Σε μια εποχή που η επαφή και μόνο με το περιβάλλον του Τραμπ μοιάζει για πολλούς υποψήφιους «σωτήρες» με το κυνήγι του ιερού δισκοπότηρου, ο Κυριάκος Πιερρακάκης συναντήθηκε με τον υπουργό Οικονομίας των ΗΠΑ. Τυχαίο; Καθόλου! Οι Αμερικανοί δεν … έριξαν την κυβέρνηση Μητσοτάκη, όπως ήλπιζαν ορισμένοι. Αντιθέτως, δείχνουν διάθεση συνεργασίας με την ελληνική κυβέρνηση και ως τέτοιο δείγμα θα πρέπει να δούμε τη συνάντηση του κ. Πιερρακάκη με τον Σκοτ Μπέσεντ. Όσοι επένδυσαν στους χρησμούς των καφέ του Κολωνακίου, ψώνισαν και πάλι από το πανέρι…
Η πραγματικότητα απέχει αισθητά απ’ όσα σερβίρουν ως δήθεν αποκλειστική πληροφόρηση ορισμένοι νταραβεριτζήδες των Αθηνών. Ότι αυτή η παραπληροφόρηση που κάποτε δεν θα έφευγε από τα στενά όρια του καφενείου έγινε είδηση στον «Τύπο» είναι άλλη μια ένδειξη ότι βρισκόμαστε μέσα σε μια βαθιά παρακμιακή περίοδο. Και αυτές, συνήθως, δεν βγάζουν στο τέλος κάποιο καλό αποτέλεσμα…
Οι Αμερικανοί, λοιπόν, δεν ενδιαφέρονται να ρίξουν τον Μητσοτάκη. Αυτή είναι η μία αλήθεια! Δυστυχώς, δεν είναι η μόνη. Ή αλλιώς, αυτά ήταν τα καλά νέα. Τα κακά νέα είναι ότι η Ελλάδα δεν είναι γι αυτούς το κέντρο του κόσμου. Μάλλον, πρόκειται για κάποια εξωτική αποικία στα όρια του γνωστού κόσμου. Και κάπως έτσι θα πρέπει να χάθηκε στον δρόμο για την Αθήνα η νέα πρέσβειρα της υπερδύναμης στην Αθήνα. Εκτός κι αν η άφιξή της στη χώρα του Περικλή, του Σωκράτη και της αξεπέραστης ελληνικής χωριάτικης σαλάτας, συμπέσει με την έναρξη της νέας τουριστικής περιόδου. Οπότε και οι αιτούντες ακρόασης από την εκπρόσωπο της υπερδύναμης στο μικρό γαλατικό χωριό θα πρέπει να λαμβάνουν εγκαίρως το πρόγραμμα της πρέσβειρας, το οποίο, πιθανότατα, θα είναι εμπλουτισμένο με έντονες γαλάζιες πινελιές…
Η συζήτηση για το κλείσιμο του Προξενείου στη Θεσσαλονίκη, επίσης, δεν είναι καλό σημάδι. Θα πρέπει να ξεχάσουμε αυτά τα περί «κέντρου των Βαλκανίων» και άλλα γλυκανάλατα που έπεσαν στο τραπέζι για να μας γλυκάνουν την ήττα του Μακεδονικού. Ή ακόμη χειρότερα να τονώσουν την ανάγκη των κατοίκων της Βορείου Ελλάδας να ακούσουν μια καλή κουβέντα και να ξεχάσουν έτσι ότι είναι περιθωριοποιημένοι από το κράτος των Αθηνών. Κάτι που το αποδεικνύουν οι ρυθμοί οικονομικής ανάπτυξης της περιοχής…
Και στο σημείο αυτό να βάλουμε εμβόλιμα την πρόσφατη δήλωση του πρωθυπουργού της Βορείου Μακεδονίας Χρίστιαν Μίτσκοσκι: «Το μακεδονικό ζήτημα δεν έχει κλείσει. Το μακεδονικό ζήτημα θα τεθεί κάποια στιγμή στο τραπέζι των παγκόσμιων μεγάλων δυνάμεων και εγώ είμαι πεπεισμένος ότι με τη δύναμη των επιχειρημάτων θα αποκαταστήσουμε όλα εκείνα που όχι μόνον τα τελευταία χρόνια, αλλά ίσως και τις προηγούμενες δεκαετίες και αιώνες στο παρελθόν έχουμε απωλέσει». Όχι τίποτα άλλο, αλλά αν αισθάνεστε σαν τους Ουκρανούς ένα πράγμα, δεν είναι μια απλή φοβία. Είναι μια πραγματικότητα που την είχαμε επισημάνει από την πρώτη στιγμή, όταν οι διεθνιστές του ΣΥΡΙΖΑ μας έφερναν μία «λύση», που τελικά αποδεικνύεται ότι δεν είναι λύση. Αν κλείσει και το Προξενείο, αυτό θα μοιάζει με το «ψεκάστε, καθαρίστε, τελειώσαμε»…
Εκείνο που πραγματικά μας ανησυχεί είναι ότι η νέα διακυβέρνηση Τραμπ έχει μια αδυναμία στον πρόεδρο Ταγίπ. Δεν ξέρουμε μέχρι πού μπορεί να φτάσει αυτή η σχέση. Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι η Τουρκία παρουσιάζει για τη σημερινή ηγεσία των ΗΠΑ μεγαλύτερο ενδιαφέρον από την Ελλάδα. Παρά τα όσα θα θέλαμε να ισχύουν, η πραγματικότητα είναι ότι η Ελλάδα δεν είναι η πρώτη τους προτεραιότητα. Δεν είναι και η τελευταία! Σύμφωνοι.
Ο κ. Τράμπ είπε μια καλή κουβέντα για τον κ. Μητσοτάκη και με αφορμή τη δήλωσή του για τους δασμούς. Ο υπουργός Οικονομικών του είδε και τον κ. Πιερρακάκη. Όλα αυτά καλά! Διαψεύδουν τα «αποκλειστικά» που ήθελαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη να αναζητά διαβατήριο για να δραπετεύσει ως άλλος … Τριανταφυλλίδης. Επίσης, εκθέτει ανεπανόρθωτα όσους επιδίωξαν εκείνες τις ημέρες να βρουν … δίαυλο επικοινωνίας στις ΗΠΑ για να δηλώσουν … παρών. Αυτό και μόνο μας θυμίζει εκείνο που είχε πει ο αείμνηστος Σημίτης: «Αυτή είναι η Ελλάδα»…
Τι μας επιφυλάσσει το μέλλον; Ότι δεν είμαστε το κέντρο του κόσμου το γνωρίζουμε εδώ και καιρό. Το ξέρουμε ότι δεν ήμασταν στην κορυφή του κόσμου. Αυτά δεν τα πίστευαν ούτε εκείνοι που τα διακινούσαν. Το θέμα είναι να μην κατρακυλήσουμε στην άβυσσο. Και για να αποτρέψουμε τα κακά σενάρια πρέπει να είμαστε σοβαροί και να μετράμε τα πάντα στις σωστές τους διαστάσεις, με ρεαλισμό. Το αν είμαστε ή δεν είμαστε σοβαροί, αν, τελικά, έχουμε μέλλον ή όχι, μπορεί να το κρίνει ο καθένας από εμάς μόνος του. Και όταν σκεφτεί στα σοβαρά επί του θέματος να αποφασίσει και τι πρέπει να κάνει. Ποιους να πιστέψει και ποιους να αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι. Διότι ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες και στις καλές προθέσεις κακόπιστων ανθρώπων…
Θανάσης Μαυρίδης
