Έχουν περάσει επτά χρόνια από το αποκριάτικο φιάσκο της συγκυβέρνησης Τσίπρα και Καμμένου. Έχουν περάσει επτά χρόνια από την ημέρα που το εθνολαϊκίστικο συνονθύλευμα, που είχε βρεθεί στην κυβέρνηση, άφηνε τις μάσκες του να πέσουν, αποδεικνύοντας ότι οι κορόνες περί ηθικών αρχών, περί ρήξεων, περί συγκρούσεων, αποτελούσαν φθηνά προεκλογικά καύσιμα και τίποτα άλλο.
Στις 19 Φεβρουαρίου 2015, η Ελληνική κυβέρνηση δια χειρός Βαρουφάκη, έπαιρνε πίσω τα νταούλια, τους βρυχηθμούς, τους λεονταρισμούς, τα «γκόου μπακ», τους επαναστατικούς παροξυσμούς και την αντιευρωπαϊκή ρητορική. Ολοκληρώνοντας με αυτόν τον τρόπο, τον κύκλο εξαπάτησης των ψηφοφόρων στους οποίους είχαν διανείμει αφειδώς, παραισθησιογόνο σανό.
Η επιστολή της 19ης Φεβρουαρίου 2015 της Ελληνικής κυβέρνησης προς τους Ευρωπαίους εταίρους, είχε ακολουθήσει τη συνάντηση του Ιανουαρίου στο υπουργείο Οικονομικών ανάμεσα στον Γιάννη Βαρουφάκη και τον Γερούν Ντάισελμπλουμ. Όλοι θυμόμαστε εκείνο τον διάλογο, που παρ' ολίγο να εκτροχιάσει τη χώρα για πάντα.
Ο Γιάννης Βαρουφάκης, σαν εκπρόσωπος του Αλέξη Τσίπρα είχε πει ότι η ελληνική κυβέρνηση έπαυε να συνεργάζεται με την τρόικα, ότι μόνο υπουργοί θα συνομιλούσαν με Έλληνες υπουργούς, και ότι οποιαδήποτε συμφωνία θα βασιζόταν στη ριζική αναδιάρθρωση του χρέους.
Ο Γερούν Ντάισελμπλουμ είχε απαντήσει το γνωστό: «μόλις σκότωσες την τρόικα και χωρίς την τρόικα είστε μόνοι σας», με τον Γιάννη βαρουφάκη να δηλώνει το περίφημο “wow” και να τρέχει πίσω από τον ευρωπαίο πολιτικό μέχρι το ασανσέρ, σε μια προσπάθεια να διορθώσει τη ζημιά, που είχε προκαλέσει.
Μέσα σε πέντε λεπτά η κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου, ακύρωνε τις προσπάθειες για την οικονομική προσαρμογή, που είχε καταβάλει τα τελευταία πέντε χρόνια ο ελληνικός λαός. Οι κυβερνήσεις είχαν δεσμευτεί για την ολοκλήρωση μιας ευρείας και βαθιάς μεταρρυθμιστικής διαδικασίας που αποσκοπούσε στη διαρκή βελτίωση των αναπτυξιακών προοπτικών της οικονομίας με σκοπό την επίτευξη της βιωσιμότητας του χρέους και της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας.
Φορώντας την αποκριάτικη πολιτική στολή του τσαρλατάνου, ο υπουργός που είχε επιλεγεί από τον Αλέξη Τσίπρα για να διαχειριστεί το μέλλον της εθνικής οικονομίας, ο άνθρωπος που είχε δηλώσει ότι «είχα πρόβλημα αισθητικής με το διπλό «ν» από πολύ νεαρή ηλικία κι έτσι αποφάσισα να γράφω το όνομά μου μόνο με ένα «ν», τότε, ο δάσκαλός μου μού έβαλε κακό βαθμό, πράγμα που με θύμωσε πολύ και έκτοτε το γράφω μόνο με ένα «v», έριχνε για 15 ημέρες την Ελλάδα στο κενό.
Και έπρεπε να φτάσει η 19η Ιανουαρίου 2015, για να προσπαθήσει το δίδυμο Βαρουφάκη - Τσίπρα, να μαζέψει τα αμάζευτα. Παραδεχόμενοι ουσιαστικά ότι είχαν κοροϊδέψει και παραπλανήσει τους πάντες και τα πάντα, δήλωναν στην επιστολή τους προς την Τρόικα, μεταξύ των άλλων:
- ότι τιμούν τις οικονομικές υποχρεώσεις της Ελλάδας προς όλους τους πιστωτές,
- ότι θα συνεργαστούν στο πλαίσιο της Κύριας Σύμβασης Χρηματοπιστωτικής Διευκόλυνσης την οποία αναγνώρισαν σαν δεσμευτική,
- ότι αιτούνται την επέκταση της Κύριας Σύμβασης Χρηματοπιστωτικής Διευκόλυνσης (MFA) για μια περίοδο έξι μηνών από τη λήξη της,
- ότι συμφωνούν στους χρηματοπιστωτικούς και διοικητικούς όρους, για τη σταθεροποίηση της δημοσιονομικής θέσης της Ελλάδας, της επίτευξης πρωτογενών δημοσιονομικών πλεονασμάτων, που θα εγγυηθούν τη βιωσιμότητα του χρέους,
- ότι θα απέχουν από μονομερείς ενέργειες οι οποίες θα υπονόμευαν τους δημοσιονομικούς στόχους, την οικονομική ανάκαμψη και τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα,
- ότι αποδέχονται την εποπτεία υπό το πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και, στο ίδιο πνεύμα, υπό το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, κατά τη διάρκεια της επεκταθείσας Συμφωνίας.
Αυτά συνέβησαν πριν από επτά χρόνια. Ωστόσο και αυτή η συμφωνία που υπογράφηκε τότε, καταπατήθηκε τον Ιούλιο του 2015 με το δημοψήφισμα, το φλερτ με τη δραχμή, το σχέδιο εισβολής στο Νομισματοκοπείο και με τις πρωτοφανείς κινήσεις για χώρες του δυτικού κόσμου.
Και έρχονται σήμερα, οι ίδιοι αυτοί πολιτικοί, που βύθισαν τη χώρα σε νέο χρέος, που διέλυσαν το τραπεζικό σύστημα, που έπαιξαν τις ζωές μας στα ζάρια για να εκπληρώσουν τις ιδεοληψίες τους και τις εμμονές τους, να προτείνουν τη δημιουργία της μεγάλης «προοδευτικής - συμπαράταξης - διακυβέρνησης - δεύτερης - φοράς - αριστεράς». Και υπάρχουν πολιτικοί, που λένε «περασμένα – ξεχασμένα» και προτείνουν ευρείες συναινέσεις και συνεργασίες, λησμονώντας το παρελθόν. Το οποίο δεν είναι και τόσο μακρινό για να ξεχαστεί, από όσους διαθέτουν λίγο περισσότερη μνήμη από μια αμοιβάδα.
