Όταν διάβασα τα λεχθέντα του Α. Τσίπρα στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, η πρώτη μου σκέψη ήταν και το άμεσο σχετικό σχόλιό μου στα social media: Θέλει ο κύριος να κρυφτεί και δεν τον αφήνει η χαρά. Ωμή, αφτιασίδωτη, κυνική ομολογία. Άλλωστε το πώς, μας το έχει ήδη δείξει με τον Παπαγγελόπουλο.
Σε επίπεδο όμως τελευταίας ανάλυσης δεν πρόκειται απλώς και μόνο για κυνισμό. Πρόκειται κυρίως και πρωτίστως για μια άκρως και αυτονοήτως επικίνδυνη αποκάλυψη για τον τρόπο που αντιλαμβάνεται την εξουσία ο μέχρι πριν από λίγους μήνες Πρωθυπουργός της χώρας.
Το ερώτημα του Α. Τσίπρα απευθυνόμενος στα μέλη της ΚΕ του κόμματός του ήταν σαφές όσο και ανατριχιαστικό: «Πως θα καταφέρει, τη δεύτερη φορά η Αριστερά, κερδίζοντας τις εκλογές, να αναλάβουμε την ευθύνη και τον έλεγχο όχι μόνο των κυβερνητικών θέσεων, ή των υπουργείων, αλλά και κρίσιμων αρμών της εξουσίας;».
Χωρίς αιδώ ο κ. Τσίπρας εκστόμισε την πιο τρομακτική, ολοκληρωτική και αντιδημοκρατική πρόθεση που θα μπορούσε να εκφύγει του έρκους των οδόντων ενός αρχηγού αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Δυστυχώς έχω το θλιβερό προνόμιο ενός από τους δέκα πολιτικούς αντιπάλους του ΣΥΡΙΖΑ που δεν εκπλήσσονται από τη συγκεκριμένη ρήση. Κι αυτό γιατί με τη σκευωρία Νοβάρτις έγινε απολύτως αντιληπτό ότι αυτό ακριβώς που περιέγραψε ο Α.Τσίπρας απετόλμησαν να κάνουν τα χρόνια της διακυβέρνησής τους. Να ελέγξουν εν προκειμένω τον κρίσιμο αρμό της Δικαιοσύνης.
Η έκπληξη ωστόσο προέρχεται από μια άλλη διάσταση και συγκεκριμένα από το γεγονός ότι ο Α.Τσίπρας επιλέγει να κάνει αυτή τη δήλωση την ίδια χρονική στιγμή που αποσβολωμένο το δημοκρατικό πανελλήνιο παρακολουθεί τις αποκαλύψεις της σκευωρίας όπως τις κάνουν ακόμη και εν ενεργεία δικαστικοί λειτουργοί. Λίγο πριν δηλαδή την ώρα του καταλογισμού για τα ανοσιουργήματα μελών της προηγούμενης κυβέρνησης ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ προαναγγέλλει και τα επόμενα, εαν βεβαίως του δινόταν μια τέτοια ευκαιρία.
Bottom line: Ο Α. Τσίπρας παραμένει πορωμένος και αμετανόητος. Και επειδή είναι φανατικός δεν το κρύβει.
