Η Νέα Δημοκρατία πέραν των εγγενών χαρακτηριστικών μετριοπάθειας που διαθέτει, ως ένα αστικό κεντροδεξιό κόμμα, αποτελεί σήμερα και μια ήρεμη δύναμη. Ο αγώνας που δίνει για την ανόρθωση της οικονομίας απαιτεί μια πολιτική σταθερότητα, καθώς η αβεβαιότητα προκαλεί αστάθεια που αποθαρρύνει τους επενδυτές.
Κάθε μέρα που περνά φανερώνει πως η άβυσσος που τη χωρίζει από την κυρίαρχη έκφραση της ριζοσπαστικής Αριστεράς δευτερευόντως είναι ιδεολογική και πολιτική. Πρωτίστως είναι ανθρωπολογική και πολιτισμική.
Σε τι διαφέρει ένας πολιτισμένος άνθρωπος από έναν αγριάνθρωπο; Στον τρόπο ομιλίας και συμπεριφοράς. Ο πολιτισμένος άνθρωπος μιλά με ευγένεια, χωρίς να είναι προσβλητικός και έχει ως βασικό εργαλείο του το επιχείρημα. Συγχρόνως, και αυτό είναι πολύ βασικό, σέβεται τους κανόνες. Ο αγριάνθρωπος, βρίζει, προσβάλλει, κραυγάζει, περιφρονεί τους πάντες και τα πάντα. Έχει συμπεριφορά βαρβάρου.
Είναι δύο διαφορετικοί κόσμοι.
Βέβαια, μέσα στη ριζοσπαστική Αριστερά υπάρχουν και άνθρωποι που δεν ταυτίζονται με τις συμπεριφορές των υπανθρώπων συντρόφων τους. Έχουν εγκλωβιστεί, κάτι όμως που δεν τους απαλλάσσει από τις ευθύνες τους. Ανέχθηκαν και ανέχονται καταστάσεις πρωτόγνωρες για την ελληνική πολιτική ζωή κι έτσι εξ αντικειμένου γίνονται συνυπεύθυνοι.
Έχω την εντύπωση πως και ο Α. Τσίπρας αντιλαμβάνεται ότι η συμπεριφορά στενών συνεργατών του, που αγγίζει τα όρια της κοινής αλητείας, αρχίζει να του προκαλεί και πολιτικά προβλήματα. Υπονομεύει την επιχειρούμενη στροφή προς την Κεντροαριστερά. Στο κάτω - κάτω δική του επιλογή ήταν αυτή η στροφή. Δεν τον υποχρέωσε κανένας, παρά μόνον η αδήριτη ανάγκη να ανασυντάξει τις δυνάμεις του κόμματος του.
Είναι βέβαιο ότι με αυτούς που περιβάλλεται ουδείς θα θελήσει να συνεργαστεί μαζί του.
Απέναντι σε αυτόν τον βούρκο, η Νέα Δημοκρατία οφείλει να βαδίσει με μετριοπάθεια τον δρόμο των μεταρρυθμίσεων και της ανάπτυξης. Όταν ο πρωθυπουργός συνομιλεί με τους CEO όλων των παγκόσμιων κολοσσών, είναι αστείο να ασχολούνται στην κυβέρνηση με τους χουλιγκάνους του ΣΥΡΙΖΑ. Οι πολίτες που την ψήφισαν απαιτούν τήρηση των προεκλογικών εξαγγελιών, καθώς και χρηστή και αποτελεσματική άσκηση εξουσίας. Στο τέλος της τετραετίας σε αυτά τα θέματα θα κριθεί η κυβέρνηση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται πως επέλεξε να απευθυνθεί στο πιο φανατισμένο κοινό του. Δε γνωρίζω αν αυτό είναι κεντρική επιλογή ή αν κάποιοι με την ακραία συμπεριφορά τους κτίζουν το δικό τους μέλλον για μετά τις εκλογές. Το αποτέλεσμα πάντως είναι, ανεξαρτήτως προθέσεων, η εικόνα που βλέπουμε όλοι αυτές τις ημέρες.
Όσο πιο πολύ κραυγάζουν και βρυχώνται τα σεσημασμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο πιο πολύ βυθίζουν το κόμμα τους. Είτε είναι εγκεφαλικά ανάπηροι και δεν το καταλαβαίνουν είτε είναι πολύ πονηροί και το κάνουν επίτηδες, γιατί κάπου αποβλέπουν.
