H ανάγκη για τη συγκράτηση των προσφυγικών ροών από το Αφγανιστάν φέρνει πιο κοντά Ελλάδα και Τουρκία, σχολιάζει ο Ανδρέας Ρομπόπουλος σε αποτίμηση των πρόσφατων κινήσεων Ερντογάν, η οποία δημοσιεύεται στη Deutsche Welle.
H τηλεφωνική επικοινωνία του Κ. Μητσοτάκη με τον Τ. Ερντογάν δεν ήταν συμβολική κίνηση αβροφροσύνης για τις καταστροφικές πυρκαγιές ή κίνηση καλής διάθεσης για συνεργασία σε διμερή και περιφερειακά ζητήματα, αλλά εκδήλωση προθέσεων για περιφερειακά θέματα και ειδικότερα το προσφυγικό που περιείχε και τα ξεκάθαρα αιτήματα της Άγκυρας από την ΕΕ. Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, σχολιάζει ο Α. Ρομπόπουλος.
Ο Ταγίπ Ερντογάν στην συνομιλία του με τον έλληνα πρωθυπουργό τόνισε ότι αν δεν επιτευχθεί μια ομαλή μετάβαση της εξουσίας στο Αφγανιστάν η ήδη αυξανόμενη πίεση της μετανάστευσης που έχει φτάσει σε υψηλά επίπεδα θα εξελιχθεί σε μεγάλη πρόκληση για όλους.
Οι καλές σχέσεις που διατηρούσε η Άγκυρα με το ανατραπέν καθεστώς του Αφγανιστάν είναι γνωστές. Οπότε εδώ που έφτασαν τώρα τα πράγματα μια πιθανή αγαστή συνεργασία όπως αυτή που θα επιθυμούσε η τουρκική διπλωματία με τους Ταλιμπάν δεν είναι καθόλου δεδομένη.
Ο τούρκος Πρόεδρος στην χθεσινή του επικοινωνία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη ζήτησε οι αναμενόμενες προσφυγικές ροές να αντιμετωπιστούν στο Αφγανιστάν και τις γειτονικές του χώρες, υποδεικνύοντας ειδικά το Ιράν, με το οποίο έχει ξεκινήσει επαφές.
Σημείωσε ότι λαμβάνει μέτρα και στα σύνορα Τουρκίας-Ιράν, εννοώντας και το τείχος που θα υψώσει όπως έχει ήδη κάνει κατά μήκος των συνόρων με Συρία και Ιράκ. Ο Ταγίπ Ερντογάν ζήτησε επίσης η συνεργασία στο μεταναστευτικό να προχωρήσει με αμοιβαία κατανόηση βάσει του κοινού συμφέροντος. Η πρόταση αυτή κρύβει την ουσία του θέματος.
Η πολιτική της Άγκυρας που μέχρι σήμερα άφησε εκατοντάδες χιλιάδες Αφγανούς να περιφέρονται ανεξέλεγκτoι και παράνομοι εντός Τουρκίας δεν είναι τυχαία, αφού με τους Σύρους που είναι εκατομμύρια έδειξε ότι είναι σε θέση να δημιουργήσει υποδομές καταγραφής και καταυλισμών.
Όσο οι Αφγανοί παραμένουν παράνομοι δεν αποκτούν δικαιώματα. Ενώ με τους Σύρους η Τουρκία ενδιαφέρεται να εγκατασταθούν ελεγχόμενα και καταγεγραμμένα, αφού δημιουργηθούν ασφαλείς ζώνες στο βόρειο Ιράκ κατά μήκος της παραμεθόριου Τουρκίας Συρίας και μάλιστα σε περιοχές που ελέγχονταν από τους Κούρδους του Βόρειου Ιράκ. Κάτι που μερικώς έχει ήδη ξεκινήσει.
Οι Αφγανοί αντίθετα δεν παρουσιάζουν τέτοιο ενδιαφέρον για την Τουρκία. Αποτελούν μόνο έναν ακόμη πονοκέφαλο για τον Ερντογάν που θα πρέπει να διαχειριστεί. Ιδιαίτερα τώρα που δέχεται επικρίσεις από την αντιπολίτευση όχι μόνο για την πορεία της οικονομίας, αλλά και την μεταναστευτική πολιτική.
Και από την άλλη αυξάνεται σε αρκετές πόλεις η αντίδραση του λαού για την παρουσία των Σύρων και τα προνόμια που τους δίδονται σε βάρος τούρκων πολιτών αφού πλέον αγγίζουν τα 4 εκατομμύρια.
Στο σημείο αυτό βρίσκεται ένα σημαντικό παραθυράκι συνεργασίας για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση του νέου κύματος μεταναστών, σημειώνει ο Α. Ρομπόλης. Και καταλήγει σχολιάζοντας ότι ο Ταγίπ Ερντογάν σε αντίθεση με πολλές τοποθετήσεις αναλυτών δεν είναι και τόσο απρόβλεπτος, οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι είναι ειλικρινής όταν δημόσια και πολλάκις άκομα λέει πως είναι έτοιμος για συνεργασία βάσει των συμφερόντων της χώρας του. Εξ άλλου αυτή είναι και η βάση των διεθνών σχέσεων.
