Τον Οκτώβριο του 1963, ο John F. Kennedy στα εγκαίνια της δημιουργίας ενός φράγματος στο Αρκάνσας, υπερασπιζόμενος την πολιτική του για την αναδιανομή του πλούτου από τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα στα κατώτερα χρησιμοποίησε τη φράση «η πλημμυρίδα ανυψώνει όλα τα σκάφη» ("A rising tide lifts all boats").
20 χρόνια μετά, η φράση αυτή ακούστηκε ξανά από το στόμα του Ronald Reagan. Η ορμή της παλίρροιας φωτογράφιζε την προώθηση του αξιακού περιβάλλοντος της ελεύθερης οικονομίας της αγοράς που θα έφερνε την οικονομική ανάπτυξη σε όλα τα επίπεδα της Αμερικανικής οικονομίας.
Σήμερα, με την «παλίρροια» του AI αναρωτιόμαστε αν μπορεί να συμπαρασύρει όλα τα σκάφη που συμμετέχουν στην εξελικτική πορεία αυτής της νέας τεχνολογίας.
Παρακολουθώντας, όμως, τα απογοητευτικά αποτελέσματα ηγετικών εταιρειών στην Ευρώπη, στον κλάδο των semiconductors να αναιρούνται την αμέσως επόμενη μέρα από τα εκπληκτικά αποτελέσματα της Taiwan Semiconductors, βλέπουμε ότι το AI είναι εδώ αλλά ίσως η παλίρροια δεν σηκώνει όλα τα πλοία.
Την ίδια στιγμή, βλέπουμε εταιρείες με πολυτελή αγαθά στην Ευρώπη να αποτυγχάνουν παταγωδώς να πείσουν με τα αποτελέσματά τους, ενώ η τεχνική εικόνα των αντίστοιχων Αμερικάνικων δείχνει αρκετά πιο υγιής και αισιόδοξη.
Η απάντηση βραχυπρόθεσμα βρίσκεται στο γεγονός ότι οι λιανικές πωλήσεις μαζί με τα επιδόματα ανεργίας στην Αμερική ξεπέρασαν τις προσδοκίες. Επίσης, το γεγονός ότι η American Express ανακοίνωσε τα καλύτερα αποτελέσματα στη μακροχρόνια ιστορία της, δείχνει ότι ο Αμερικάνος καταναλωτής βρίσκεται σε σαφέστερα ευνοϊκότερη κατάσταση από τον αντίστοιχο Ευρωπαίο.
Η μακροχρόνια υπό-απόδοση των Ευρωπαϊκών χρηματιστηρίων έναντι της Αμερικής έγκειται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι η Ευρώπη με ηγέτιδα τη Γερμανία στήριξε την πορεία της σε τρεις παράγοντες που πλέον δεν υπάρχουν:
1) φθηνή ενέργεια από τη Ρωσία.
2) φθηνά συμβόλαια από την Ανατολική Ευρώπη.
3) αναπτυξιακή ορμή της Κίνας.
Οι επενδυτές, βρισκόμενοι ανάμεσα στις επιλογές μίας Κίνας που παραμένει όμηρος στις συμπληγάδες της ύφεσης στην αγορά ακινήτων και της χαμηλής εγχώριας καταναλωτικής εμπιστοσύνης, αλλά και μιας Ευρώπης που ασφυκτιά από εργοστάσια αυτοκινήτων που κλείνουν καθημερινά, βλέπει την Αμερικανική οικονομία ως επενδυτική όαση.
Πολλοί επενδυτές αναρωτιούνται γιατί η θεμελιώδης ανάλυσή τους σε μετοχές με χαμηλά p/e (τιμή προς κέρδη ανά μετοχή) όπως οι μετοχές στην Κίνα ή τα Ευρωπαϊκά χρηματιστήρια δεν οδηγεί στην ανάλογη εισροή κεφαλαίων σε αυτά τα χρηματιστήρια και συνεπώς σε υπεραπόδοση αυτών των φθηνότερων θεμελιωδών αγορών έναντι της Αμερικής.
Πέραν από το γεγονός ότι η Αμερικάνικη οικονομία σφύζει από καινοτομία και αναπτυξιακή πορεία έναντι των ανταγωνιστών της, ένας ακόμα παράγοντας έρχεται στην επιφάνεια.
Η απάντηση στο γεγονός ότι οι επενδυτές προτιμούν να αγοράζουν ακριβότερες Αμερικανικές μετοχές και όχι Ευρωπαϊκές ή Κινεζικές, πιθανώς να βρίσκεται σε αυτό που περιγράφει ο George Soros το 1987 στη θεωρία του η «αντανακλαστικότητα» των αγορών, στο βιβλίο «The Alchemy of Finance, Theory of reflexivity».
Η δύναμη της «αντανακλαστικότητας» αμφισβητεί την παραδοσιακή θεωρία ότι οι τιμές των μετοχών αντανακλούν αποκλειστικά τα θεμελιώδη των εταιρειών αλλά σε μεγάλο βαθμό αντανακλούν περισσότερο τις προκαταλήψεις και πεποιθήσεις των επενδυτών. (perceptions and biases of market participants)
Οι μετοχές δεν είναι γυμνά νούμερα, έχουν χαρακτήρα και προσωπικότητα, αντανακλούν την προσωπικότητα των επενδυτών που τις κατέχουν.
*Ο Αναστάσιος Γάλλος, MBA, BSc, είναι Certified Portfolio Manager (Γ) και Director at Value Investments ike (αποκλειστικός συνεργάτης της Wealth Fund Services Ltd).
Αποποίηση Ευθύνης: Το υλικό αυτό παρέχεται αποκλειστικά για πληροφοριακούς και μόνο σκοπούς. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να εκληφθεί το παρόν ως επενδυτική συμβουλή ούτε προτροπή ή υποκίνηση ή προσφορά για την αγορά ή πώληση ή για συμμετοχή σε οποιαδήποτε συναλλαγή. Οι πληροφορίες που εκτίθενται στο παρόν βασίζονται σε δεδομένα από δημόσιες πηγές και παρόλο που οι πληροφορίες που εκτίθενται βασίζονται σε πηγές που θεωρούνται αξιόπιστες, καμία διασφάλιση δε δίνεται ότι είναι πλήρεις ή ακριβείς και δε θα πρέπει να εκλαμβάνονται ως τέτοιες.
