Μας το είπε ο πρόεδρος Τραμπ, ότι η Τουρκία πήρε αυτό που ήθελε εδώ και 100 χρόνια στη Συρία. Η προεδρική αυτή διαπίστωση έχει πολλές αναγνώσεις. Υποκρύπτει έναν θαυμασμό προς τον Ερντογάν και ταυτόχρονα μια προειδοποίηση. Είναι κάτι σαν χρησμός της Πυθίας. Οι πολύτιμοι σύμμαχοί μας ασφαλώς και συνεχίζουν να υπολογίζουν την Τουρκία. Αλλά ταυτόχρονα έχουν το νου τους μην τυχόν και τα πράγματα ξεφύγουν.
Ο Τραμπ έχει δίκιο για την πολιτική της Τουρκίας. Όταν οι Τούρκοι λένε κάτι δεν το κάνουν για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης, αλλά επειδή κτίζουν μέρα με τη μέρα το επόμενο αφήγημα. Η Τουρκία επιδιώκει την επανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με σύνορα που θα επεκτείνονται από τα βάθη της Ανατολής, μέχρι τις παρυφές της Κεντρικής Ευρώπης. Σήμερα η Συρία, αύριο από 10 χρόνια κάτι άλλο και έπειτα από 50 ή 100 κάτι ακόμη. Η Τουρκία σκοπεύει να γίνει μια πραγματική υπερδύναμη, απέναντι στην Κίνα και στις ΗΠΑ. Δεν το υποθέτουμε, το έχει πει ο Ταγίπ Ερντογάν.
Το κλειδί για τις εξελίξεις στην περιοχή είναι το Ισραήλ. Για τους Αμερικανούς η Τουρκία πέφτει μακριά. Κι αν έπρεπε να διαλέξουν κάποιον ως σύμμαχο στην περιοχή, ασφαλώς και θα προτιμούσαν την Τουρκία από οποιονδήποτε άλλον. Αλλά το Ισραήλ δεν είναι και τόσο μακριά από την Τουρκία. Βρίσκεται στην ίδια γειτονιά. Και οι Ισραηλινοί γνωρίζουν πλέον ότι όσο μεγαλώνει η επιρροή της Τουρκίας στην περιοχή τόσο αυξάνεται ο κίνδυνος για τους ίδιους. Η ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας είναι ένα θέμα που συνδέεται πλέον άμεσα με τα υπαρξιακά προβλήματα του Ισραήλ. Και την ίδια ώρα οι Αμερικανοί έχουν ουσιαστικό εσωτερικό πρόβλημα να αλλάξουν τη σχέση τους με το Ισραήλ…
Για την Ελλάδα η σταδιακή της ταύτιση με το Ισραήλ είναι μονόδρομος. Είναι ο μοναδικός αξιόπιστος σύμμαχος στην περιοχή. Περισσότερο αξιόπιστος και από αυτούς ακόμη τους Ευρωπαίους, οι οποίοι για τους δικούς τους λόγους γέρνουν πάντα ή σχεδόν πάντα τη ζυγαριά προς το μέρος της Τουρκίας. Για οικονομικούς, προφανώς, λόγους, την κρίσιμη ώρα αφήνουν ένα ανοικτό παράθυρο στη μεγάλη αγορά στην Τουρκία και κλείνουν διάπλατα τις πόρτες στην κοινή λογική. Για αλληλεγγύη καλύτερα να μην γίνεται λόγος, θυμίζει ανέκδοτο.
Ο Τραμπ θα προτάξει τα αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή. Τα οποία, όμως, περνούν μέσα από τα συμφέροντα του κράτους του Ισραήλ. Οι άλλοι, η Χαμάς, οι αδελφοί μουσουλμάνοι και λοιπές συνομοταξίες, συντάσσονται με τον Ερντογάν. Αυτή είναι η αλήθεια χωρίς παρωπίδες.
Η προοπτική της σύγκρουσης με την Τουρκία και τους δορυφόρους της στην περιοχή είναι δεδομένη. Είναι μόνο θέμα χρόνου. Η Τουρκία θεωρεί ότι κακώς τα νησιά «δόθηκαν» στην Ελλάδα και είναι βέβαιο ότι θα αναζητήσει την ευκαιρία να τα πάρει πίσω. Για να αλλάξει αυτό χρειάζεται να ηττηθεί η Τουρκία πριν προλάβει να γίνει και πάλι «αυτοκρατορία». Αυτό είναι το παιγνίδι. Κι όπως για τους Ισραηλινούς, έτσι και για μας, αυτό το Ισλάμ είναι η απειλή για την ύπαρξή μας. Αυτό είναι το κοινό σημείο που έχουμε σήμερα με τους Ισραηλινούς και σε αυτό πρέπει να επενδύσουμε. Χωρίς οπισθοχωρήσεις από θέσεις που πρέπει να γίνουν πάγιες και να αποκτήσουν πανεθνικό χαρακτήρα. Διαφορετικά θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας ή αλλιώς, επειδή εμείς διαμορφώνουμε τη μοίρα μας, ας κάνουμε μία φορά τη σωστή επιλογή.
Θανάσης Μαυρίδης
