μία μικρή ή μεγάλη ρωσική επιχείρηση. Ακόμα κι αν ο ρωσικός στρατός «εισέβαλε» σε ουκρανικό έδαφος που ήδη ήλεγχε, μέσω της σχέσης του με τους ρωσόφωνους αυτονομιστές.
Το ΝΑΤΟ βέβαια αναμένει μια επίθεση ευρείας κλίμακας της Ρωσίας στην Ουκρανία, θέτοντας σε ετοιμότητα τη δύναμη ταχείας αντίδρασης, όπως ανακοίνωσε ο γενικός γραμματέας της Συμμαχίας Γενς Στόλτενμπεργκ, ενώ ο Μπάιντεν ανακοίνωσε την αποστολή ενισχύσεων στις χώρες της Βαλτικής, ένα τάγμα πεζικού όπως διαρρέεται. Η πραγματικότητα είναι πως, παρά τη συνέχιση της στρατιωτικής βοήθειας, ο ουκρανικός στρατός δεν μπορεί να αποκρούσει μια ρωσική επίθεση. Γι’ αυτό άλλωστε υπάρχει η μεγάλη ανησυχία στις Ηνωμένες Πολιτείες, αφού θεωρούν πως από τη στιγμή που οι ρωσικές δυνάμεις μπορούν να κινηθούν με επιτυχία εντός της Ουκρανίας, είναι πολύ πιθανό να το κάνουν.
Η πρώτη δέσμη κυρώσεων στοχεύει να δείξει πως η Δύση μπορεί να κινητοποιήσει την οικονομική ισχύ της ώστε να συγκρατήσει τη στρατιωτική υπεροπλία της Ρωσίας απέναντι στην Ουκρανία. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν βρίσκεται στη λίστα των κυρώσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή των ΗΠΑ, αν και, πέρα από τον πραγματικό απόλυτο έλεγχο που έχει στο ρωσικό καθεστώς, έχει αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ουκρανική κρίση. Η στοχοποίηση του φαίνεται να είναι η επόμενη μεγάλη απειλή που έχουν σχεδιάσει στη Δύση, ως αντίποινα στις επόμενες κινήσεις της Ρωσίας.
