Του Σάκη Μουμτζή
Το 2008 η Αθήνα κάηκε. Ή μάλλον την έκαψε ένα συνονθύλευμα αναρχοαυτόνομων και στελεχών της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Ή ακόμα ακριβέστερα, την δράση όλων αυτών την ανέχθηκε η τότε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας που, ως εκ τούτου, φέρει σημαντικές πολιτικές ευθύνες για ό,τι έγινε τότε.
Είναι άδικο να επιρρίπτουμε την ευθύνη για αυτά τα θλιβερά γεγονότα αποκλειστικά στον Π.Παυλόπουλο. Υπήρχε πρωθυπουργός και υπουργικό συμβούλιο.
Το να αφεθούν οι μπαχαλάκηδες, ανενόχλητοι, να κάψουν την Αθήνα ήταν μια συνειδητή κυβερνητική επιλογή.
Η τότε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ήταν ιδεολογικά υποτελής στην Αριστερά. Οι περισσότεροι υπουργοί της «τιμούσαν την Αριστερά», ενώ άλλοι είχαν συμπλέγματα από τα φοιτητικά τους χρόνια λόγω της οργανωτικής αρτιότητας των νεολαιών της Αριστεράς.
Το δόγμα του 2008 ήταν να μην στενοχωρήσουμε την Αριστερά. Να μην ανοίξουμε μέτωπα απέναντι της για να μην τους συσπειρώσουμε. Μια ηττοπαθής αντιμετώπιση που την πλήρωσε ο τόπος μετά από λίγα χρόνια.
Τότε, στα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008, το επαναλαμβανόμενο επιχείρημα των απολογητών της κυβέρνησης ήταν πως αν τα όργανα της τάξεως επενέβαιναν θα είχαμε και άλλους νεκρούς.
Σύμφωνα με την αντίληψη τους, το αντιστάθμισμα για τον θάνατο του Γρηγορόπουλου ήταν, εκατοντάδες Αθηναίοι να βλέπουν τις περιουσίες τους να καίγονται. Αυτό ήταν ένας χυδαίος συμψηφισμός ενός ανυπόληπτου κράτους και μιας ανύπαρκτης κυβέρνησης.
Στο κάψιμο της Αθήνας τον Δεκέμβριο του 2008 συναντήθηκαν στους δρόμους όλες οι γενιές των μπαχαλάκηδων και συγκρότησαν το κίνημα που πρωταγωνίστησε στην περίοδο 2011-2015. Στην συνέχεια, επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, λόγω του ακαταδίωκτου, αυτό το κίνημα, γιγαντώθηκε και εξελίχθηκε.
Σήμερα, έντεκα χρόνια μετά, οι ίδιοι άνθρωποι που ανέλαβαν εργολαβικά την υπεράσπιση της Νέας Δημοκρατίας του 2008, εγκαλούν την σημερινή κυβέρνηση πως με την εφαρμογή του νόμου και της τάξης συσπείρωσε την Αριστερά.
Αμετανόητοι, αναμασούν το ίδιο παραμύθι.
Δηλαδή τι προτείνουν; Να γίνονται μαθήματα σε σχολές που είναι ορμητήρια τραμπούκων; Σε σχολές που είναι εργαστήρια παραγωγής μολότοφ; Διαφωνούν με τις συλλήψεις των παραβατών του νόμου; Άκουσαν ποτέ κανέναν πολιτικό της Αριστεράς να φοβάται μήπως ενοχλήσει την Δεξιά;
Ας γίνει αντιληπτό από όλους: Η Μεταπολιτευτική μας δημοκρατίας χωρίζεται σε δύο περιόδους. Στην προ-ΣΥΡΙΖΑ περίοδο και στην μετά –ΣΥΡΙΖΑ περίοδο.
Μετά την διακυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τίποτα δεν είναι ίδιο στην πολιτική ζωή του τόπου και στις συνειδητότητες της κοινωνίας. Έχουν αλλάξει τα πάντα, καθώς έχουν εκπέσει στις συνειδήσεις των πολιτών οι αρχές και οι αξίες της Αριστεράς. Η κυβερνώσα Αριστερά αποκαθήλωσε όλους τους μύθους που, επί σαράντα χρόνια, καλλιεργούσε η Αριστερά των μαρτύρων και των θυμάτων.
Ένα πούρο και μια θαλαμηγός έκαψαν το ηθικό πλεονέκτημα της.
Ως εκ τούτου, η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αποτελεί μιαν ιστορική τομή.
Σήμερα, οι πολίτες ασπάζονται, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, αυτό στο οποίο πριν ήταν επιφυλακτικοί. Την επιβολή του νόμου και την εγκαθίδρυση της τάξης.
Σήμερα, είναι η μοναδική ευκαιρία η φιλελεύθερη παράταξη να συντρίψει σε όλα τα επίπεδα –στο πλαίσιο της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας—την Αριστερά.
Κάποιοι, οπαδοί της καταστροφικής θεωρίας του «μεσαίου χώρου», έχουν μείνει στο 2008. Δεν πήραν χαμπάρι τι συμβαίνει μέσα στην κοινωνία.
