Η μεγάλη αύξηση της ζήτησης για το αμερικανικό υγροποιημένο φυσικό αέριο διευκολύνει τα επενδυτικά σχέδια των Αμερικανών παραγωγών και την χρηματοδότηση των νέων εγκαταστάσεων υγροποίησης αερίου. Ποιος όμως θα ωφεληθεί από την αναμενόμενη σημαντική αύξηση των αμερικανικών εξαγωγών LNG; Προς το παρόν, οι Ευρωπαίοι απορροφούν την μερίδα του λέοντος, αλλά οι Ασιάτες προνοούν συνάπτοντας μεγάλα μακροπρόθεσμα συμβόλαια με τους Αμερικανούς παραγωγούς.
Την Τετάρτη που μας πέρασε ανακοινώθηκαν τα οικονομικά αποτελέσματα της Cheniere Energy (LNG NYSE), μίας από τις μεγαλύτερες εταιρείες που εξάγουν υγροποιημένο φυσικό αέριο από τις ΗΠΑ. Πέρα από τα ευχάριστα νέα που επιφύλαξε στους μετόχους της, με την μεγάλη αύξηση των οικονομικών της μεγεθών και την πρόβλεψη για ακόμα καλύτερη συνέχεια, η διοίκηση δήλωσε πως η μεγάλη μεταβλητότητα στις ενεργειακές αγορές σηματοδοτεί την ανάγκη για σημαντική επέκταση της δυναμικότητας των εγκαταστάσεων υγροποίησης φυσικού αερίου.
Από τα σχόλια των χρηματιστηριακών αναλυτών συμπεραίνουμε πως η σημαντική αύξηση των εσόδων της Cheniere και άλλων εταιρειών με παρόμοιο αντικείμενο θα τους δώσει την δυνατότητα να προχωρήσουν πιο εύκολα και πιο γρήγορα στις απαραίτητες επενδύσεις. Δεν φτάνει όμως μόνο αυτό. Για να ξεκινήσουν οι επενδύσεις δημιουργίας νέων και επέκτασης υφισταμένων εγκαταστάσεων υγροποίησης φυσικού αερίου στις ακτές των ΗΠΑ, κυρίως στις ακτές του κόλπου του Μεξικού, πρέπει να υπάρχει επίσημο εκδηλωμένο ενδιαφέρον από τους δυνητικούς αγοραστές του LNG. Μέχρι το προηγούμενο φθινόπωρο, το ενδιαφέρον αυτό απουσίαζε, δυσκολεύοντας τις κινήσεις της Cheniere και των ομοίων της.
Από τότε μέχρι τώρα όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά, με την δυναμική είσοδο της Ευρώπης, η οποία μέχρι τότε βασιζόταν στο ρωσικό φυσικό αέριο. Ενώ η Ευρώπη απορροφούσε ελάχιστο ποσοστό των αμερικανικών φορτίων LNG, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων κατευθυνόταν παραδοσιακά προς την Ασία, έχουμε φθάσει στην ακριβώς αντίθετη κατάσταση, με την Ευρώπη να απορροφά πλέον πάνω από τα μισά φορτία. Όπως μαθαίνουμε από ρεπορτάζ του Reuters, τον Απρίλιο που μόλις τελείωσε η Ευρώπη απορρόφησε το 64% των αμερικανικών εξαγωγών LNG. Το 13% κατευθύνθηκε στην Ασία και το 2% στην Λατινική Αμερική, ενώ για το 21% (κατ’ όγκο) των φορτίων δεν έχουν γίνει γνωστά τα σχετικά στοιχεία.
Είναι ο πέμπτος στην σειρά μήνας που η Ευρώπη αποτελεί τον κορυφαίο προορισμό του αμερικανικού LNG, με προοπτική να παραμείνει σε αυτή την θέση μέχρι το φθινόπωρο, μάλλον λόγων της ανάγκης πολλών ευρωπαϊκών χωρών να αναπληρώσουν τα αποθέματα φυσικού αερίου που βρίσκονται σε αρκετά χαμηλό επίπεδο. Σημαντικό ρόλο παίζει επίσης και η διαφορά τιμών μεταξύ του αερίου στην Ασία, την Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Χρησιμοποιώντας την αμερικανική μονάδα μέτρησης (δηλαδή δολάρια/εκατομμύρια Btu), βλέπουμε πως τις τελευταίες εβδομάδες η τιμή του φυσικού αερίου στην Ευρώπη κυμαίνεται ανάμεσα στα 30 με 35 δολάρια/mmbtu, στην Ασία είναι κοντά στα 25 δολάρια/mmbtu, ενώ στις ΗΠΑ είναι κοντά στα 8,5 δολάρια/mmbtu.
Δηλαδή, η τιμή στην Ευρώπη, παρά την πτώση από τις τρελές τιμές του Μαρτίου, είναι ακόμα σαφώς υψηλότερη από αυτήν στην Ασία και τουλάχιστον 300% ακριβότερη από την τιμή στις ΗΠΑ. Αξίζει να σημειώσουμε πως η τιμή στις ΗΠΑ είναι η υψηλότερη από το 2008 και είναι σαφώς επηρεασμένη από την μεγάλη αύξηση της ζήτησης από την Ευρώπη, όπως είχαμε δει προ καιρού.
Το καλό της μεγάλης αύξησης της ζήτησης και των τιμών είναι πως κάνει ολοένα και πιο πιθανή την επίσπευση της υλοποίησης των σχεδίων επέκτασης των εγκαταστάσεων υγροποίησης φυσικού αερίου στα λιμάνια των ΗΠΑ, πράγμα που σημαίνει πως από το 2025 και μετά οι ποσότητες LNG που θα μπορούν να εξάγουν οι ΗΠΑ θα αυξηθούν σημαντικά, πράγμα πολύ θετικό για την Ευρώπη και την Ασία. Σύμφωνα με πολύ πρόσφατο ρεπορτάζ του Bloomberg, τους τελευταίους μήνες έχουν αρχίσει να υπογράφονται συμφωνίες μεταξύ των αμερικανικών επιχειρήσεων που επιθυμούν να επεκτείνουν τις υπάρχουσες εγκαταστάσεις υγροποίησης φυσικού αερίου ή να κατασκευάσουν νέες και των πελατών τους από όλο τον κόσμο. Το ρεπορτάζ αναφέρει πως μέχρι αυτή την στιγμή έχουν υπογραφεί συμφωνίες που καλύπτουν το 30% της δυναμικότητας που θα προσθέσουν οι νέες εγκαταστάσεις. Οι συμφωνίες αυτές είναι μεγάλης χρονικής διάρκειας και φτάνουν μέχρι τα 20 χρόνια. Η σημασία τους είναι πολύ μεγάλη γιατί αυξάνουν πολύ την πιθανότητα εξασφάλισης χρηματοδότησης με συμφέροντες όρους για την υλοποίηση αυτών των επενδύσεων. Εκτός από την χρησιμότητά τους στην προσπάθεια χρηματοδότησης, οι συμφωνίες αυτές έχουν και ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, το οποίο τις διαφοροποιεί από αυτές που συνάπτονται σε βραχυπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα, όπως είναι το μεγαλύτερο μέρος αυτών που έχουν γίνει τους τελευταίους μήνες μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών και των αμερικανικών επιχειρήσεων. Οι μακροπρόθεσμες συμφωνίες που συνάπτονται το τελευταίο διάστημα τιμολογούνται με βάση την τιμή του φυσικού αερίου στις ΗΠΑ, και όχι με βάση αυτήν της Ασίας ή της Ευρώπης που είναι σημαντικά υψηλότερες.
Το πολύ ενδιαφέρον στοιχείο, σύμφωνα πάλι με τις πληροφορίες του Bloomberg, είναι πως το μεγαλύτερο μέρος αυτών των συμφωνιών συνάπτεται μεταξύ των αμερικανικών επιχειρήσεων και Ασιατών πελατών, από την Κίνα, την Ιαπωνία, την Νότια Κορέα και άλλες χώρες, και αφορά συμφωνίες και με τις εταιρείες των οποίων οι εγκαταστάσεις ήδη λειτουργούν. Και δεν είναι μόνο αυτό. Οι επενδύσεις που είναι αυτή την εποχή σε εξέλιξη ή σχεδιάζεται να ξεκινήσουν σύντομα στην Ασία και έχουν σχέση με την χρήση φυσικού αερίου, είναι ύψους περίπου 350 δισεκατομμυρίων δολαρίων, σχεδόν τριπλάσιες από τις αντίστοιχες της Ευρώπης. Οι επενδύσεις αυτές αφορούν στην κατασκευή εγκαταστάσεων υποδοχής LNG, εργοστασίων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από φυσικό αέριο και αγωγών μεταφοράς του αερίου.
Προφανώς, η σύγκριση δεν είναι και πολύ επιστημονική, αφού το μέγεθος της Ασίας είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό της Ευρώπης, και από άποψη εκτάσεως και από άποψη πληθυσμού και από άποψη οικονομικών μεγεθών (πλέον). Δείχνει όμως πως η ζήτηση για το αμερικανικό LNG θα είναι πολύ μεγάλη για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα και ο ανταγωνισμός μεταξύ ευρωπαϊκών και ασιατικών χωρών μπορεί να αποδειχθεί πολύ έντονος. Σε μία τέτοια περίπτωση, η απροθυμία των ευρωπαϊκών χωρών να συνάψουν τώρα μακροπρόθεσμες συμφωνίες προμήθειας LNG μπορεί να αποδειχθεί στρατηγικό λάθος που θα κοστίσει ακριβά, και από πλευράς διαθεσιμότητας LNG και από πλευράς κόστους, αφού δεν είναι βέβαιο πως οι παραγγελίες που θα δίνονται τότε θα τιμολογούνται με βάση το αμερικανικό φυσικό αέριο.
Και δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο Αμερικανός πρόεδρος έχει δεσμευθεί να βοηθήσει την Ευρώπη να καλύψει τις φετινές ανάγκες της σε φυσικό αέριο, όχι σε δέκα χρόνια από τώρα. Φυσικά, κάποιος θα πει πως σε τέσσερα πέντε χρόνια από τώρα η ευρωπαϊκή παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές θα είναι τόσο μεγάλη που θα καθιστά περιττές τις μαζικές εισαγωγές υγροποιημένου φυσικού αερίου από τις ΗΠΑ. Προφανώς, τα πράγματα μπορεί να εξελιχθούν έτσι, τι θα γίνει όμως αν δεν εξελιχθούν; Δεν χρειάζεται να σκεφθούμε πολύ, θα γίνει κάτι αρκετά χειρότερο από αυτό που ζούμε τώρα.
