Ραγδαία αύξηση των περιστατικών καρκίνου προβλέπει μέχρι το 2050 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ). Σύμφωνα με τον διεθνή οργανισμό, τα περιστατικά θα αυξηθούν κατά 77% σε σχέση με το 2022.
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του Διεθνούς Οργανισμού Έρευνας για τον Καρκίνο (IARC) του ΠΟΥ, το 2012 καταγράφηκαν 14,1 εκατομμύρια νέα περιστατικά και 8,2 εκατομμύρια θάνατοι παγκοσμίως. Δέκα χρόνια αργότερα, τα περιστατικά ανέρχονταν σε 20 εκατομμύρια ενώ οι θάνατοι σε 9,7 εκατομμύρια. Ο διεθνής οργανισμός προβλέπει ότι θα υπάρξουν περισσότερα από 35 εκατομμύρια νέα περιστατικά καρκίνου μέχρι το 2050– αύξηση 77% πάνω από τα επίπεδα του 2022- και ότι οι θάνατοι θα διπλασιαστούν από το 2012 σε περισσότερα από 18 εκατομμύρια.
Ο IARC ανέφερε τον καπνό, το αλκοόλ, την παχυσαρκία και την ατμοσφαιρική ρύπανση ως βασικούς παράγοντες της εκτιμώμενης αύξησης.
«Η ταχέως αυξανόμενη παγκόσμια επιβάρυνση από τον καρκίνο αντανακλά τόσο τη γήρανση και την αύξηση του πληθυσμού, όσο και τις αλλαγές στην έκθεση των ανθρώπων σε παράγοντες κινδύνου, αρκετοί από τους οποίους συνδέονται με την κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη. Ο καπνός, το αλκοόλ και η παχυσαρκία αποτελούν βασικούς παράγοντες πίσω από την αύξηση των περιστατικών καρκίνου, ενώ η ατμοσφαιρική ρύπανση εξακολουθεί να αποτελεί βασικό παράγοντα περιβαλλοντικών παραγόντων κινδύνου», αναφέρει η ανακοίνωση.
Οι πιο ανεπτυγμένες χώρες αναμένεται να καταγράψουν τις μεγαλύτερες αυξήσεις στον αριθμό των περιστατικών, με επιπλέον 4,8 εκατομμύρια νέα κρούσματα σε σύγκριση με τις εκτιμήσεις του 2022, δήλωσε ο ΠΟΥ. Ωστόσο, οι χώρες που βρίσκονται στο χαμηλότερο σημείο του Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης (HDI) που χρησιμοποιεί ο ΟΗΕ θα δουν τη μεγαλύτερη αύξηση – 142%. Οι χώρες στο μεσαίο εύρος αναμένεται να καταγράψουν αύξηση 99%.
«Ομοίως, η θνησιμότητα από καρκίνο στις χώρες αυτές προβλέπεται να διπλασιαστεί σχεδόν το 2050», δήλωσε ο ΠΟΥ.
«Ο αντίκτυπος αυτής της αύξησης δεν θα γίνει ομοιόμορφα αισθητός σε χώρες με διαφορετικά επίπεδα HDI. Εκείνες που έχουν τους λιγότερους πόρους για τη διαχείριση της αύξησης των περιστατικών καρκίνου θα επωμιστούν το μεγαλύτερο βάρος», δήλωσε ο Φρέντι Μπρέι, επικεφαλής του κλάδου επιτήρησης του καρκίνου στο IARC.
Το παγκόσμιο παρατηρητήριο καρκίνου του IARC, το οποίο καλύπτει 185 χώρες και 36 τύπους καρκίνου, δείχνει ότι 10 τύποι καρκίνου ευθύνονταν για τα δύο τρίτα των νέων κρουσμάτων και των θανάτων παγκοσμίως το 2022. Ο καρκίνος του πνεύμονα είναι ο πιο συχνά διαγνωσμένος παγκοσμίως, αντιπροσωπεύοντας το 12,4% των νέων περιπτώσεων και το 18,7% των θανάτων. Ο καρκίνος του μαστού είναι η δεύτερη πιο συχνή μορφή, αλλά ενώ αντιπροσωπεύει το 11,6% των περιπτώσεων, ευθύνεται για λιγότερο από το 7% των θανάτων. Άλλες σημαντικές αιτίες θανάτου είναι ο καρκίνος του ήπατος του εντέρου και του στομάχου.
Οι ανισότητες είναι ιδιαίτερα έντονες στον καρκίνο του μαστού. Οι γυναίκες σε χώρες με χαμηλότερο εισόδημα έχουν 50% λιγότερες πιθανότητες να διαγνωστούν από ό,τι εκείνες που ζουν σε χώρες με υψηλότερο εισόδημα, γεγονός που τις θέτει σε «πολύ υψηλότερο κίνδυνο να πεθάνουν από τη νόσο λόγω της καθυστερημένης διάγνωσης και της ανεπαρκούς πρόσβασης σε ποιοτική θεραπεία», δήλωσε η Δρ. Ιζαμπέλ Σερτζοματαράμ, υποδιευθύντρια του κλάδου παρακολούθησης του καρκίνου του IARC.
Μία στις 12 γυναίκες στις χώρες με υψηλότερο εισόδημα διαγιγνώσκεται με καρκίνο του μαστού κατά τη διάρκεια της ζωής της και μία στις 71 πεθαίνει από αυτόν, σύμφωνα με τα στοιχεία. Στις φτωχότερες χώρες, μόνο μία στις 27 γυναίκες διαγιγνώσκεται κατά τη διάρκεια της ζωής της, αλλά μία στις 48 πεθαίνει από τη νόσο.
Παρά το γεγονός ότι μπορεί να προληφθεί πλήρως, ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας είναι ο όγδοος συχνότερος παγκοσμίως και η ένατη μεγαλύτερη αιτία θανάτου από καρκίνο, με 661.044 νέες περιπτώσεις και 348.186 θανάτους. Είναι ο συχνότερος καρκίνος στις γυναίκες σε 25 χώρες, πολλές από τις οποίες βρίσκονται στην υποσαχάρια Αφρική.
«Παρά την πρόοδο που έχει σημειωθεί στην έγκαιρη ανίχνευση του καρκίνου και στη θεραπεία και περίθαλψη των καρκινοπαθών, υπάρχουν σημαντικές ανισότητες στα αποτελέσματα της θεραπείας του καρκίνου όχι μόνο μεταξύ περιοχών του κόσμου με υψηλό και χαμηλό εισόδημα, αλλά και εντός των χωρών», τόνισε ο Δρ. Κάρι Άνταμς, επικεφαλής της Ένωσης για τον Διεθνή Έλεγχο του Καρκίνου.
«Το πού ζει κάποιος δεν πρέπει να καθορίζει αν θα ζήσει ή όχι. Υπάρχουν εργαλεία που επιτρέπουν στις κυβερνήσεις να δώσουν προτεραιότητα στη φροντίδα του καρκίνου και να διασφαλίσουν ότι όλοι έχουν πρόσβαση σε οικονομικά προσιτές και ποιοτικές υπηρεσίες. Αυτό δεν είναι απλώς θέμα πόρων, αλλά θέμα πολιτικής βούλησης», πρόσθεσε.
Η Δρ. Παναγιώτα Μήτρου, διευθύντρια έρευνας, πολιτικής και καινοτομίας στο Παγκόσμιο Ταμείο Έρευνας για τον Καρκίνο, δήλωσε: «Τέτοια εντυπωσιακά στοιχεία κρούουν τον παγκόσμιο κώδωνα του κινδύνου για τις τεράστιες ανισότητες στην επίπτωση και τη θνησιμότητα του καρκίνου που υπάρχουν μεταξύ, αλλά και εντός, των διαφόρων χωρών. Τώρα ήρθε η ώρα να πάρουμε στα σοβαρά αυτή την παγκόσμια κρίση, αν θέλουμε να αντιστρέψουμε την κατάσταση».
Η καθηγήτρια Σολάνζ Πίτερς, πρόεδρος του Διεθνούς Ιδρύματος για τον Καρκίνο, δήλωσε ότι εκφράζει τη λύπη της για το διευρυνόμενο χάσμα στη φροντίδα του καρκίνου.
«Είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι μόλις το 5% των παγκόσμιων δαπανών για τον καρκίνο φτάνει στις χώρες που έχουν το 80% του καρκινικού βάρους», είπε.
«Η ανάπτυξη όλο και πιο συναρπαστικών θεραπειών για τον καρκίνο φτάνει σε [όλο και λιγότερους] ανθρώπους παγκοσμίως. Ενώ οι ασθενείς σε χώρες υψηλού εισοδήματος μπορούν να ζήσουν και να θεραπευτούν από τον καρκίνο, οι ασθενείς σε μη προνομιούχα περιβάλλοντα πεθαίνουν επώδυνα από την ίδια ασθένεια. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε αυτή την κοινωνική τραγωδία και την οικονομική επιβάρυνση, αποτρέποντας εκατομμύρια θανάτους από καρκίνο μέσω στρατηγικών επενδύσεων. Είναι καιρός να γεφυρώσουμε το χάσμα και να σώσουμε ζωές σε παγκόσμιο επίπεδο», τόνισε.
Ο Δρ. Ζαν-Υβ Μπλε, διευθυντής δημόσιας πολιτικής της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ιατρικής Ογκολογίας, δήλωσε ότι εν αναμονή του «τσουνάμι» νέων κρουσμάτων καρκίνου, πρέπει να υπάρξει «ταχεία και αποφασιστική» δράση για τη μείωση της ρύπανσης, της έκθεσης στον αμίαντο και σε άλλες καρκινογόνες ουσίες, τον μετριασμό των συμπεριφορών που αυξάνουν τους κινδύνους καρκίνου και την αντιμετώπιση των εμποδίων και της διστακτικότητας στον εμβολιασμό κατά των προληπτικά προλήψιμων καρκίνων.
