Στα... τέλη του προηγούμενου αιώνα, το ορόσημο της προθεσμίας της 31ης Ιουνίου για την έναρξη των γενικών συνελεύσεων έθετε σε συναγερμό τους μετόχους οι οποίοι κατάστρωναν πρόγραμμα με ακρίβεια λεπτών για να επιτύχουν τη μέγιστη δυνατή παρουσία σε αυτή την ιδιότυπη γιορτή των θαμώνων της τότε Σοφοκλέους. Έχω βρεθεί σε Συνέλευση όπου το πλήθος, πριν ψηφιστούν τα θέματα (δια βοής πάντα), πέρασε στον μπουφέ με τέτοια ορμή που συμπαρέσυρε τους σερβιτόρους αναποδογυρίζοντας καρέκλες και τραπέζια.
Η έλευση του Ιουνίου σηματοδοτούσε στα τέλη του προηγούμενου αιώνα την έναρξη της περιόδου διεξαγωγής των Γενικών Συνελεύσεων των εισηγμένων επιχειρήσεων. Το ορόσημο της προθεσμίας της 31ης Ιουνίου έθετε σε συναγερμό τους μετόχους των εταιριών οι οποίοι κατάστρωναν πρόγραμμα με ακρίβεια λίγων λεπτών προκειμένου να επιτύχουν τη μέγιστη δυνατή παρουσία σε αυτή την ιδιότυπη γιορτή των θαμώνων της τότε Σοφοκλέους. Βλέπετε τα παλιά εκείνα χρόνια το διαδίκτυο δεν είχε μπει ακόμα στη ζωή μας ώστε να έχουμε σε πραγματικό χρόνο το τι ειπώθηκε και ποιο ήταν το κλίμα στην παρουσίαση των αποτελεσμάτων.
Οι συνελεύσεις εκτός από χώρος συνάντησης των παλαιών του «κάγκελου» και ανταλλαγής χρηματιστηριακών απόψεων ήταν και ο μοναδικός τρόπος ο μικρομέτοχος να δει από κοντά τη διοίκηση, να κόψει κίνηση στο πόσοι θεσμικοί έχουν μπει στην μετοχή και τέλος να φύγει με μια σακούλα τυροπιτάκια – αν ακολουθούσε κάποιο κέρασμα- ειδικά αν η χρήση δεν είχε να μοιράσει κάποιο μέρισμα. Διότι ακόμα και έτσι ο μικρομέτοχος έφευγε με την ικανοποίηση ότι η μετοχή που κράτησε επί ένα χρόνο τουλάχιστον του εξασφάλισε κάποιο γεύμα.
Έχω βρεθεί σε Συνέλευση την περίοδο του 1999 όπου το πλήθος, πριν τελειώσουν οι ερωτήσεις και ψηφιστούν τα θέματα (δια βοής πάντα), πέρασε στον μπουφέ με τέτοια ορμή που συμπαρέσυρε τους σερβιτόρους αναποδογυρίζοντας καρέκλες και τραπέζια ρίχνοντας στο πάτωμα τα εκλεκτά εδέσματα.
Υπήρχαν καταστάσεις που η εικόνα κάθε άλλο παρά συνάντηση ανθρώπων που αποφασίζουν για το μέλλον της εταιρίας τους θύμιζε. Με τον καιρό αυτή η εικόνα εξομαλύνθηκε, ο μπουφές έγινε πιο κοντός σε μήκος και οι μικρομέτοχοι πιο λίγοι. Εσχάτως, η πανδημία και η εξ αποστάσεως συμμετοχή στις γενικές συνελεύσεις έκανε ακόμα πιο απόμακρη την παρακολούθηση και την ψήφιση των πεπραγμένων της χρήσης από το ανώτατο εταιρικό όργανο. Κατανοητή απόλυτα η ανάγκη της ασφάλειας πόσω μάλλον δε όταν πρόκειται για τον συγχρωτισμό πολλών ανθρώπων μέσα στον ίδιο χώρο.
Υπάρχει και μια άλλη κατηγορία μετόχων που πήγαιναν συστηματικά στις συνελεύσεις μόνο και μόνο για να υποβάλλουν την ερώτηση τους στον επιχειρηματία/βασικό μέτοχο κερδίζοντας το ευδαιμονικό δικαίωμα μιας μελλοντικής αφήγησης: «Εμένα ο τάδε επιχειρηματίας όταν τον είχα ρωτήσει…».
Μην το υποτιμάτε καθόλου αυτό. Ο μέτοχος αισθάνεται συμμέτοχος όταν η ερώτηση του, όσο ταπεινή και αν είναι απαντάται, με την δέουσα σοβαρότητα από τη διοίκηση. Ακόμα και η αγόρευση ενός άσχετου κειμένου, μια λυρική ωδή προς την επιτυχημένη διοίκηση ή ένα μανιφέστο διαμαρτυρίας για… οτιδήποτε (!) έδιναν ένα κίνητρο στο μέτοχο να φανεί συνεπής στο ραντεβού του και την επόμενη χρονιά. «Εγώ τους τα είχα πει, αλλά δε με ακούνε».
Και φέτος ο μικρομέτοχος θα πρέπει να αρκεστεί στην κρύα οθόνη του υπολογιστή του. Πιθανόν, αυτό να ξανά αλλάξει όταν τα πράγματα αποκατασταθούν και μαζί με την κανονικότητα επιστρέψει και ο πλούσιος μπουφές μετά τα «εγκρίνεται» της πλατείας.
Ο μικρομέτοχος μπορεί στην Ελλάδα να είναι απροστάτευτος και να του παίρνουν τις μετοχές για ψίχουλα σε -κάποιες όχι λίγες- Δημόσιες Προτάσεις, είχε όμως την ευκαιρία μια φορά το χρόνο να έχει τα δικά του πέντε λεπτά όσο γραφικά και αν ήταν. Μπορεί να ήταν γραφικά, αλλά άτιμα δεν ήταν.
Αποποίηση Ευθύνης
Το υλικό αυτό παρέχεται για πληροφοριακούς και μόνο σκοπούς. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να εκληφθεί ως προσφορά, συμβουλή ή προτροπή για την αγορά ή πώληση των αναφερόμενων προϊόντων. Παρόλο που οι πληροφορίες που περιέχονται βασίζονται σε πηγές που θεωρούνται αξιόπιστες, ουδεμία διασφάλιση δίνεται ότι είναι πλήρεις ή ακριβείς και δεν θα πρέπει να εκλαμβάνονται ως τέτοιες.
