Μετά τη στρατιωτική επιχείρηση «Κλάδος Ελαίας» της Τουρκίας στην Αφρίν, ακολούθησε και η επιχείρηση στην Ιντλίμπ και όπως γίνεται φανερό η γειτονική χώρα αναβαθμίζει τη συμμετοχή της στον πόλεμο της Συρίας. Η στάση της Τουρκίας θα «αναγκάσει» το Ιράν να προβεί σε αντίποινα, εντείνοντας τον πόλεμο «δια αντιπροσώπων» στην περιοχή.
Όπως αναφέρει το ινστιτούτο γεωπολιτικής ανάλυσης Stratfor, αν και η προσοχή εστιάζεται στην επιχείρηση «Κλάδος Ελαίας» στην Αφρίν στη βορειοδυτική Συρία, παράλληλα λαμβάνει χώρα μια εξίσου σημαντική τουρκική επιχείρηση στη γειτονική επαρχία Ιντλίμπ. Αξιοποιώντας την αυξανόμενη προθυμία της Ρωσίας να «παγώσει» τη σύγκρουση μεταξύ κυβέρνησης και ανταρτών στη Συρία, και αποφασισμένη να αποτρέψει την περαιτέρω προέλαση των φιλοκυβερνητικών δυνάμεων κοντά στα σύνορά της, η Τουρκία έχει ενισχύσει τις προσπάθειές της να τοποθετήσει στρατεύματα μεταξύ περιοχών που ελέγχουν οι αντάρτες και αυτών που ελέγχουν οι φιλοκυβερνητικές δυνάμεις στην Ιντλίμπ.
Αυτή η επιχείρηση όχι μόνο αναβαθμίζει την εμπλοκή της Τουρκίας στον εμφύλιο της Συρίας αλλά δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο τις σχέσεις της με το Ιράν. Το Ιράν και η Τουρκία είναι ιστορικοί εχθροί, με την Ανατολική Μεσόγειο, το Ιράκ και μεγάλο μέρος της ευρύτερης Μέσης Ανατολής να είναι ιστορικά μια περιοχή έντονου ανταγωνισμού μεταξύ των δύο αυτών περιφερειακών δυνάμεων. Η περαιτέρω επέκταση της Άγκυρας στην περιοχή θα εντείνει τον πόλεμο «δια αντιπροσώπων» μεταξύ Τουρκίας και Ιράν στη Συρία.
Ζώνες αποκλιμάκωσης και αντίποινα
Σύμφωνα με τους αναλυτές του ινστιτούτου, η Ρωσία προσπάθησε μέσω των ειρηνευτικών συνομιλιών στο Σότσι, να εξασφαλίσει μια πολιτική λύση στη σύγκρουση που να εξυπηρετεί τα συμφέροντά της. Η αποτυχία των συνομιλιών όμως οδήγησε την Ρωσία να φέρει στην επιφάνεια τη δευτερεύουσα στρατηγική της έναντι της Τουρκίας, δηλαδή να «παγώσει» τη σύγκρουση, μέσω ζωνών αποκλιμάκωσης όπως αυτή στην Ιντλίμπ.
Αν και η Τουρκία και η Ρωσία συμφωνούν όλο και περισσότερο ως προς τη ζώνη αποκλιμάκωσης στην Ιντλίμπ (παρότι εξακολουθούν να υπάρχουν αρκετές διαφορές μεταξύ τους ως προς το θέμα του πολέμου), ο έτερος βασικός σύμμαχος της κυβέρνησης της Συρίας - το Ιράν - δεν είναι τόσο πρόθυμο να διευκολύνει μια μεγαλύτερη τουρκική εμπλοκή στον πόλεμο.
Το Ιράν έχει επενδύσει τεράστιους πόρους στην προσπάθεια της συριακής κυβέρνησης να καταστείλει την ανταρσία και είναι πολύ πιο πρόθυμο να επιδιώξει μια ολοκληρωτική στρατιωτική νίκη στη Συρία απ' ό,τι η Ρωσία. Επίσης, το Ιράν θεωρεί την Τουρκία ως σημαντικό περιφερειακό ανταγωνιστή και δεν θέλει να παραμείνει άπραγο, την ώρα που η Άγκυρα αυξάνει την επιρροή της στη Συρία. Ακόμα και πριν τις τελευταίες επιθέσεις έναντι του τουρκικού κομβόι, αυτό ήταν εμφανές στην προσέγγιση που τηρούσαν το Ιράν και η Δαμασκός έναντι των Κουρδικών Δυνάμεων Λαϊκής Προστασίας (YPG).
Πέραν της Συρίας, η αυξανόμενη οργή του Ιράν για τις τουρκικές καταπατήσεις θα μπορούσε να οδηγήσει την Τεχεράνη να αυξήσει την επιρροή της στη Βαγδάτη, προκειμένου να απωθήσει τις τουρκικές επιχειρήσεις στο Ιράκ.
Tο Ιράν γνωρίζει ότι υπάρχει ένα αντι-ιρανικό μέτωπο που κινητοποιείται στην περιοχή. Αυτό το μέτωπο εκδηλώνεται μέσω μιας αυξανόμενης ευθυγράμμισης μεταξύ του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας, με τη στήριξη μιας πιο επιθετικά αντι-ιρανικής κυβέρνησης στις ΗΠΑ.
Ωστόσο, σύμφωνα με τους αναλυτές της Stratfor, λαμβάνοντας υπόψη ευρύτερους προβληματισμούς στρατηγικής φύσης, το Ιράν θα επιδιώξει μια πραγματιστική προσέγγιση ως προς τη σχέση που έχει με την Τουρκία, επιδιώκοντας τη συνεργασία με την Άγκυρα σε αρκετούς τομείς, ακόμη κι αν αντιδράει σε άλλους.
Φωτογραφία: AP
