Του Κώστα Μήλα
Τις τελευταίες ημέρες, οι καταστροφικές και φονικές πυρκαγιές κόστισαν τη ζωή σε 88 συνανθρώπους μας.
Μετά από μεγάλη χρονική καθυστέρηση, ο κ. Τσίπρας αποφάσισε να αναλάβει στο ακέραιο την πολιτική ευθύνη. Έχει καμμία αξία η συγκεκριμένη δήλωσή του;
Ανέτρεξα στο λεξικό Μπαμπινιώτη και δεν μπόρεσα να βρω μια πλήρη ερμηνεία της παραπάνω δήλωσης. Στο δικό μου λεξικό, όμως, αυτή η δήλωση Τσίπρα σημαίνει τα εξής δύο πράγματα:
Πρώτον: Στέλνω στο «σπίτι τους» όσους απέτυχαν στα καθήκοντα τους και δη τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη ή/και ασκώ πίεση στην ηγεσία Περιφέρειας Αττικής να παραιτηθεί. Ειδικά μάλιστα εάν αναλογιστεί κανείς ότι οι παραπάνω ηγεσίες έχουν αποτύχει πλήρως στα καθήκοντα τους όπως, δυστυχώς, μας υπενθυμίζουν (και) οι καταστροφικές και φονικές πλημμύρες της Αττικής κοντά στο τέλος του 2017.
Δεύτερον: Την παραμονή των εκλογών, εγώ ο Έλληνας πρωθυπουργός θα υπενθυμίσω στους Έλληνες και Ελληνίδες ψηφοφόρους ότι έχω αναλάβει στο ακέραιο την πολιτική ευθύνη για τους 87+ νεκρούς στο Μάτι της Αττικής έτσι ώστε να ψηφίσουν (και) με βάση την συγκεκριμένη ομολογία-δήλωση μου.
Ο γράφων δεν ασκεί κριτική στον κ. Τσίπρα για το χαοτικό πολεοδομικό καθεστώς δεκαετιών το οποίο συνέβαλλε τα μέγιστα στο καταστροφικό αποτέλεσμα των πυρκαγιών. Κάτι τέτοιο θα ήταν σίγουρα άδικο. Επικρίνω, όμως, την διαχειριστική αστοχία των Τόσκα-Δούρου της όλης κατάστασης η οποία επιβάλλει την αλλαγή «φρουράς» στις συγκεκριμένες θέσεις ευθύνης.
Η ουσία της υπόθεσης είναι ότι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης από τον κ. Τσίπρα ρίχνει «στάχτη στα μάτια» του απλού πολίτη καθώς ούτε το 1) ούτε το 2) από τα προαναφερθέντα δεν πρόκειται να συμβεί.
Πιο πιθανό κρίνω ότι ο κ. Τσίπρας θα πάει σε εκλογές στη λήξη της θητείας του, ήτοι τον Σεπτέμβριο του 2019, αντί νωρίτερα. Και τούτο επειδή (αφελώς;) θα «ποντάρει» στην λήθη του Έλληνα ψηφοφόρου μήπως και γυρίσει (όσο είναι αυτό δυνατόν) το πολιτικό παιχνίδι προς όφελος του...
