Της Κατερίνας Οικονομάκου
Έχει καταδικαστεί ο Ριχάρδος Μυλωνάς ως κλεπταποδόχος και μας διέφυγε; Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό, είναι ειλικρινές.
Όπως διαβάζω, κυβερνητικός αξιωματούχος ο οποίος δεν κατονομάζεται (δηλαδή το Μαξίμου), έδωσε στα μέσα ενημέρωσης την εξής δήλωση, για να αποστομώσει, υποθέτω, την αξιωματική αντιπολίτευση, που λίγο νωρίτερα είχε χαρακτηρίσει φιάσκο την πολυδιαφημισμένη υπόθεση λαθρεμπορίας χρυσού: «Προκαλεί αλγεινή εντύπωση το σχόλιο πηγών της ΝΔ περί φιάσκου για την υπόθεση του Ριχάρδου. Από πότε βάλθηκαν στη ΝΔ να δουλεύουν και για λογαριασμό των συνηγόρων υπεράσπισης κλεπταποδόχων χρυσού; Αυτή είναι η δήθεν έγνοια τους για την ανομία και την καταπολέμηση της εγκληματικότητας; Λίγη περισσότερη υπομονή και εμπιστοσύνη στις δικαστικές Αρχές δε θα έβλαπτε…»
Τα αποσιωπητικά, στην καταφανώς γραπτή δήλωση που μοιράστηκε, τι άλλο μπορεί να υπονοούν από το ότι θα υπάρξει συνέχεια στην υπόθεση; Όμως πώς είναι σε θέση να το γνωρίζει αυτό ο “κυβερνητικός αξιωματούχος”; Κατανοώ και συμμερίζομαι την εμπιστοσύνη του στην Δικαιοσύνη, απλώς αναρωτιέμαι μήπως είναι τελικά αμοιβαίο το συναίσθημα.
Αλλά θα το αντιπαρέλθω, διότι με τρώει ακόμη η περιέργεια: Ο κυβερνητικός αξιωματούχος γιατί χαρακτηρίζει κλεπταποδόχο έναν πολίτη ο οποίος δεν έχει καταδικαστεί για κάτι τέτοιο; Βρέθηκε να πρωταγωνιστεί σε μια υπόθεση που κίνησε υποψίες στις Αρχές; Ναι, για την ώρα έως εκεί. Και όμως, την περασμένη εβδομάδα, από το βήμα της Βουλής, ο πρωθυπουργός παραβίασε το τεκμήριο αθωότητας ενός Έλληνα πολίτη.
Λίγες μέρες αργότερα, πηγή του Μαξίμου, υπερθεματίζει μέσω non paper. Το μήνυμα προς όλους εμάς τους πολίτες αυτής της χώρας, ποιο μπορεί να είναι; Ότι το κράτος δικαίου το σεβόμαστε a la carte; Από όσο θυμόμαστε ότι (πρέπει να) ισχύει, είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στο Νόμοι και απολαμβάνουμε τα ίδια δικαιώματα σε ένα κράτος δικαίου. Η Δικαιοσύνη, στην οποία η κυβέρνηση δικαίως έχει τόση εμπιστοσύνη, πώς αξιολογεί άραγε την τοποθέτηση του πρωθυπουργού της χώρας; Και κάτι τελευταίο. Με δεδομένο ότι το ατόπημα του Αλέξη Τσίπρα επισημάνθηκε, πώς εξηγείται η επανάληψη δια στόματος «κυβερνητικού αξιωματούχου» μιας κατηγορίας πριν αποφανθούν οι αρμόδιες αρχές; Πώς να το ερμηνεύσουμε, αν όχι ως ανοιχτή, ωμή περιφρόνηση του κράτους δικαίου; Και ως έμμεση παραδοχή -αν όχι προειδοποίηση- ότι ναι, έτσι είναι και αν μας αρέσει.
