Του Νίκου Μελέτη
Σε ευθεία αμφισβήτηση βασικών διατάξεων της Συνθήκης της Λωζάννης, διεκδικώντας τουρκική κυριαρχία σε νησιά και βραχονησίδες πέραν των 3ν.μ. από την τουρκική ακτή, όπως ορίζει η Συνθήκη της Λωζάνης, προχωρά η Τουρκία, ενώ η αναθεωρητική πολιτική της Άγκυρας εμπλέκεται πλέον στην προεκλογική καμπάνια του Ταγίπ Ερντογάν και αποτελεί μέρος του νέου «συμβολαίου» που θέλει να υπογράψει με τον τουρκικό λαό.
Πάρα τις βολικές αυταπάτες που καλλιεργούνται κατά περιόδους στην Αθήνα, η αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας και η πλήρης αμφισβήτηση των ελληνικών και κυπριακών κυριαρχικών δικαιωμάτων, δεν είναι ένα απλό εργαλείο για να κερδίσει ψήφους ο Τ.Ερντογάν, αλλά αποτελούν μέρος του ευρύτερου στρατηγικού σχεδιασμού του Τούρκου ηγέτη για να κυριαρχήσει πλήρως στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό και να σφραγίσει, με ένα νέο «μετα-Λωζάνη» όραμα, την μετα - Κεμαλική Τουρκία. Με χρονικό ορόσημο, όπως ο ίδιος επιδιώκει, το 2023 με την συμπλήρωση των 100 χρόνων από την ίδρυση του κοσμικού τουρκικού κράτους.
Ο κ.Ερντογάν προκειμένου να κερδίσει τις εκλογές αυτές, δεν διστάζει να καταλύσει κάθε έννοια κράτους δίκαιου και να επιστρατεύει διαρκώς εσωτερικούς και εξωτερικούς «εχθρούς» άλλοτε πραγματικούς, αλλά κυρίως φανταστικούς, ολισθαίνοντας προς τον αυταρχισμό, κάτι που τον απομακρύνει όλο και περισσοτερο από την Δύση και την ΕΕ και τον καθιστά όλο και πιο απρόβλεπτο και επικίνδυνο εταίρο και σύμμαχο για τους Ευρωπαίους αλλά ακόμη πιο επικίνδυνο γείτονα για την Ελλάδα.
Το επόμενο διάστημα θα είναι εξαιρετικά δύσκολο για την Ελλάδα όχι μόνο λόγω της αναμενόμενης έξαρσης της εθνικιστικής και επιθετικής ρητορικής προς ικανοποίηση και του εθνικιστικού κοινού του εταίρου του κ. Ερντογάν, Ντ. Μπαχτσελί, ηγέτη του ΜΗΡ και των Γκρίζων Λύκων, αλλά και γιατί ένα σημαντικό κομμάτι του κύκλου λήψης αποφάσεων στην Αθήνα επιλέγει την εύκολη λύση, ότι η επιθετικότητα της Τουρκίας οφείλεται απλώς και μόνο στην προεκλογική τακτική Ερντογάν.
Αυτή η αφελής και επικίνδυνη προσέγγιση, έχει βεβαίως οριστική ημερομηνία λήξης την 25η Ιουνίου, την επόμενη των εκλογών, οπότε πλέον εφόσον ο κ.Ερντογάν έχει αναδειχθεί νικητής και είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού, δεν θα έχει κανέναν λόγο (σύμφωνα με αυτή την θεωρία) να στρέφεται ενάντιον της Ελλάδας…
Μέχρι τότε, όμως, οφείλουμε να δούμε με σοβαρότητα το τι ακριβώς έπραξε η Τουρκία, δηλώνοντας ότι τα Ίμια δεν είναι πλέον αμφισβητουμένη περιοχή, αλλά είναι υπό τουρκική κυριαρχία.
Οι δυο βραχονησίδες απέχουν 3,7 ν.μ. από την τουρκική ακτή και δεν μπορεί να ανήκουν στην Τουρκία βάσει των ρητών διατάξεων της Συνθήκης της Λωζάννης, η οποία αποδίδει στην Τουρκία, μόνον τα νησιά και βραχονησίδες που βρίσκονται σε απόσταση μέχρι τα 3 ν.μ. από την ακτή, εκτός των όσων αναφέρονται ρητώς (Ίμβρο, Τένεδο, Λαγούσες νήσοι).
Η πρώτη αναφορά ήταν στην ανακοίνωση του τουρκικού ΥΠΕΞ στις 31 Μάρτιου, με αφορμή την ανανέωση ελληνικού περιβαλλοντικού προγράμματος στο πλαίσιο της Natura (ν.4519) και η τελευταία, με την οποία η Άγκυρα εξέφραζε την οργισμένη αντίδραση της για την Ετήσια Έκθεση της Κομισιόν, εκδόθηκε το βράδυ της Τρίτης και δηλωνε ότι «τα Καρντάκ, τα χωρικά ύδατα τους και ο εναέριος χώρος τους είναι αποκλειστικά τουρκικής κυριαρχίας».
Όμως οι υπαινιγμοί σε δημόσια κείμενα και οι σαφείς αναφορές σε απόρρητα κείμενα της Τουρκίας σε τουρκική κυριαρχία επί των Ιμίων, υπήρχαν χρόνια πριν.
Στην επίσημη ιστοσελίδα του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον το κείμενο που αναφέρεται στα Ίμια και εξιστορεί το επεισόδιο του 1996.
«..Τα νησιά Καρντακ κείνται 3,8 μίλια από την τουρκική ακτή. Οι τίτλοι κυριότητας είναι κατατεθειμένοι στο χωριό Karakaya στην νομαρχία Bodrum στην περιφέρεια Mugla. Για χρόνια οι Τούρκοι ψαράδες ασκούσαν τις αλιευτικές δραστηριότητες τους πάνω και γύρω από αυτούς τους βράχους χωρίς καμία παρενόχληση και τουρκικά σκάφη έπλεαν ελεύθερα στα ύδατα που περιβάλλουν τους βράχους……»
Το τουρκικό ΥΠΕΞ για το επεισόδιο με τις σημαίες, την ύψωση της ελληνικής και κατόπιν την υποστολή της από Τούρκους δημοσιογράφους που ύψωσαν την τουρκική:
«…Ο διαγωνισμός ύψωσης σημαιών από ιδιώτες θα μπορούσε να θεωρηθεί αθώος, εάν η ελληνική πλευρά δεν έπαιρνε την απόφαση να στείλει στρατιωτικές δυνάμεις στα Καρντάκ. Αυτή ήταν μια πράξη επίθεσης ή ένοπλης εχθρικής πράξης εναντίον της τουρκικής κυριαρχίας…»
Ακόμη πιο ξεκάθαρα όμως είναι τα αποσπάσματα από την "Έκδοση του Αρχηγείου Ακαδημιών Πολέμου της Τουρκίας" (Αύγουστος 1998), που θεμελίωσε την θεωρία των "γκρίζων ζωνών".
Στο κεφάλαιο «Συμπεράσματα και Εξαγόμενα Διδάγματα» από το επεισόδιο των Ιμίων, διατυπώνεται καθαρά ο ισχυρισμός ότι τα Ίμια είναι τουρκικά:
«Σύμφωνα με τα παρόντα άρθρα των συμφωνιών και το διεθνές θαλάσσιο δίκαιο οι βραχονησίδες Ikizce (Ίμια) ανήκουν στην Τουρκία. Η Τουρκία είναι υπέρ της επίλυσης αυτών και παρομοίων διαφορών με διμερείς διαπραγματεύσεις.
Παρόλα αυτά η Τουρκία έχει δείξει με αποφασιστικό τρόπο ότι συμπεριλαμβανομένης και της εφαρμογής των χωρικών υδάτων πέραν των 6 ν.μ., δεν θα αποδεχθεί κανένα τετελεσμένο γεγονός και ότι είναι έτοιμη να απαντήσει σε ένα τέτοιο εγχείρημα με όλα τα στοιχεία της εθνικής μας δύναμης. Πρέπει να αναμένεται ότι στην περίπτωση που πετύχει η τωρινή πολιτική της Ελλάδας στο θέμα των βραχονησίδων Ikizce θα εγείρει απαιτήσεις και επί άλλων παρομοίων εδαφών στο Αιγαίο. Εξαιτίας αυτού και η παραμικρή υποχώρηση θα φέρει αντιμέτωπη την Τουρκία με πολύ μεγαλύτερα προβλήματα στο μέλλον.
Η Ελλάδα έχει επιτύχει να κάνει αντικείμενο συζήτησης με την Τουρκία, την τουρκική κυριαρχία επί των βραχονησίδων Ikizce που σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο είναι τουρκικό έδαφος. Η τελική επιτυχία της Τουρκίας που φαίνεται να είναι σε πλεονεκτικότερη θέση στην κρίση που ζήσαμε με τις βραχονησίδες Ikizce θα είναι να καταφέρει να ανοίξει μια συζήτηση επί ολοκλήρου του Αιγαίου και να πείσει την Ελλαδα να κάτσει στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων. Σε αντιθετη περίπτωση δεν θα μπορέσει να φέρει στην ημερήσια διάταξη, το άδικο καθεστώς υπέρ της Ελλαδας στο Αιγαίο, αλλά θα έχει κάνει διαπραγματεύσιμα τα δικά της κυριαρχικά δικαιώματα..»
Το πρώτο βήμα έγινε από την Τουρκία με την διεκδίκηση των Ιμίων ως τουρκικών. Μένει να δούμε εάν θα θελήσει να τραβήξει την «κλωστή» αυτή για να επιχειρήσει το «ξήλωμα» της Λωζάνης την οποία ηδη κακοποιεί στην Συρία.
Φωτογραφία: Eurokinissi
